Μόνιμες Στήλες

Του Νίκου Τσούλια Οι δυσκολίες για τη συμμετοχή σε μια απεργία είναι όσο ποτέ άλλοτε παρούσες και ενεργές. Ας τις δούμε με τη μορφή ερωτημάτων που συνήθως διατυπώνονται από κάθε εργαζόμενο με τους σχετικούς προβληματισμούς.

Του Νίκου Τσούλια Θυμώσαμε και οργιστήκαμε. Εξαγριωθήκαμε και «επαναστατήσαμε». Βρίσαμε και προπηλακίσαμε. Μουντζώσαμε και χυδαιολογήσαμε. Μαζευτήκαμε στις πλατείες και πολιορκήσαμε τη Βουλή. Σπάσαμε πλακάκια και συγκρουστήκαμε με τις δυνάμεις καταστολής. Βάλαμε φωτιές σε κάδους απορριμμάτων και σε τράπεζες. Τσακωθήκαμε με όποιον δεν συμφωνούσε μαζί μας – αν τολμούσε και κανένας… – και ηθικολογήσαμε επί παντός θέματος με περισσή ευκολία. Φτιάξαμε στρατόπεδα και δώσαμε αγώνες απελευθερωτικούς. Και τώρα τι;

«Κανένας άνθρωπος, δεν έχει ουδέποτε τιμηθεί, για όσα έχει λάβει. Η τιμή είναι η ανταμοιβή, για όσα έχει δώσει», Calvin Coolidge, Πρόεδρος ΗΠΑ. «Αγαπώ εκείνους, που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ», Οδυσσέας Ελύτης, Έλληνας ποιητής. «Κερδίζεις τα προς το ζην, από αυτά που παίρνεις. Κερδίζεις τη ζωή, από αυτά που δίνεις», Winston Churchill, Βρετανός Πρωθυπουργός. Πόσο ωραία φαίνονται αποφθέγματα, σαν τα προαναφερθέντα, και πόσο ανεφάρμοστα παραμένουν, για κάποιους, στην πράξη; Πόσα χρήματα και πόσος κόπος χρειάζεται εξάλλου, για να πλουτίσει κάποιος πραγματικά, με τους τρόπους που πρωτίστως εφαρμόζω εμπράκτως και δευτερευόντως προτείνω σήμερα, μέσα από αυτές τις αράδες;

Του Νίκου Τσούλια Στην ιστορία μιλάμε συχνά για συγκυρίες και ενίοτε για «συναντήσεις» των πεδίων και των παραγόντων της υποκειμενικότητας και της αντικειμενικότητας και τότε αναφερόμαστε σε ιστορική ευκαιρία. Προφανώς η έννοια της ευκαιρίας δεν συνδηλώνει και μια ταυτόχρονη καλή εξέλιξη και προοπτική, αλλά έχει ανοιχτή κάθε έκβαση.

Του Νίκου Τσούλια Σε περιόδους βαθιάς κρίσης μιας χώρας και σκληρής δοκιμασίας του λαού της τίθενται προς συζήτηση τα πιο ουσιώδη ζητήματα, τα «υπαρξιακά» ερωτήματα της κοινωνίας. Οφείλουμε να θέσουμε στο επίκεντρο των αγωνιών μας και των αγώνων μας εκείνα τα σημεία που καθορίζουν όχι απλά και μόνο τη ροή της τρέχουσας πολιτικής αλλά και εκείνα τα σημεία που γυρίζουν τη «σελίδα της ιστορίας».

«Τα λεφτά θα σου αγοράσουν ένα σκύλο, αλλά όχι το κούνημα της ουράς του», John Billings, Αμερικανός χιουμορίστας. «Ενώ προσπαθούμε να μάθουμε στα παιδιά τα πάντα γύρω από τη ζωή, τα παιδιά μας μαθαίνουν τι είναι ζωή», William Saroyan, Αμερικανο – Αρμένιος συγγραφέας. «Έχω δει ένα βλέμμα στα μάτια των σκυλιών, ένα φευγαλέο βλέμμα παιχνιδιάρικης περιφρόνησης, που είμαι σίγουρος, πως τα σκυλιά βασικά πιστεύουν, ότι οι άνθρωποι είναι χαζοί», John Steinbeck, Αμερικανός συγγραφέας. Σε περιόδους τόσο ρηχές, όσο είναι η παρούσα, που οι ουσιώδεις έννοιες για τη ζωή και την εξέλιξη, εξευτελίζονται ολοσχερώς στο βωμό της επιφανειακής πραγματικότητας των ματαιόδοξων, η ανάγκη να αντικρίσουμε και κυρίως να αποδεχθούμε την αληθινή πραγματικότητα, γίνεται επιτακτική.