Του Νίκου Τσούλια

     Τα συνέδρια των συνδικαλιστικών οργανώσεων πάντα είναι σταθμοί στη διαμόρφωση θέσεων και προτάσεων, στη συλλογική δράση, στην διεκδίκηση των αιτημάτων και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων αλλά και στη διαμόρφωση των παραταξιακών συσχετισμών στα όργανα διοίκησης με βάση τις κοινωνικές διεργασίες.

     Και φυσικά όταν το συνέδριο πρόκειται για μια από τις δύο κορυφαίες τριτοβάθμιες συνομοσπονδίες, την ΑΔΕΔΥ, συγκεντρώνει επιπλέον και έντονο κοινωνικό και πολιτικό ενδιαφέρον.

     Στη συνεχιζόμενη κρίση της χώρας μας, με την ασφυκτική εφαρμογή πολλαπλών μνημονιακών μέτρων, ο ρόλος του συνδικαλισμού γίνεται πιο αναγκαίος και πιο κρίσιμος. Καμιά αντίληψη αποδόμησής του – που είναι πάντα μια ακραία συντηρητική ιδεολογία – δεν μπορεί να τεθεί. Αντίθετα, τα στοιχεία που χρειάζονται είναι η ενεργητική συμμετοχή των εργαζόμενων, η αυστηρή και τεκμηριωμένη κριτική τους στα Διοικητικά Συμβούλια και στα μέλη τους και η συστηματική προαγωγή των δημοκρατικών λειτουργιών των συλλογικών θεσμών.

     Το 37ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ υπερέβη τις απόλυτα άγονες λειτουργίες των προηγούμενων συνεδρίων. Αναδείχθηκαν τα προβλήματα και τα αιτήματα των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα. Έγινε αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων έστω και μέσα σε κλίμα έντασης.

     Φυσικά παραμένει σε εκκρεμότητα το μείζον πρόβλημα της διαμόρφωσης συλλογικών θέσεων, της σύνθεσης των διαφορετικών θεωρήσεων και της λήψης αποφάσεων – παρά το γεγονός ότι υπάρχει ευρεία συναντίληψη στο πλαίσιο των αιτημάτων.

     Η Δημοκρατική Συνεργασία Πρωτοπορία κατέθεσε έναν πυρήνα των βασικών αιτημάτων, που μπορεί να αποτελέσει πεδίο σύνθεσης – απόφασης και δράσης. Εκτιμά ότι «οι εργαζόμενοι στο δημόσιο έχουν βαρεθεί από μεγαλόστομες διακηρύξεις και τις ιδεολογικοπολιτικές αντιπαραθέσεις και απαιτούν την ενασχόληση των συνδικάτων με τα καθημερινά τους προβλήματα».

     «1. Μόνιμοι διορισμοί στο δημόσιο – μέσα από διαδικασίες ΑΣΕΠ – για την κάλυψη των χιλιάδων οργανικών κενών που υπάρχουν και ιδιαίτερα για την κάλυψη των κενών στους ευαίσθητους τομείς της υγείας και της παιδείας. Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας. Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους.

     2. Αυξήσεις στους μισθούς μας μέσα από ένα νέο μισθολόγιο που θα ψηφιστεί το 2020. Ξεπάγωμα της διετίας 16-17 για τη μισθολογική μας εξέλιξη. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Καμιά περικοπή στο επίδομα επικίνδυνης κι ανθυγιεινής εργασίας.

     3. Κατάργηση του Νόμου Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό. Ψήφιση νέου ασφαλιστικού νόμου που θα χορηγεί συντάξεις αξιοπρέπειας στους συνταξιούχους, όπως το Σύνταγμα ορίζει. Διεκδικούμε δημόσια, καθολική και υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Καμιά ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.

     4. Κατάργηση όλων των ρυθμίσεων που περιορίζουν τα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα. Κατάργηση της ρύθμισης Αχτσιόγλου για το 50% +1, καθώς και της ρύθμισης Βρούτση για την ηλεκτρονική ψηφοφορία.

     5. Λέμε όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση. Σύμφωνα με τις θέσεις της ΑΔΕΔΥ για να γίνει οποιοσδήποτε διάλογος για την αξιολόγηση θα πρέπει αυτή να μην είναι τιμωρητική, να μην οδηγεί σε απολύσεις και να μην μετρά για τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη των Δ.Υ., παρά μόνο για την κατάληψη θέσης στελέχους στην εκπαίδευση».

     Στα εκλογικά αποτελέσματα, τα οποία βέβαια προέκυψαν καθ’ όλο το προηγούμενο του Συνεδρίου διάστημα, μπορούμε να σημειώσουμε τις εξής παρατηρήσεις. Η ΔΑΚΕ αύξησε τις δυνάμεις της κυρίως ως απόρροια της πολιτικής δυναμικής της Ν.Δ. Η ΔΗ.ΣΥ.Π. ήταν η μεγάλη κερδισμένη αναδείχθηκε δεύτερη δύναμη στο 37ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, από τρίτη που ήταν στο προηγούμενο, και αυτό παρά το γεγονός της μειωμένης πολιτικής δυναμικής της κεντροαριστεράς.

     Η ΔΑΣ – ΠΑΜΕ αύξησε οριακά τα ποσοστά της αλλά έχασε τη δεύτερη θέση που κατείχε λόγω της μεγαλύτερης αύξησης της ΔΗ.ΣΥ.Π. (20%!). Η ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) μείωσε τα ποσοστά της – και αυτό αποτελεί ένα πολιτικό μήνυμα στο προσκείμενο πολιτικό φορέα της ότι με τα διάφορα κομματικά απομεινάρια δεν μπορεί να βρει προοπτική όταν παντού στους κοινωνικούς χώρους συρρικνώνεται η επιρροή του. Στις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις κερδισμένη βγήκε η ΑΝΑΤΡΟΠΗ, ενώ οι άλλες έχασαν δυνάμεις.

Συγκεκριμένα, είχαμε:

ΔΑΚΕ: 179 ψήφοι 22 έδρες από 18.
ΔΗΣΥΠ: 134 ψήφοι 16 έδρες από 14.
ΔΑΣ-ΠΑΜΕ: 131 ψήφοι 16 έδρες από 15
ΕΑΕΚ:100 ψήφοι 12 έδρες από 13.
ΑΝΑΤΡΟΠΗ: 63 ψήφοι 8 έδρες από 5.
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ: 63 ψήφοι 7 έδρες από 10.
ΜΕΤΑ: 34 ψήφοι 4 έδρες από 8.

     Εκείνο που έχει βέβαια σημασία για τους εργαζόμενους στο δημόσιο είναι η «επόμενη ημέρα». Η διαμόρφωση αποφάσεων τόσο στα κοινά αιτήματα όσο και στο πρόγραμμα δράσης είναι επιτακτική πολιτική ανάγκη. Ο νεοφιλελευθερισμός της Ν.Δ. ήδη έχει δείξει την εκτεταμένη αντεργατική του πολιτική.

     Η πολιτική της Ν.Δ. με βασικούς άξονες: «ιδιωτικοποιήσεις παντού», μείωση του δημόσιου τομέα, εργασιακή ανασφάλεια, πλήρης ικανοποίηση των θέσεων των εργοδοτών με πρόσχημα τις επενδύσεις διαμορφώνει απόλυτα γκρίζο σκηνικό. Η συλλογική και συνδικαλιστική δράση είναι η μοναδική επιλογή μας για την προώθηση των αιτημάτων μας, για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, για κοινωνική πρόοδο.

anthologio.wordpress.com

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.