Μόνιμες Στήλες

IMAG0909 Αννιζέτα. Ούζο όπως όλα. Άννι και Ζέτα μαζί. Αλλοδαπές ίσως. Μεθυστικό, εθιστικό μυστικό της παρέας στην καντίνα. Ξεκλείδωσε την ανάγκη μου για εξομολόγηση με συντροφιά άγνωστη αλλά οικεία. Λύνει φραγμούς η Αννιζέτα, χαλαρώνει αντιστάσεις, σαγηνευτική γυναίκα που καταβαραθρώνει την παραμικρή υποψία λογικής. ‘Αρχισαν οι αποκαλύψεις, κουβεντούλα χωρίς κατάληξη αλλά με πάθος ενδεδυμένη. Η ατμόσφαιρα γίνηκε οικογενειακή. Αρχίζω να χαζεύω φάτσες γνώριμες, καρέ καρέ η καντίνα με τα άσπρα φώτα σε φόντο δειλινού, καθώς το ποτό καίει το λαρύγγι μου. Τσιγάρα σβήνουν κι ανάβουν, ρουφηξιές καημών. Οι παρειές ερυθριούν, μάτια και χείλη μεταλαβαίνουν την αίσθηση του προσωρινού, στο πόδι.

Του Νίκου Τσούλια Το διάβασμα των ανθρώπων έχει το μυθιστόρημα στο βασικό πυρήνα του και στα βιβλία που τον πολυταξιδεύουν. Στα χέρια των αναγνωστών το μυθιστόρημα είναι στην πρώτη σειρά της προτίμησής των. Το μυθιστόρημα είναι το πρώτο είδος της λογοτεχνίας σε ανθοφορία στη σημερινή εποχή μας και σ’ όλη την περίοδο της νεωτερικότητας. Είναι βασικό στοιχείο του πολιτισμού μας.

Του Νίκου Τσούλια «Ποτέ μην αφήσεις την πραγματικότητα να σου χαλάσει το παραμύθι που έχεις φτιάξει». Αίσωπος Η μυθογραφία αποτέλεσε και αποτελεί έναν σημαντικό τομέα ανάπτυξης της λογοτεχνικής γραφής. Η αλληγορική της δύναμη και η παιδαγωγική της ακτινοβολία άσκησαν σπουδαία επίδραση σε γενιές και γενιές ανθρώπων, μικρών και μεγάλων.

Του Νίκου Τσούλια Το λύκειο ευρισκόμενο στο μεταίχμιο της γενικής παιδείας αφενός και της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης

«ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥ» Όσο ξεκάθαρη είναι η ετυμολογία του όρου τραγῳδία, τόσο αβέβαιη είναι η ερμηνεία του και η ταύτιση των ιστορικών του αναφορών. Τραγῳδία σημαίνει προφανώς τράγου (ή τράγων) ᾠδή. Οι φιλόλογοι όμως έχουν αναπτύξειδιάφορες θεωρίες για το ακριβές περιεχόμενο του όρου. Η παλαιότερη αντίληψη είναι ότι ο όρος τράγοι αναφερόταν στους σατύρους, αυτούς τους παιγνιδιάρηδες, ερωτύλους, ζωόμορφους δαίμονες-ακολούθους του Διονύσου. Η αντίληψη όμως αυτή αποδείχθηκε ανακριβής, όταν διαπιστώθηκε ότι κατά την αρχαϊκή και την κλασική περίοδο οι σάτυροι δεν απεικονίζονταν με τραγίσια αλλά με αλογόμορφα χαρακτηριστικά.

Αγαπημένη μου, σου γράφω γιατί δεν υπάρχει πλέον μουσική. Βουβή ζωή κι εδώ. Οι Μούσες χάθηκαν στη δίνη των αιώνων, οι λυρικές φωνές σώπασαν, οι άνθρωποι αποσύρθηκαν στην αρχέγονη μοναξιά. Ακόμη κι η γραφή έχει αποκτήσει μια ιδιότυπη πρωτοκαθεδρία, με λέξεις άγνωρες : SMS, Fb, MSN, συνθήματα γενιάς της υπερεπικοινωνίας, προσπάθειες απέλπιδες ψευδοεπαφής, μονόλογοι που διαλέγονται, διάλογοι που μονολογούν, με την κίβδηλη σφραγίδα εικονικής πραγματικότητας.