Μόνιμες Στήλες

Του Νίκου Τσούλια Όταν κάποιος γονέας ερχόμενος στο λύκειο για να μάθει για την εκπαιδευτική πορεία του παιδιού του αιτιολογεί την έλλειψη θάρρους του παιδιού του – και τη μη ενεργή συμμετοχή του στο μάθημα – στη ντροπαλότητά του, τότε εμφανίζεσαι λίγο – πολύ διχασμένος. Να εξάρεις αυτή τη ντροπαλότητα ή να την εξορκίσεις; Στις σημερινές εποχές του ανταγωνισμού, του θράσους και της προβολής η ντροπαλότητα εμφανίζεται ως απομεινάρι κάποιων άλλων εποχών και ο μαθητής / η μαθήτρια – εκφραστής της είναι μάλλον ένοχος / ένοχη.

Του Νίκου Τσούλια Περιμέναμε πώς και πώς το μάθημά της. Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά προηγείτο το είδωλό της και το φαντασιακό στερέωμα που είχαμε δημιουργήσει επισκίαζε την όποια εικόνα διδασκαλίας. Είμαστε αγκιστρωμένοι στο βλέμμα της. Ο καθένας μας νόμιζε ότι τον κοιτάζει περισσότερο από τους άλλους. Αυτή προτιμούσε να κοιτάει γενικά, να διαχέεται η ματιά της σαν τις εικόνες της εκκλησίας που κοιτάνε παντού. Το καλό διάβασμα για την Ιστορία ήταν δεδομένο και με το παραπάνω, ανεξάρτητα από τον προσανατολισμό που είχαμε για τις Εισαγωγικές Εξετάσεις.

Του Νίκου Τσούλια Για κάθε αντιλαϊκό μέτρο ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, που έχουν ψηφίσει το τρίτο και επαχθέστερο Μνημόνιο και που το παρουσιάζουν με τον πιο προκλητικό τρόπο ως «Συμφωνία ανάπτυξης», προτείνεται να αντικατασταθεί από ένα ισοδύναμό του, το οποίο δεν θα είναι άδικο! Η όλη αντίληψη και πρακτική είναι από τις πιο μεγάλες απάτες στο πεδίο της πολιτικής / κομματικής προπαγάνδας. Πρόκειται για συνοδευτικό στοιχείο του λαϊκισμού που χαρακτηρίζει την κυβερνητική πολιτική. Και να γιατί.

Του Νίκου Τσούλια Η παιδαγωγική σχέση είναι μια ισχυρή σχέση, είναι μια σχέση που συνδέεται με την ίδια την εξέλιξη της ιστορίας του ανθρώπου, με την εξέλιξη της κοινωνίας του. Κάθε εποχή προσδίδει στην παιδαγωγική σχέση τα δικά της πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Και όμως υπάρχει ένα ισχυρό νήμα που διατρέχει διαχρονικά όλη την πορεία της παιδαγωγικής. Πρόκειται για ένα βασικό και θεμελιώδες περιεχόμενο, το οποίο δεν φαίνεται να αλλοιώνεται από τα γυρίσματα των καιρών.

«Η σάρκα είναι η στάχτη, η ψυχή είναι η φλόγα», Βίκτωρ Ουγκώ, Γάλλος συγγραφέας. «Το πιο ισχυρό όπλο στον κόσμο είναι η φλεγόμενη ανθρώπινη ψυχή», Φερντινάν Φος, Γάλλος στρατάρχης. «Η ψυχή είναι ένας θεός, που βρίσκει καταφύγιο στο σώμα του ανθρώπου», Σενέκας, Ρωμαίος φιλόσοφος. Εν όψει της παγκόσμιας ημέρας ψυχικής υγείας, που τιμήθηκε με μια σειρά εκδηλώσεων εχθές, όπως και κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου, φαντάζομαι πως άπαντες αναγνωρίζουμε ως ύψιστο αγαθό και μέγιστη ευλογία την υγεία γενικά. Πόσοι από εμάς όμως, αντιλαμβανόμαστε στην ουσία κι όχι στην επιφάνεια, αυτή την πολυπόθητη ευχή, που με την παραμικρή αφορμή απευθύνουμε τυπικά κι όχι ουσιαστικά προς τους άλλους;

Του Νίκου Τσούλια Ο πολιτισμός μας σήμερα χαρακτηρίζεται σε σημαντικό βαθμό από την επίδραση της επιστήμης. Κάθε ημέρα είναι ημέρα καινούργια για τον κόσμο της επιστήμης. Σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης η επιστημονική έρευνα είναι σε οργασμό. Οι οικονομικές επενδύσεις έχουν στραμμένο το κύριο ενδιαφέρον τους στα πεδία της. Οι προτεραιότητες της κοινωνίας και οι ανάγκες και οι φιλοδοξίες του ανθρώπου έχουν μόνιμη εστία στης επιστήμης το στερέωμα. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η πρόοδος της σύγχρονης ανθρωπότητας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη δυναμική της επιστήμης.