Μόνιμες Στήλες

Του Νίκου Τσούλια Τότε δεν θέλαμε να έρχεται το καλοκαίρι, γιατί θα ήμασταν όλη μέρα στα χωράφια, στις βαριές δουλειές και στα ζώα. Ήταν καλύτερο το σχολείο, πρωί και απόγευμα. Χτύπαγε η καμπάνα της εκκλησίας και μάζευε όλο τον παιδόκοσμο και έτσι γλιτώναμε από δουλειές και από ευθύνες, από ξύλο και από φωνές.

Του Νίκου Τσούλια Σήμερα ο καπιταλισμός εμφανίζεται πιο αδηφάγος και πιο επιθετικός όσο ποτέ άλλοτε. Ως εκ τούτου αποτελεί βασικό ζήτημα το ερώτημα, κατά πόσο ο καπιταλισμός θα παραμένει κυρίαρχος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και προφανώς το εν λόγω ερώτημα δεν είναι καθόλου θεωρητικό και φιλοσοφικό αλλά βαθιά πολιτικό και κοινωνικό.

Του Νίκου Τσούλια π. Πρόεδρος της ΟΛΜΕ (1996-2003) Πρόκειται για την πιο βάρβαρη και αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική που έχει γνωρίσει ο σύγχρονος κόσμος. Ποτέ και πουθενά δεν είχαμε ένα τόσης έκτασης και τόσης αθλιότητας πογκρόμ εναντίον των εκπαιδευτικών χωρίς λόγο και αιτία, χωρίς τη στοιχειώδη λειτουργία των θεσμικών οργάνων και την τήρηση των κανόνων του κράτους Δικαίου. Σε καμιά χώρα ούτε με το πιο αντιδημοκρατικό καθεστώς δεν είχαμε τέτοιας μορφής αυταρχισμό.

Του Νίκου Τσούλια Δεν έχω γεννηθεί ούτε και έχω ζήσει στην Αμμόχωστο ή στην Κερύνεια. Δεν έχω πάει ποτέ ούτε στη μια πόλη ούτε στην άλλη. Αλλά τις νοσταλγώ και τις δύο σαν να είναι οι δικές μου ιδιαίτερες πατρίδες. Τις έχω πλάσει στην ονειροφαντασία μου σαν δύο κοσμήματα της Μεσογείου και του ελληνισμού.

Ο θεσμός της Βουλής των Εφήβων έχει ιστορία 21 ετών! Κάθε χρόνο τέτοια εποχή Ελληνόπουλα 16 και 17 ετών απ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό κάθονται στα έδρανα του Ελληνικού Κοινοβουλίου και αποκαλύπτουν τους προβληματισμούς τους σ’ ένα μάθημα δημοκρατικού και κοινοβουλευτικού διαλόγου που αποτελεί πολύτιμη και μοναδική εμπειρία ζωής.

Όπως διαπιστώνει ο αριστοφανικός Αισχύλος, οι Επτά είναι «δράμα γεμάτο Άρη» (δρᾶμα Ἄρεως μεστόν), δηλαδή έργο που πλημμυρίζει από το πνεύμα του πολέμου. Ο «Αισχύλος» περηφανεύεται ότι με τον τρόπο αυτό ενέπνευσε στους Αθηναίους θεατές πολεμική αρετή και θάρρος, για να εισπράξει όμως από τον στρεψόδικο «Ευριπίδη» την απάντηση: «Το αντίθετο ισχύει· τους Θηβαίους, δηλαδή τους εχθρούς της Αθήνας έκανες ανδρειότερους στον πόλεμο. Τύψεις πρέπει να νιώθεις»! Ο Ευριπίδης στρέφει τα λόγια του Αισχύλου εναντίον του, όπως ακριβώς ο αισχύλειος Ετεοκλής στους Επτά στρέφει ενάντια στους Αργείους εισβολείς τον συμβολισμό των ασπίδων τους!