Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Είναι ο μοναδικός θεός που ενώνει όλους τους λαούς και όλους τους καιρούς – ο απόλυτα διαχρονικά θεός, που ιεροποιεί τον άνθρωπο και συνενώνει τον απόλυτα φαντασιακό κόσμο με τη βιωμένη πραγματικότητά μας. Είναι ο μόνος θεός που μας επισκέπτεται απρόσκλητα και ανταριάζει αισθήσεις και συναισθήματα, ονειροπολήσεις και φαντασιώσεις, που μας ταξιδεύει από το σκοτάδι στο φως και αντίθετα από τη μια στιγμή στην άλλη, χωρίς να ξέρεις τίποτα για τη συνέχεια.

Του Νίκου Τσούλια Η τέχνη και το γυμνό αποκαλύπτουν από κοινού και «πολλαπλασιαστικά» τη χώρα του έρωτα απελευθερώνοντας ολοκληρωτικά την «πρώτη επιθυμία» και την κορυφαία φαντασίωση, είναι τόποι γέννησης και δημιουργίας της ζωής και του νοήματός της. Ποτέ δεν πρόκειται να κορεστεί η τέχνη και το γυμνό από τη γονιμοποιητική συνάντησή τους στα κοινά δημιουργήματά τους, πάντα θα έχουν όλο και πιο ανοιχτούς ορίζοντες, πάντα το μέλλον τους θα είναι άπειρο και καρποφόρο.

Του Νίκου Τσούλια Είδαμε στο πρώτο μέρος του άρθρου μας τη φαινομενική συγκριτική υπεροχή της επιστήμης

Του Νίκου Τσούλια       Κατηγορούσαμε και κατηγορούμε τους νέους και τις νέες για λεξιπενία, για προσκόλληση σε ένα όλο και πιο φτωχό λεξιλόγιο και επ’ αυτού στήνουμε ολόκληρη «διακήρυξη» γλωσσικού και ηθικού χαρακτήρα. Θεωρούσαμε και θεωρούμε ότι η ευθύνη βαραίνει με έναν απόλυτα μεταφυσικό τρόπο τη νεολαία, χωρίς να προϋπάρχουν ούτε καν ψήγματα γλωσσικής / πνευματικής εκπτώχευσης…

Του Νίκου Τσούλια         Αλλά πώς μπορεί να απλωθεί η ομορφιά παντού; Υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδί στο βιβλίο ή στον αναγνώστη ή στη σύμπραξή τους...

Του Νίκου Τσούλια Όταν αγωνίζεσαι στους κοινωνικούς χώρους, διαμορφώνεις και μια φυσιογνωμία όσον αφορά σημαντικά ζητήματα της συλλογικής δράσης: