Του Νίκου Τσούλια
Μια κυβέρνηση της αριστεράς – αν μπορεί να θεωρηθεί αριστερή μια άκρως νεοφιλελεύθερη και απόλυτα μνημονιακή πολιτική της αγαστής συνεργασίας του μέγα δημαγωγού Α. Τσίπρα και του ακροδεξιού πατριδηκάπηλου Π. Καμμένου – θέτει την ταφόπετρα στο ασφαλιστικό και στο συνταξιοδοτικό σύστημα, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί με κοινωνικούς αγώνες πολλών δεκαετιών. Μια εξουσιολάγνα κυβερνητική σύμπραξη – με πρόσχημα ότι δεν ευθύνεται για την όλη κατάσταση – προχωρά σε εκθεμελίωση όχι απλά και μόνο των οικονομικών δεικτών του σύνταξης και της ασφάλισης, αλλά πάει ακόμα πιο πέρα και ανατρέπει τα δημόσια θεσμικά χαρακτηριστικά τους.
Ουσιαστικά, το όλο εγχείρημα προωθεί την ιδιωτική ασφάλιση και όλο αυτό το μίγμα «αποδόμηση της δημόσιας ασφάλισης και προαγωγή της αντίστοιχης ιδιωτικής ασφάλισης» είναι η βασική πολιτική ιδέα της συγκυβέρνησης του 3ου μνημονίου. Εξαφανίζεται κάθε έννοια ανταποδοτικότητας και αλληλεγγύης και προωθείται μια κατεύθυνση απόλυτα κεφαλοποιητική. Η ασφάλιση δεν είναι πλέον ένα δικαίωμα των εργαζομένων αλλά μετασχηματίζεται με το νέο νόμο σε ιδιωτική υποχρέωσή τους. Και αυτή η αντιμετώπιση αφορά ακόμα και αυτούς που όλα τα προηγούμενα χρόνια κατέβαλαν κανονικά τις δικές τους εισφορές. Η ΑΔΕΔΥ αντιστεκόμενη σ’ αυτή την επίθεση κατά των εργαζομένων επισημαίνει με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο την απαξίωση που συναντούν οι κοινωνικές δυνάμεις της χώρας.
«Το κυβερνητικό σχέδιο για το ασφαλιστικό αποτελεί ένα βαθιά αντιλαϊκό νομοσχέδιο που κατεδαφίζει τον όποιο κοινωνικό χαρακτήρα έχει απομείνει στο ασφαλιστικό σύστημα, μετατρέπει την ασφάλιση σε ατομική υποχρέωση, προωθεί νέα λεηλασία των συντάξεων με θύματα όλους τους συνταξιούχους και ιδιαίτερα όσους θα βγουν στη σύνταξη από την ψήφιση του νόμου και μετά. Τα μέτρα που περιλαμβάνει είναι η αφετηρία της «διαπραγμάτευσης» με το κουαρτέτο. Αν είναι αυτή η «αφετηρία» της συγκυβέρνησης καταλαβαίνουμε πόσο χειρότερη θα είναι η κατάληξη. Το κουαρτέτο των δανειστών στις «διαπραγματεύσεις» θα αξιοποιήσει αυτές τις προτάσεις ως πρώτο βήμα, για να διασφαλίσει αυτό που έχει ψηφιστεί στο 3ο μνημόνιο, δηλαδή τη μετατροπή όλων των συντάξεων (νυν καταβαλλομένων και μελλοντικών) σε επιδόματα φτώχειας και εξαθλίωσης. Στόχος της συγκυβέρνησης είναι να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της από το τρίτο μνημόνιο για μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 1,8 δις ευρώ για το 2016 και τα επόμενα χρόνια, προκειμένου να τα δώσει στους δανειστές για την αποπληρωμή του επαχθούς, παράνομου και άδικου δημοσίου χρέους της χώρας».
Η κυβέρνηση έχει ήδη πάρει μέτρα μείωσης των συντάξεων μέσα από διάφορες ρυθμίσεις. Ταυτόχρονα αποδομεί το σύστημα υγείας με τέτοιο τρόπο, που ένας ασφαλισμένος δεν μπορεί να εξασφαλίζει σχεδόν καμιά ιατρική υπηρεσία χωρίς να καταθέτει το ανάλογο αντίτιμο. Ακόμα και τα φάρμακα δεν διατίθενται στους ασθενείς των νοσοκομείων με τους όρους, που προβλέπει η σημερινή νομοθεσία, με πρόσχημα την έλλειψή τους στην αγορά – ενώ είναι τοις πάσι γνωστό ότι και τα νοσοκομεία έχουν βουλιάξει στα χρέη.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι η Ελλάδα δεν έχει εθνική / πολιτική αυτονομία. Το καθεστώς της επιτροπείας από τους δανειστές όχι απλά και μόνο συνεχίζεται αλλά γίνεται όλο και πιο ασφυκτικό. Κανένα νομοσχέδιο δεν μπορεί να προωθηθεί και να ψηφιστεί στη Βουλή χωρίς την έγκριση των δανειστών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Δ.Ν.Τ. Η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ., που ήλθε στην εξουσία μέσα από το λαϊκισμό της δήθεν απελευθέρωσης της χώρας μας, προχωράει σε όλο και πιο μεγάλη εξάρτηση και υποτέλεια την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Οι βουλευτές του Κοινοβουλίου μας δεν εκφράζουν το λαό που τους εξέλεξε˙ δεν έχουν καν την ελευθερία της δικής τους πολιτικής θέσης και προσποιούνται ότι νομοθετούν (!), όταν είναι ηλίου φαεινότερον ότι απλώς εκτελούν εντολές.
Και όλο αυτό το μαύρο σκηνικό της εξάρτησης και της υποτέλειας προσπαθεί η μαύρη προπαγάνδα της «αριστερής κυβέρνησης» να το αποχρωματίσει με ωμά ψεύδη του τύπου «έχουμε παράλληλο πρόγραμμα» ή «δεν τα πιστεύω τα μέτρα αυτά» (δήλωση του πρωθυπουργού…) ή «θα παίρνουμε αντισταθμιστικά μέτρα». Δυστυχώς έχουμε μια κυβέρνηση, που εκτός από τα αντιλαϊκά και βαθιά υφεσιακά μέτρα που παίρνει κατ’ εντολή (ή όχι) των δανειστών, επιχειρεί και έναν φοβερό εμπαιγμό τόσο της οικονομικής κατάστασης των πολιτών όσο και της ίδιας της ελευθερίας της σκέψης των. Η ερμηνεία γι’ όλο αυτό το ανορθολογικό σύστημα εξουσίας είναι απλή και την έδωσε ο Μ. Γλέζος. «Ζητώ για πολλοστή φορά συγνώμη από τον ελληνικό λαό, γιατί εμπιστεύτηκα τον Τσίπρα που βλέπει μόνο την εξουσία». Αυτό είναι και το όλο περιεχόμενο της «ηθικής της αριστεράς»!
