Βρισκόμαστε στις αρχές του 1999.
Ο Sugata Mitra, καθηγητής εκπαίδευσης τεχνολογίας στο πανεπιστήμιο του Newcastle, διεξάγει ένα από τα πιο εντυπωσιακά πειράματα σχετικά με εκπαίδευση. Δοκιμάζει την εκπαίδευση «ελάχιστης παρέμβασης» Τοποθέτησε ένα υπολογιστή μέσα στο άνοιγμα του τοίχου κοντά στο γραφείο του στο Kalkaji, Νέο Δελχί. Η περιοχή βρίσκεται σε μια εκτεταμένη παραγκούπολη, με απελπιστικά φτωχούς ανθρώπους που αγωνίζονται να επιβιώσουν. Η οθόνη ήταν ορατή από το δρόμο, και ο υπολογιστής ήταν διαθέσιμος σε όποιον περνούσε από κοντά. Ο υπολογιστής είχε πρόσβαση σε απευθείας σύνδεση και μια σειρά από προγράμματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, αλλά δεν δόθηκαν οδηγίες για τη χρήση του.
Αυτό που συνέβη ήταν πραγματικά εκπληκτικό. Παιδιά ήλθαν από τις κοντινές παραγκουπόλεις και κόλλησαν στην κυριολεξία τα πρόσωπά τους στην οθόνη αφής.. Άρχισαν να κάνουν κλικ και να εξερευνούν ! .Άρχισαν να μαθαίνουν πώς να χρησιμοποιούν αυτό το παράξενο πράγμα. Έμαθαν χωρίς να έχουν ξαναδεί πώς να κάνουν πλοήγηση στο internet ! Τις περισσότερες φορές δεν καταλάβαιναν την αγγλική ή ινδική ορολογία των μενού οπότε ανακάλυψαν και τα λεξικά για μετάφραση !
Ο υπολογιστής αφέθηκε για ελεύθερη χρήση με προγράμματα ελεύθερου λογισμικού, και μέσα σε έξι μήνες τα παιδιά της γειτονιάς είχε μάθει όλες τις λειτουργίες του ποντικιού, μπορούσαν να ανοίξουν και να κλείσουν τα προγράμματα, και πήγαιναν στο διαδίκτυο για να κατεβάσουν παιχνίδια, μουσική και βίντεο. Όταν ο Sugata Mitra τους ρώτησε πώς είχαν μάθει όλους αυτούς τους εξελιγμένους ελιγμούς, απαντούσαν πως είχαν μάθει είτε μόνοι τους, είτε από άλλα άτομα της ομάδας !
Είναι ενδιαφέρον, πως περιέγραψαν τον υπολογιστή σε δικούς τους όρους,. Για παράδειγμα, η λέξη των παιδιών για το σύμβολο κλεψύδρα που εμφανίζεται όταν ένα πρόγραμμα “σκέφτεται” ήταν “damru,” το όνομα του ένα μικρό ξύλινο τύμπανο σχήμα σαν μια κλεψύδρα που είναι ένα σύμβολο του Hindu θεού Σίβα. Ο κέρσορας του ποντικιού ονομαζόταν «sui», μια Χίντι λέξη για τη βελόνα, ή “TEER,” που σημαίνει βέλος.
Το πείραμα επαναλήφθηκε σε δύο άλλες τοποθεσίες: στην πόλη του Shivpuri στο Madhya Pradesh και σε ένα χωριό που ονομάζεται Madantusi. Και τα δύο αυτά πειράματα έδειξαν το ίδιο αποτέλεσμα με το πείραμα Kalkaji: Τα παιδιά φάνηκε να μαθαίνουν να χρησιμοποιούν τον υπολογιστή χωρίς καμία βοήθεια. Η γλώσσα δεν είχε σημασία, και ούτε και η εκπαίδευση.
Τα παιδιά σύντομα χωρίστηκαν σε «αυτούς που έμαθαν» και σε «αυτούς που θα μάθουν».
Η δεύτερη ομάδα μαθητών απέδιδε σεβασμό στην πρώτη ομάδα ανεξάρτητα από ηλικία !
Οι ομάδες είχαν αυτοοργανωθεί, η εκπαίδευση είχε αυτορυθμιστεί, το θαύμα της γνώσης είχε επιτελεστεί ! Η ελάχιστα παρεμβατική μέθοδος έδειξε, ότι εκεί που οι συνθήκες αποκλείουν τις οργανωμένες εκπαιδευτικές μονάδες, φυτρώνουν ανθοί στο σκυρόδεμα !
Τίποτα όμως δεν θα είχε ανακαλυφθεί, αν ο Sugata Mitra δεν εξέπεμπε ακτίνες από την καρδιά του ! – Δείτε τον και στις TED διαλέξεις !
