Μόνιμες Στήλες

Του Νίκου Τσούλια Το όλο σύμπαν του βιβλίου περιλαμβάνει τους τόσους και τόσους συμβολισμούς του στη διαδρομή της ιστορίας της ανθρωπότητας, εμπεριέχει τις άπειρες συνάψεις του με την επιστήμη και με την τέχνη, με τη γνώση και την πνευματική καλλιέργεια. Το βιβλίο είναι πηγή έμπνευσης, είναι πηγή πνευματικής έκστασης και ονειροπόλησης, είναι ταξίδι χωρίς πινακίδα προορισμού. Κάθε βιβλίο οδηγεί σε ένα άλλο βιβλίο και η διαδοχή έχει τελειωμό μόνο με το δικό μας τελειωμό, με το δικό μας ταξίδι. Αλλά το ταξίδι του βιβλίου είναι ταξίδι του ανθρώπου στον αιώνα τον άπαντα…

Του Νίκου Τσούλια Η έναρξη της σχολικής χρονιάς πάντα είχε δυσκολίες και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια λόγω των οικονομικών δυσχερειών και των συνεχών αλλαγών των κυβερνητικών σχημάτων. Ωστόσο, η φετινή χρονιά παρουσιάζει τη σχολική εικόνα σε ένα πλήρες γκρίζο σκηνικό. Δυστυχώς ο λόγος για αυτή τη δραματική εξέλιξη δεν είναι μόνο οικονομικός, που τείνει να αποτελεί και τη δικαιολογία για την κάθε λογής πολιτική ανικανότητα. Βασικότατος λόγος εμφάνισης των πολλαπλών προβλημάτων στην εκπαίδευση είναι η έλλειψη ακόμα και ενός γενικού σχεδίου για το «σχολικό γίγνεσθαι».

Του Νίκου Τσούλια Το πρώτο προγεφύρωμα στη σχέση του παιδιού με το διαδίκτυο είναι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, που αρχίζουν πολύ νωρίς στην ηλικία του παιδιού.

Άλλοι την αποκαλούν «έπαρση», άλλοι την αποκαλούν «ματαιοδοξία» κι εγώ την αποκαλώ απλά «απελπισία». Ποιος πραγματικά καλός, όμορφος, ευτυχής, πλήρης και επιτυχής εξάλλου, έχει ανάγκη να επιδεικνύει την ύπαρξή του, κάθε ώρα και στιγμή, ως κάτι σημαντικό, που αυτονόητα ΕΙΝΑΙ, εξαργυρώνοντας το στη ζωή; Τι άλλο, εκτός από τα πεπραγμένα του καθενός, μπορούν να τον χαρακτηρίσουν αμερόληπτα κι αληθινά; Πόση αξία να έχουν τα πλασματικά λόγια του αέρα, μπροστά στην αληθινή ομορφιά και ευτυχία, που αν δεν την έχεις, ουδέποτε πείθεις ότι τη διαθέτεις; ΠΟΙΟΥΣ να πείσεις και για ΠΟΣΟ,

Του Νίκου Τσούλια «Tο βιβλίο σού τρυπά τον νου και την καρδιά, εκβάλλει την αμάθεια και βάζει τη σοφία». Δαπόντες Kαισάριος Δεν είναι σχέση αγάπης και φιλίας. Δεν είναι και εχθρική. Μπορεί μάλλον να χαρακτηριστεί αδιάφορη ή και περίεργη. Και να γιατί. Ο Έλληνας γνωρίζει πάρα πολύ καλά το ρόλο των γραμμάτων στη ζωή του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλη η έγνοια και φροντίδα της ελληνικής οικογένειας περιστρέφεται γύρω από το πώς θα εκπαιδεύσει κυρίως – και πώς θα μορφώσει δευτερευόντως – τα παιδιά της. Αυτή η φροντίδα για εκπαίδευση βαστάει από τις απαρχές του νεοελληνικού κράτους και γίνεται προϊόντος του χρόνου όλο και πιο έντονη. Η παράλληλη με το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα ανάπτυξη των κάθε λογής φροντιστηρίων είναι απόρροια αυτής της έγνοιας.

Του Νίκου Τσούλια Ο 20χρονος Ζυλιέν έφυγε από την Αφρική τον Νοέμβριο του 2011 και σήμερα είναι πρώτος εισακτέος στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά με 18.500 μόρια. Ως «παράνομος μετανάστης», έμεινε για τρεις μήνες στα κρατητήρια του Έβρου και στη συνέχεια περιπλανήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, ώσπου τον Οκτώβριο του 2012, με εισαγγελική παραγγελία, φιλοξενήθηκε στο Κέντρο της Κόνιτσας. Έχει χάσει την οικογένειά του… («ΤΑ ΝΕΑ», 26.8.2015) Αγαπητέ Ζυλιέν Νιώθω μεγάλη συγκίνηση για την επιτυχία σου, για τον τόσο δύσκολο αλλά και όμορφο αγώνα της ζωής που δίνεις, γιατί πιστεύεις στον εαυτό σου, γιατί έχεις βαθιά συνείδηση για την ίδια την ουσία το νόημα της ζωής. Πολύ θα ήθελα να σε είχα μαθητή και να γεύομαι ένα μικρό μέρος της χαράς σου.