Βρισκόμαστε στο 1150 μ.Χ.
Στην Ιαπωνία το κεντρικό αυτοκρατορικό σύστημα του Κιότο αδυνατεί να ελέγξει τα φέουδα των γαιοκτημόνων. Ορισμένοι από αυτούς του γαιοκτήμονες ήταν αριστοκράτες, ευγενείς που είχαν εγκαταλείψει τη βασιλική αυλή του Κιότο, την πρωτεύουσα, προκειμένου να αναζητήσουν την τύχη τους. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε σταδιακά ένα δίκτυο φυλών ή «οικογενειών» με τη διευρυμένη έννοια. Έτσι, όμως, η κεντρική διακυβέρνηση της χώρας έχασε τη δύναμή της, ενώ ο νόμος και η τάξη ετηρείτο πλέον από τις διαφορετικές οικογένειες. Οι οικογένειες εξοπλίστηκαν με την πάροδο του χρόνου, ώστε να μπορούν να προστατέψουν τη γη τους και τους ανθρώπους τους. Τούτο ήταν και το έναυσμα για την ανάπτυξη της τάξης των σαμουράι, πάνω σε έναν αρχαιότερους κώδικες τιμής και άμυνας που είχαν ήδη αναπτυχθεί στην ενδοχώρα.
Οι Σαμουράι πολεμιστές διακρίθηκαν όχι μόνο για την ικανότητά τους στις πολεμικές τέχνες αλλά και για τους κώδικες τιμής που προάσπιζαν πανανθρώπινες αξίες, όπως ήδη είχαν εκφραστεί στο παραδοσιακό ιαπωνικό θέατρο «καμπούκι»
Βρισκόμαστε στο 1950 μ.Χ.
Στην Ελλάδα το κεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα του Υ.Π.Ε.Π.Θ. αδυνατεί να ελέγξει τα γνωστικά αντικείμενα τα προαπαιτούμενα για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Ορισμένοι από τους εκπαιδευτικούς που αδυνατούσαν να διοριστούν λόγω αριστερών φρονημάτων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση εγκαταλείπουν τον αγώνα διορισμού και αναζητούν την τύχη τους στα υπό σύσταση φροντιστήρια της πρωτεύουσας καθώς και άλλων πόλεων. Δημιουργείται έτσι ένα δίκτυο παροχής γνώσεων από αυτούς, που μη μπορώντας να υπηρετήσουν τη γνώση εκ των έσω, την ωθούν έξωθεν.
Η γνώση αυτή διογκώθηκε καθώς οι προασπιστές της ήταν πραγματικοί και ρηξικέλευθοι αγωνιστές, οι οποίοι τηρούσαν κώδικες τιμής που ήδη είχαν αναπτυχθεί στα προηγούμενα χρόνια.
Οι Σαμουράι φροντιστές της εποχής διακρίθηκαν όχι μόνο για την ικανότητά τους στις εκπαιδευτικές τέχνες αλλά και για τους κώδικες τιμής που προάσπιζαν πανανθρώπινες αξίες, όπως ήδη είχαν εκφραστεί στο παραδοσιακό ελληνικό θέατρο της «Ελληνικής τραγωδίας»