Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Στην ιστορία μιλάμε συχνά για συγκυρίες και ενίοτε για «συναντήσεις» των πεδίων και των παραγόντων της υποκειμενικότητας και της αντικειμενικότητας και τότε αναφερόμαστε σε ιστορική ευκαιρία. Προφανώς η έννοια της ευκαιρίας δεν συνδηλώνει και μια ταυτόχρονη καλή εξέλιξη και προοπτική, αλλά έχει ανοιχτή κάθε έκβαση.

Του Νίκου Τσούλια Σε περιόδους βαθιάς κρίσης μιας χώρας και σκληρής δοκιμασίας του λαού της τίθενται προς συζήτηση τα πιο ουσιώδη ζητήματα, τα «υπαρξιακά» ερωτήματα της κοινωνίας. Οφείλουμε να θέσουμε στο επίκεντρο των αγωνιών μας και των αγώνων μας εκείνα τα σημεία που καθορίζουν όχι απλά και μόνο τη ροή της τρέχουσας πολιτικής αλλά και εκείνα τα σημεία που γυρίζουν τη «σελίδα της ιστορίας».

Του Νίκου Τσούλια Το αίτημα «επιστροφή στη φύση» εμφανίζεται κατά καιρούς στην ιστορία της ανθρωπότητας να παίρνει τη μορφή κοινωνικού ρεύματος ή κοσμοθεωρητικής αντίληψης, όπως στο κίνημα του ρομαντισμού, αλλά και να δρέπει δάφνες φιλοσοφικές από μεγάλα πνεύματα, όπως για παράδειγμα από τον Β. Ουγκώ. Βλέπουμε συχνά ανθρώπους, που βρίσκονται στο τέλος της επαγγελματικής τους δραστηριότητας, να επιζητούν την εγκατάλειψη των αστικών κέντρων και να διαμένουν σε μέρη της περιφέρειας και της υπαίθρου και πιο ειδικά στα πατρογονικά τους σπίτια. Ίσως να μην πρόκειται απλά και μόνο για το «άραγμα» σε ήσυχα μέρη αλλά για μια παλιννόστηση, για μια ψυχική και συναισθηματική ανάγκη ολοκλήρωσης του «σχήματος» του βίου και του τρόπου ζωής…

Του Νίκου Τσούλια Ισχυρίζονται οι στοχαστές ότι αν θέλεις να μελετήσεις την ουσία ενός ζητήματος, αρκεί να μπορείς να προσεγγίσεις τη γενίκευσή του και την καθολίκευσή του ή την απόλυτη απουσία του. Τίποτα όμως στη ζωή δεν έχει πλήρη παρουσία ή απουσία, αλλά δίνει το στίγμα του με μερικότητακαι με σχετικότητα και έτσι η προαναφερθείσα μεθοδολογία παραμένει ένα θεωρητικό πρόβλημα.

Του Νίκου Τσούλια Είναι πλέον η πιο προβεβλημένη επιστημονική θεωρία από κοινωνικής και κοσμοθεωρητικής άποψης. Είναι η πιο μεγάλη και η πιο ουσιώδης «αφήγηση» που μπορεί να διατυπωθεί στην ιστορία του ανθρώπου, αφού αφορά την αφήγηση του μεγάλου ταξιδιού της ζωής στον πλανήτη μας. Είναι η πιο πολύπαθη επιστημονική θεωρία που συνάντησε και εξακολουθεί να συναντά με ολοένα και μικρότερη ένταση όμως τις σφοδρότερες ενστάσεις από τα θρησκευτικά δόγματα και δη από την Καθολική εκκλησία.

Του Νίκου Τσούλια Όχι, η Έκθεση δεν είναι απλά και μόνο ένα μάθημα στο σχολείο όπως όλα τα άλλα. Και αν αυτό δεν συμβαίνει, οφείλεται σε μια ισχυρή προκατάληψη που θεωρεί την εκπαίδευση ως λειτουργία μεταβίβασης γνώσης και ως αναπαραγωγή του «πολιτισμικού τοπίου» και όχι ως άσκηση αυτοδημιουργίας του ανθρώπου και ως πεδίο αναμέτρησής μας με το μέλλον. Εδώ βρίσκεται και η πηγή της κακοδαιμονίας που η εκπαίδευση δεν μετασχηματίζεται σε παιδεία καιμόρφωση. Γιατί, αντί να είναι τόπος αναζήτησης και έκρηξης δημιουργικότητας είναι θεσμός τυποποίησης και συχνά πνευματικής καθήλωσης.