Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Ο πολιτισμός μας σήμερα χαρακτηρίζεται σε σημαντικό βαθμό από την επίδραση της επιστήμης. Κάθε ημέρα είναι ημέρα καινούργια για τον κόσμο της επιστήμης. Σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης η επιστημονική έρευνα είναι σε οργασμό. Οι οικονομικές επενδύσεις έχουν στραμμένο το κύριο ενδιαφέρον τους στα πεδία της. Οι προτεραιότητες της κοινωνίας και οι ανάγκες και οι φιλοδοξίες του ανθρώπου έχουν μόνιμη εστία στης επιστήμης το στερέωμα. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η πρόοδος της σύγχρονης ανθρωπότητας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη δυναμική της επιστήμης.

Του Νίκου Τσούλια Ναι, φρονώ ότι η σχέση μας με το βιβλίο χαρακτηρίζεται από στοργή / έκφραση αγάπης, από στοργή αμφίδρομη και πολλαπλασιαστική. Όταν απλώς και μόνο πιάνουμε ένα βιβλίο, νιώθουμε να γεννιέται ένα σκίρτημα, να μας διατρέχει ένα καινούργιο συναίσθημα μικτής προέλευσης και του εσωτερικού μας κόσμου και του εξωτερικού περιβάλλοντός μας. Και να η απόδειξη / ερώτημα σε κάτι πολύ απλό και απτό… Γιατί όταν πιάνουμε ένα βιβλίο, τα δάχτυλά μας απαλαίνουν και το άγγιγμά τους είναι τόσο τρυφερό;

Του Νίκου Τσούλια Παρακολουθώ και εν πολλοίς γνωρίζω την εικόνα για την απαρχή της σχολικής χρονιάς εδώ και πολλά χρόνια και μπορώ να ισχυριστώ με απόλυτη βεβαιότητα ότι εφέτος η κατάσταση είναι χειρότερη από κάθε άλλη περίπτωση. Και δεν πρέπει να αποδώσουμε αυτό το γκρίζο σκηνικό ούτε στις εκλογές ούτε στην οικονομική κρίση. Η όλη υπόθεση έχει χαθεί πρωτίστως από την ανευθυνότητα και από την μικροκομματική αντίληψη και πρακτική του Υπουργείου Παιδείας.

Του Νίκου Τσούλια Αναφέρομαι στη δασκάλα, γιατί εκτιμώ ότι μάλλον αυτή (και όχι ο δάσκαλος) διδάσκει και διαπαιδαγωγεί τα παιδιά του

Του Νίκου Τσούλια Έχει ειπωθεί ότι η παιδεία είναι και παίδεμα. Αλλά είναι παίδεμα δημιουργικό που οδηγεί στην απελευθέρωση του πνεύματος και στη μέθη της γνώσης και της μάθησης·

Του Νίκου Τσούλια Η εικόνα είναι καθημερινή και επαναλαμβανόμενη, είναι εικόνα απόλυτου δράματος και μαζικής δυστυχίας. Παιδιά και ηλικιωμένοι, νεογέννητα και γυναίκες δοκιμάζονται σκληρά θέτοντας την ίδια τη ζωή τους σε αγώνα επιβίωσης, για να ξεφύγουν από το καθεστώς των όπλων, από την άβυσσο του γενικευμένου πολέμου και της απόλυτης φτώχειας.