Μόνιμες Στήλες

…Οι 19 αλλαγές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην Εκπαίδευση! Του Νίκου Τσούλια Ένα μίγμα ακατάσχετου βερμπαλισμού και διάχυτου συμβολισμού, ήδη εφαρμοζόμενων πρακτικών και πρωτοβουλιών στα σχολεία αλλά και αντιλήψεων του παρελθόντος είναι οι περίφημες 19 αλλαγές του Υπουργείου Παιδείας στην εκπαίδευση. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα σκόρπιων προτάσεων που παρουσιάζονται ως νεωτερισμοί προκειμένου να καλυφθεί η ερήμωση της μνημονιακής εκπαιδευτικής πολιτικής, για μια «έκθεση ιδεών» που καλείται να δώσει επίχρισμα ωραιοπλασίας και δήθεν προοδευτικής καινοτομίας (!) στην επιχειρούμενη θεσμική αποσάθρωση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Θέμα ψυχής… άρα και ζωής, στο σημερινό άρθρο, που αφορά, αλλά και προβληματίζει άπαντες. Σε εποχές σαν την παρούσα ειδικά, που δεν υπάρχει αφορμή για πίστη στο καλύτερο, μία ακόμα φιλοσοφία και θεωρία, δε θα εξέλισσε κάποιον και θα ήταν μία από τα ίδια.

Του Νίκου Τσούλια Είναι ο μοναδικός χώρος στον πολιτισμό του ανθρώπου που η ομορφιά του έχει διφυή υπόσταση – πνευματική και υλική -, που σχεδόν όλη η ακτινοβολία του εκπέμπεται από το βαθύτερο πυρήνα των αντικειμένων του.

Του Νίκου Τσούλια Η Ελλάδα οφείλει να «μελετήσει» το σκηνικό των βαθιών αλλά και εν πολλοίς ήδη ορατών διεργασιών των γεωστρατηγικών ανακατατάξεων προκειμένου να συμμετάσχει με τους καλύτερους δυνατούς όρους στο αυριανό σκηνικό της ανθρωπότητας. Η χώρα μας θα επηρεαστεί απ’ αυτές τις διεργασίες και θα επηρεαστεί κατά πολύ, ακριβώς γιατί βρίσκεται στο γεωγραφικό και πολιτισμικό μεταίχμιο όλων αυτών των αλλαγών. Και όλη αυτή η αναζήτηση δεν μπορεί παρά να είναι ουσιαστική και δημιουργική, ακριβώς γιατί «τα έθνη πρέπει να αναστοχαστούν πάνω στις ταυτότητές τους τώρα που οι παλιές μορφές γεωπολιτικής καθίστανται απαρχαιωμένες»[i].

Του Νίκου Τσούλια Η δεκαετία του 2010 δεν είναι η ίδια με τη δεκαετία του 1980 – και στην εθνική και στη διεθνή σκηνή -, δεν έχει η πρώτη το ριζοσπαστισμό και την προοδευτικότητα που είχε η δεύτερη ούτε οι φιλειρηνικές και οι φιλοπρόοδες δυνάμεις έχουν τώρα τους ευνοϊκούς συσχετισμούς που είχαν τότε.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ: 1. Ποια είναι η πιθανότερη ημερομηνία για τη διδασκαλία των «Φοινισσών» και με βάση ποια κριτήρια καταλήγουμε στο συμπέρασμα αυτό; 2. Πώς η γνώση του ιστορικού (πολιτικού και φιλοσοφικού) συγκειμένου συμβάλλει στην πλαισιωμένη κατανόηση του έργου και άρα στην αποκατάσταση, στο μέτρο του δυνατού, της εμπειρίας του αρχαίου Αθηναίου θεατή;