Μόνιμες Στήλες

Του Νίκου Τσούλια Η ευθύνη της διαπαιδαγώγησης και του μεγαλώματος των παιδιών είναι μια από τις πιο σημαντικές λειτουργίες μιας κοινωνίας, αφού εδώ θεμελιώνονται τα βασικότερα στοιχεία αναπαραγωγής κάθε κοινωνίας και διαμόρφωσης του μέλλοντός της. Παράλληλα η περίοδος της φροντίδας των μικρών παιδιών είναι συγκριτικά μεγαλύτερη σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο οποιουδήποτε άλλου βιολογικού είδους.

Του Νίκου Τσούλια Η ιστορικογενετική εξέλιξη του Λόγου του ανθρώπου μπορεί να υπαχθεί σε μια βασική περιοδολόγηση με διακριτό σε κάθε φάση έναν χαρακτήρα του Λόγου. Έτσι, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι «εν αρχή ην» η Αφήγηση και η Ποίηση μέσω των οποίων άνθρωποι και λαοί συναρθρώνουν το πολιτισμικό νήμα της συνέχειάς των και του ταξιδιού τους στο χρόνο και στο χώρο…

Του Νίκου Τσούλια Γραμματέα του Τομέα Παιδείας του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ        «Έως το 2022 θα έχει ολοκληρωθεί η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών», ανακοίνωσε με θριαμβευτικό ύφος η...

Κρέων Στις Φοίνισσες, ο Κρέων μπορεί να μην έχει τα σκληρά γνωρίσματα του Κρέοντα της Αντιγόνης, αλλά σίγουρα δεν διαθέτει ούτε την ηθική σοφία ούτε το μεγαλείο ψυχής που απαιτούνται για να τοποθετήσει πάνω από τις προσωπικές του επιδιώξεις το δημόσιο συμφέρον.

Του Νίκου Τσούλια Όταν ένα μαζικό κοινωνικό φαινόμενο διαλύεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σαν το πέπλο της ομίχλης στον πρωινό ήλιο, τότε οι ερμηνείες είναι πολύ εύκολες και κοινά αποδεκτές. Όταν ένα γενικό και ορμητικό κοινωνικό «παραλήρημα» εξαφανίζεται και δεν αφήνει κανένα ίχνος θετικής προοπτικής σαν να μην υπήρξε ποτέ, τότε έχει στοιχειώσει, και το φάντασμά του είναι απωθητικό σχεδόν γι’ όλους. Στην πολιτική και στην ιστορία τα μεγάλα γεγονότα πάντα έχουν εξήγηση και τίποτα δεν μένει ανερμήνευτο. Έτσι, το περιβόητο κύμα του ξεσηκωμού κατά των Μνημονίων που διαλύθηκε τόσο γρήγορα και τόσο άδοξα θύμισε μερικές απλές αλήθειες, στις οποίες η ιστορία έχει προσδώσει σχεδόν μια αξιωματική ισχύ. Να γιατί λοιπόν το κίνημα της πλατείας ήταν μια φενακισμένη εξέγερση, χωρίς κανέναν ουσιαστικό στόχο και έφερε πίσω τις πολιτικές εξελίξεις.

Στο παγκόσμιο συνέδριο φιλοσοφίας που έγινε στην Αθήνα το 2013 επικράτησε ένα κυρίαρχο σύνθημα που αναφέρεται στο τέλος αυτού του ποστ. Σύμφωνα με το σύνθημα αυτό, η κοσμοαντίληψή μας, ανεξάρτητα από οικονομικό ή μορφωτικό επίπεδο, μας χωρίζει μοιραία σε τρεις κατηγορίες ανθρώπων: Επίπεδο 1ο χαμηλό – ΟΙ ΑΛΛΟΙ Δηλαδή, σε αυτό το επίπεδο κοσμοθεώρησης, μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι, τι λένε, τους κριτικάρουμε, τους κατηγορούμε, σχολιάζουμε την προσωπική τους ζωή, και δεν χάνουμε ευκαιρία να ξεκινήσουμε κουβέντα με αφορμή τι έκανε ο Α και τι φόρεσε η Β.