Μόνιμες Στήλες

Του Νίκου Τσούλια Τα σημερινά κόμματα – πλην του Κ.Κ.Ε. – αναδύθηκαν μέσα από τα ερείπια της χουντικής προδοσίας και της τουρκικής κατοχής του βόρειου μέρους της Κύπρου, μέσα από τα αποκαΐδια που άφησε η δικτατορία στον τόπο μας. Είχε προηγηθεί η βίαιη καταστολή της δημοκρατίας και η στέρηση της ελευθερίας του ελληνικού λαού από τον ξενόφερτη χούντα των Απριλιανών.

Βρισκόμαστε στο 1150 μ.Χ. Στην Ιαπωνία το κεντρικό αυτοκρατορικό σύστημα του Κιότο αδυνατεί να ελέγξει τα φέουδα των γαιοκτημόνων. Ορισμένοι από αυτούς του γαιοκτήμονες ήταν αριστοκράτες, ευγενείς που είχαν εγκαταλείψει τη βασιλική αυλή του Κιότο, την πρωτεύουσα, προκειμένου να αναζητήσουν την τύχη τους. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε σταδιακά ένα δίκτυο φυλών ή «οικογενειών» με τη διευρυμένη έννοια.

Του Νίκου Τσούλια Μπορείς να νοσταλγήσεις κάτι που δεν ξέρεις; Μπορείς να νοσταλγήσεις το μέλλον σου καταπώς το σχεδιάζεις; Μπορείς να νοσταλγήσεις τα όνειρά σου; Μπορείς να νοσταλγήσεις χαμένες πατρίδες άλλων ανθρώπων; Όχι, νοσταλγία δεν είναι μόνο μια προσωπική «εικόνα» ή μια αφήγηση από το παρελθόν σου. Νοσταλγία είναι κάτι πολύ περισσότερο, κάτι που υπερβαίνει τους προσδιορισμούς των λεξικών και των γλωσσικών συμβάσεων. Νοσταλγία είναι ο απόλυτα προσωπικός – επομένως και ο πιο ανθρώπινος – χώρος μέσα στον οποίο τρέφεται η συνείδησή σου και η σκέψη σου, μέσα στον οποίο επωάζεται η φαντασίωση και η ονειροπόληση, ο χώρος μέσα στον οποίο προσπαθείς να ολοκληρώσεις την ύπαρξή σου και τη ζωή σου.

Κρέων Στις Φοίνισσες, ο Κρέων μπορεί να μην έχει τα σκληρά γνωρίσματα του Κρέοντα της Αντιγόνης, αλλά σίγουρα δεν διαθέτει ούτε την ηθική σοφία ούτε το μεγαλείο ψυχής που απαιτούνται για να τοποθετήσει πάνω από τις προσωπικές του επιδιώξεις το δημόσιο συμφέρον.

Στο παγκόσμιο συνέδριο φιλοσοφίας που έγινε στην Αθήνα το 2013 επικράτησε ένα κυρίαρχο σύνθημα που αναφέρεται στο τέλος αυτού του ποστ. Σύμφωνα με το σύνθημα αυτό, η κοσμοαντίληψή μας, ανεξάρτητα από οικονομικό ή μορφωτικό επίπεδο, μας χωρίζει μοιραία σε τρεις κατηγορίες ανθρώπων: Επίπεδο 1ο χαμηλό – ΟΙ ΑΛΛΟΙ Δηλαδή, σε αυτό το επίπεδο κοσμοθεώρησης, μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι, τι λένε, τους κριτικάρουμε, τους κατηγορούμε, σχολιάζουμε την προσωπική τους ζωή, και δεν χάνουμε ευκαιρία να ξεκινήσουμε κουβέντα με αφορμή τι έκανε ο Α και τι φόρεσε η Β.

Του Νίκου Τσούλια Μπορεί ένα κόμμα που χαρακτηρίζεται στο γενικό πεδίο της πολιτικής από δημαγωγία να έχει επιμέρους ορθολογικά πεδία αναφοράς; Σαφώς και δεν μπορεί να αποκλειστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά στην περίπτωση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουμε μια φοβερά λαϊκίστικη θέση στην παιδεία από τις καταβολές του εκείνες του «Συνασπισμού». Πρόκειται για τη νεομυθολογία της «ελεύθερης πρόσβασης» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, θέση που την προβάλλει εδώ και δεκαετίες χωρίς όμως ποτέ να αποσαφηνίσει την ουσία της όλης υπόθεσης.