Βρισκόμαστε στο 1976. Οι γκρίνια μου εισακούγεται και ο μπαμπάς μου παίρνει ποδήλατο της προκοπής!!
Και τι ποδήλατο….MERCIER 28οκτάρι μακρύλαιμο, δεκατάχυτο WOW !!!
Μέχρι τότε κυκλοφορούσα με τις μπακατέλες που όλο ξεχαρβαλωνόντουσαν.
Μόλις το καβαλούσα ένοιωθα ένα αίσθημα ευφορίας να με κατακλύζει, όσες φορές κι αν το έκανα.
Όμως που να οφειλόταν αυτό;
Μήπως στην κτήση του οχήματος;
Μπα! οι φίλοι μου είχαν ήδη παπάκια.
Μήπως στην παιδική υποσυνείδητη ανάμνηση του πρώτου καβαλήματος τρίτροχου ποδηλάτου από τα 3 χρόνια ηλικίας;
Μπα! η νονά μου με είχε γραμμένο κανονικά.
Μήπως στα περάσματα δίπλα από την είσοδο της αυλής της Σούλας που μου άρεσε να της κάνω φιγούρα;
Μπά! η ευφορία συνεχίστηκε και όταν ακόμα η Σούλα τάφτιαξε με κάποιον που άκουγε Καζατζίδη!
Μήπως στην παραζάλη που μου δημιουργούσε η ιλιγγιώδης ταχύτητα των 25Km/h;
Μπα! η ευφορία ξεκινούσε ήδη από τα 0Km/h
Εμ τι ήταν αυτό επιτέλους που μου δημιουργούσε αυτή την αίσθηση ευφορίας;
ΜΑ ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΓΥΡΟΣΚΟΠΙΚΗΣ ΕΥΣΤΑΘΕΙΑΣ, ΟΠΟΥ ΤΟ ΔΙΑΝΥΣΜΑ ΤΗΣ ΣΤΡΟΦΟΡΜΗΣ ΤΩΝ ΤΡΟΧΩΝ ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑΘΕΡΟ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΙΣΟΡΡΟΠΟΥΣΑ !!!
