Μια συστάδα επτά μικρών νησίδων στα βορειοδυτικά της Εύβοιας, μεταξύ του Μαλιακού και του βόρειου Ευβοϊκού κόλπου, απαρτίζουν τα εξωτικά Λιχαδονήσια. Τα πεντακάθαρα τιρκουάζ νερά και το καταπράσινο τοπίο θα συνοδεύουν τη ζωή σας, σαν αξέχαστη ανάμνηση, αρκεί να επισκεφθείτε αυτό το σύμπλεγμα νησιών, έστω και για μία ημέρα. Τα Λιχαδονήσια αναμφίβολα αποδεικνύουν, ότι ο παράδεισος είναι προσιτή πολυτέλεια για όλους, αποτελώντας πραγματικά «θαύμα της φύσης», αφού ο σχηματισμός της προήλθε από ηφαιστειακή δραστηριότητα, ενώ ένα μεγάλο μέρος τους βυθίστηκε σε σεισμό που έγινε το 426 π.Χ.
Σύμφωνα με τη μυθολογία, η γυναίκα του Ηρακλή – Δηιάνειρα, νομίζοντας ότι απατήθηκε από το σύζυγό της, του έστειλε με τον υπηρέτη Λίχα ένα δηλητηριασμένο χιτώνα. Μόλις φόρεσε το χιτώνα ο Ηρακλής, άρχισε να υποφέρει από φρικτούς πόνους και ξέσπασε στον άτυχο υπηρέτη, εκσφενδονίζοντάς τον προς τη θάλασσα. Τα μέλη του έπεσαν γύρω από το ακρωτήριο Κήναιο, όπου ο Ποσειδώνας τα μεταμόρφωσε σε μικρά νησάκια, τα σημερινά Λιχαδονήσια.
Τα μεγαλύτερα από τα νησάκια αυτά είναι η Στρογγυλή και η Μανολιά, λίγο μικρότερα η Μικρή Στρογγυλή, το Στενό, η Βάγια και μερικά ακόμα μικρότερα που ονομάζονται ποντικονήσια. Η Μανολιά διακρίνεται για τον κατάφυτο πλούτο της, όπως και για την παραλία της με την κατάλευκη άμμο και τα τιρκουάζ νερά. Σε ένα νησάκι βλέπουμε μερικά εγκαταλελειμμένα πέτρινα σπίτια ψαράδων, ενώ σε κάποιο σημείο διακρίνεται αμυδρά στο νερό (σε 10 μέτρα βάθος) της θάλασσας ένα ναυάγιο από το 1943 (ένα φορτηγό πλοίο που έπεσε στις ξέρες). Αντίκρυ διακρίνονται τα Καμένα Βούρλα, απ’ όπου υπάρχει επίσης πρόσβαση με καΐκι. Στην κορυφή της Στρογγυλής υψώνεται ανάμεσα στα πυκνά ελαιόδεντρα που το στολίζουν ένας φάρος του 1870.
Από τα Λιχαδονήσια στον Κάβο και από εκεί στον Αη Γιώργη, μπορείτε να φτάσετε στο ομώνυμο χωριό που στέκει λίγο πιο πάνω, στους πρόποδες του Προφήτη Ηλία ή Ξεροσουβάλας. Εκεί έχουν αγοράσει και αναπαλαιώσει αρκετά σπίτια Ολλανδοί και Γερμανοί, φτιάχνοντας τη δική τους συνοικία. Από τις πέντε ταβέρνες του, έχει παραμείνει ανοιχτή μόλις μία, λόγω κρίσης. Στα σοκάκια του, οι εικόνες της καθημερινότητας θυμίζουν άλλες εποχές και ο τρεμάμενος από τα χρόνια παπα-Θόδωρος Μπούρας μοιάζει βγαλμένος από μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη, δίπλα στο θαύμα με τα κυπαρίσσια. Κάποτε, οι επίτροποι της Παναγιάς της Λιχάδας αποφάσισαν να κόψουν το μικρό κυπαρίσσι που μεγάλωνε λοξά, προς αποφυγήν ατυχήματος, αλλά την επόμενη μέρα το μεγάλο κυπαρίσσι δίπλα του άπλωσε σαν χέρι ένα κλαδί του και αγκάλιασε το μικρούλι, προστατεύοντάς το.
Μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις στην ευρύτερη περιοχή είναι η παρουσία μιας οικογένειας από φώκιες, οι οποίες – εδώ και μερικά χρόνια – έχουν επιλέξει τα Λιχαδονήσια ως μόνιμη κατοικία τους. Οι εμφανίσεις τους είναι συχνές κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ οι πόζες τους χαρίζουν μοναδικά «κλικ» στους επισκέπτες – φωτογράφους. Η ποταμόβαρκα με το ευφάνταστο όνομα «Τα είδα όλα» περνάει ανά μισάωρο από τον Κάβο στα ηφαιστειογενή Λιχαδονήσια, τα ακατοίκητα κομμάτια του σώματος του Λίχα, που έχουν ανακηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος και είναι ανοιχτά στο κοινό μέχρι τις 7 το απόγευμα. Προσιτά για όλους λοιπόν, τα εξωτικά Λιχαδονήσια περιμένουν άπαντες, για να τους αποδείξουν πως υπάρχει παράδεισος… ΚΑΙ εν ζωή!
