Μόνιμες Στήλες

Επιμέλεια Νίκου Τσούλια Τα Αναγνωστικά βιβλία είναι ίσως το πιο σταθερό νήμα αφήγησης της θεσμικής μόρφωσης του λαού μας. Ήταν η πρώτη αλλά και η βασική για κάθε τάξη «εισαγωγή» στις διάφορες μαθησιακές αναβαθμίδες του σχολείου. Άλλωστε, στους παλιότερους καιρούς τα παιδιά ολοκλήρωναν την εκπαίδευσή τους στο τέλος του Δημοτικού σχολείου. Το Γυμνάσιο ήταν για λίγους…

Όσα πεθαίνουν… οι φύλακες-άγγελοι στρατιωτικοί… τα ανασταίνουν! Στρατιωτικός: Ένα «επάγγελμα», το οποίο πολλοί μισούν κι ακόμα περισσότεροι αποφεύγουν να ασκήσουν. Ένα «επάγγελμα»… και το επάγγελμα μέσα σε εισαγωγικά, διότι σήμερα όσο ποτέ ασκείται ως λειτούργημα, στο οποίο εισέρχεσαι με ιδανικά για την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια.

Του Νίκου Τσούλια Δεν ξέρω από πότε έγινε στερεότυπο και συστατικό στοιχείο του σύγχρονου λαϊκού πολιτισμού μας το πρόταγμα «Πάσχα στο χωριό». Εικάζω ότι ίσως να συνδέεται με την έκρηξη της αστικοποίησης, της εσωτερικής μετανάστευσης της χώρας μας στη δεκαετία του 1960, όπου το εν λόγω στερεότυπο συνδεόταν εκτός των άλλων και πάντως πρωτίστως με τη νοσταλγία για επιστροφή στην εστία.

[ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΠΡΟΤΟΥ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΤΕ] O Μένανδρος, λοιπόν, εκθέτει στις κωμωδίες του πραγματικά προβλήματα, που αγγίζουν τις ζωές ανθρώπων, οι οποίοι ανάγονται μεν σε κωμικούς τύπους αλλά διαγράφονται με τρόπο που τους κάνει να θυμίζουν αληθινές, σχεδόν εξατομικευμένες προσωπικότητες. Φτάνουν, όμως, όλα αυτά, για να χαρακτηριστεί ο Μένανδρος «ρεαλιστικός»;

Του Νίκου Τσούλια Όχι, το παρόν κείμενο δεν έχει καμιά σχέση με την επέλαση των κυβερνήσεων της κρίσης και των μνημονίων κατά του δικαιώματος στην αξιοπρεπή συνταξιοδότηση με όλα τα συστατικά της στοιχεία (χρόνος, μισθός, ασφάλιση, περίθαλψη κλπ).

[ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΥ ΜΟΡΦΗ, ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ ΩΣ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΣΙΤΣΙΡΙΔΗ, ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ, ΣΤΙΣ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ