Μόνιμες Στήλες

Του Νίκου Τσούλια Στο χώρο της εκπαίδευσης αυτό που βιώναμε παραδοσιακά – στη σχέση μας με την κυβερνητική πολιτική – ήταν η συστηματική υπαναχώρησή της από τις προεκλογικές εξαγγελίες περί αναβάθμισης, σημαντικής χρηματοδότησης κλπ στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής. Και συνηθισμένοι από αυτή τη σταθερή και αταλάντευτη πραγματικότητα δεν τρέφαμε και μεγάλες αυταπάτες ως προς το τι θα συμβεί κάθε φορά που θα φτάνει η στιγμή των προγραμματικών δηλώσεων της εκάστοτε νέας κυβέρνησης.

Του Νίκου Τσούλια Την ώρα που αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες τηλεθεατών «αγωγούν» την ψυχή τους μπροστά από τα κιτς σώου της μεγάλης αντιπνευματικής τροφού της «σκουπιδοτηλεόρασης», άραγε πόσοι θα περιδιαβαίνουν τα άπειρα στοχαστικά και αισθητικά νοήματα σε κάποιο βιβλίο του Ντοστογιέφσκι, του Παπαδιαμάντη ή του Σεφέρη;

Βρισκόμαστε στον Οκτώβριο του 2016 Η κυρία Φερνογύρου ανησυχεί για το πόσο θα ελέγχει το φροντιστήριο τον γιο της το Ριρή καθώς και για την ενημέρωση που θα έχει. -Καλησπέρα σας, Φερνογύρου ονομάζομαι και έχω ραντεβού για ενημέρωση.

«Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό», Αβραάμ Λίνκολν, Αμερικανός Πρόεδρος. «Η καλοσύνη ενός ανθρώπου είναι πιο δυνατή από τις πονηριές χιλίων», Παναΐτ Ιστράτι, Ελληνορουμάνος συγγραφέας. «Η πονηριά είναι το σκοτεινό καταφύγιο της ανικανότητας», Λόρδος Τσέστερφιλντ, Άγγλος πολιτικός και συγγραφέας. Το χειρότερο ανθρώπινο ελάττωμα, κατά τη δική μου γνώμη, πρωταγωνιστεί στις σημερινές αράδες. Πηγή αυτού; Η αδυναμία ψυχής, χαρακτήρα, αντίληψης.

Του Νίκου Τσούλια Μια απόλυτα προσωπική αφήγηση, που ίσως ενδιαφέρει… Βλέπω τον Κόσμο και ερμηνεύω την πραγματικότητα μέσα από τη ματιά του εκπαιδευτικού. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου πώς θα ήτανε χωρίς την εκπαιδευτική αφήγηση. Και μια τέτοια αδυναμία συνιστά την απόλυτη και καθολική επικράτηση αυτής της αφήγησης ως συστατικό και πρώτο των πρώτων στοιχείο της προσωπικότητάς μου.

Του Νίκου Τσούλια Προφανώς η εικόνα που έχουν οι εκπαιδευτικοί για τους συνδικαλιστές είναι ιδιαίτερα σημαντική για το εκπαιδευτικό κίνημα, για τη λειτουργία του και την αποτελεσματικότητά του, και θα πρέπει να γίνονται κατά καιρούς έρευνες προς τούτο – ανεξάρτητα από τις λειτουργίες κριτικής και αυτοκριτικής που είναι συστατικά στοιχεία των Γενικών Συνελεύσεων – προκειμένου τα ευρήματά τους να συνεργούν στην ανατροφοδότηση μιας πιο ορθολογικής συνδικαλιστικής δράσης.