Τη Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου στις 20:30οι εκδόσεις Κέδρος και ο IANOS παρουσιάζουν το βιβλίο «Γιάννης Ρίτσος. Πρώιμα ποιήματα και πεζά», που έχει στόχονα συγκεντρώσει και να συζητήσει τα πρώτα δημοσιευμένα δείγματα γραφής του Ρίτσου, συνδέοντάς τα, παράλληλα, με τις ποικίλες περιπέτειες
του βίου του και εντάσσοντάς τα στην σύγχρονή τους πολιτική και πολιτιστική συγκυρία.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον ΙΑΝΟ (Σταδίου 24), η είσοδος είναι ελεύθερη καιθα προβάλλεται ζωντανά και στο ianos.gr
Εισαγωγική μελέτη και έκδοση κειμένων: Γιώργος Ανδρειωμένος.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Άννα Αφεντουλίδου,ποιήτρια
Γιάννης Ευθυμιάδης, ποιητής
Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας
Δημήτρης Κοσμόπουλος, ποιητής-δοκιμιογράφος
Έλλη Φιλοκύπρου, καθ. Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ, ΕΚΠΑ
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο Γιάννης Ρίτσος υπήρξε ένας από τους πολυγραφότερους και διασημότερους δημιουργούς των σύγχρονων ελληνικών γραμμάτων. Μολονότι έχουν δημοσιευτεί πολυάριθμες εργασίες για τη
ζωή και το έργο του, δεν έχει μελετηθεί επαρκώς η πρώιμη περίοδος της λογοτεχνικής δημιουργίας του, εντός της δεκαετίας του 1920 και στα πρώτη έτη της επομένης, ώστε να διαφανεί με ευκρίνεια η διαμόρφωση της ποιητικής του ιδιοσυγκρασίας κατά τα μαθητικά και νεανικά του χρόνια, ήτοι πριν αποφασίσει να εκδώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή Τρακτέρ, στα 1934. Στόχος, επομένως, της παρούσας εργασίας είναι να συγκεντρώσει και να συζητήσει τα πρώτα δημοσιευμένα (και μόλις δύο αδημοσίευτα) δείγματα γραφής του Ρίτσου, συνδέοντάς τα, παράλληλα, με τις ποικίλες περιπέτειες του βίου του και εντάσσοντάς τα στην σύγχρονή τους πολιτική και πολιτιστική συγκυρία. Ακόμη, πέρα από το σύνολο των οικείων ποιητικών και πεζών κειμένων του Ρίτσου που έχουν εντοπιστεί, θα εξεταστεί η σχετική με αυτόν κριτικογραφία της περιόδου 1924-1934, ώστε να διαφανούν οι πρώτες δια του Τύπου αντιδράσεις απέναντι στα νεανικά γραπτά του.
Λίγα λόγια για τον Γιάννη Ρίτσο
Γεννήθηκε το 1909 στη Μονεμβασιά. Σύντομα η οικογένεια επρόκειτο να καταστραφεί οικονομικά. Ακολουθεί ο θάνατος του αδελφού και της μητέρας του από φυματίωση, ο πατέρας τρελαίνεται και αυτοκτονεί το 1938 στο Δαφνί ενώ στο ίδιο ίδρυμα οδηγείται (1936) η αδελφή του ποιητή Λούλα. Το 1925 φτάνουν στην Αθήνα για σπουδές. Γρήγορα όμως ο Ρίτσος θα προσβληθεί κι αυτός από φυματίωση. Ως το 1940 περίπου, περνά τη ζωή του ανάμεσα σε σανατόρια – Σωτηρία, Kαψαλώνα, Άγιος Iωάννης (Xανιά), Πάρνηθα – και, στα διαλείμματα, στην Αθήνα, όπου είναι υποχρεωμένος να εργάζεται σκληρά και κάποτε με εξευτελιστικούς όρους για να επιζήσει. Ο Ρίτσος γράφει ασταμάτητα. Βρήκε μοναδικό καταφύγιο και έμπνευση στην ποίηση και στο σοσιαλιστικό ιδανικό το οποίο ενστερνίστηκε στο σανατόριο της Σωτηρίας (1929).Από 1930-1934 έγραωε τις συλλογές Τρακτέρ και Πυραμίδες. Το 1936 γράφει τον «Επιτάφιο, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στα ανατρεπτικά βιβλία που κάηκαν στους Στύλους του Ολυμπίου Διός στη δικτατορία του Μεταξά. Έως τον πόλεμο, ο Ρίτσος εργάζεται ως ηθοποιός και χορευτής σε διάφορα θέατρα, και αργότερα στο Εθνικό και στη Λυρική. Στην Κατοχή εντάσσεται στον λογοτεχνικό τομέα του ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο). Νέα υποτροπή της φυματίωσης τον καθηλώνει στο κρεβάτι, όπου γράφει ασταμάτητα. (Τα περισσότερα έργα αυτής της περιόδου καταστράφηκαν αμέσως μετά τις συγκρούσεις του Δεκέμβρη 1944). Ακολουθεί τις αριστερές δυνάμεις (Δεκέμβριο του 1944), εγκαταλείπει την Αθήνα, φθάνει στην Κοζάνη. Στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια εργάζεται ως διορθωτής και επιμελητής κειμένων (εκδ. οίκο Γκοβόστη και συνεργάζεται με το περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα. Το 1948 εκτοπίζεται στο Κοντοπούλι της Λήμνου, αργότερα στη Μακρόνησο και στο τέλος στον Αϊ-Στράτη. Απελευθερώνεται τον Αύγουστο του 1952, το έργο του είναι απαγορευμένο, ο ίδιος όμως συνεχίζει τη δραστηριότητα του. Παντρεύεται τη γιατρό Γαρυφαλιώ Γεωργιάδου(1954), η κόρη του, Έρη, γεννιέται το 1955. Το 1956 του απονέμεται το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη «Σονάτα του σεληνόφωτος». Με την επιβολή της δικτατορίας συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Ιππόδρομο (1967). Εξορίζεται στη Γυάρο, ύστερα στο Παρθένι της Λέρου. Από 1968 έως το 1970 βρίσκεται σε «κατ’ οίκον περιορισμό» στο Καρλόβασι Σάμου. Το έργο του είναι πάλι υπό απαγόρευση. Το 1971 επιστρέφει ελεύθερος στην Αθήνα. Αναγνωρίζεται στην Ελλάδα και διεθνώς. Μετά τη μεταπολίτευση ανακηρύσσεται επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1975). Το 1978 γίνεται επίσης διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ στην Αγγλία, το 1984 του Πανεπιστημίου Καρλ Μαρξ της Λειψίας και το 1987 του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1977 τιμάται με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη. Ο Γιάννης Ρίτσος μας έχει δώσει ένα ογκωδέστατο έργο: «Επιτάφιος» (1936), «Το τραγούδι της αδελφής μου»(1937), «Εαρινή συμφωνία(1938)», «Το εμβατήριο του ωκεανού» (1940), «Δοκιμασία», «Ρωμιοσύνη και την Κυρά των Αμπελιών»(1945-1947), «Αγρύπνια» (1944-1953), «Γειτονιές του κόσμου» (1949-1951), «Τέταρτη διάσταση (1956-1975) κ.α. Ως τώρα έχουν κυκλοφορήσει 100 ποιητικά βιβλία, 4 θεατρικά καθώς και 9 πεζά με το γενικό τίτλο «Εικονοστάσιο ανωνύμων αγίων». Έχουν εκδοθεί επίσης 12 βιβλία με μεταφράσεις του και ένα βιβλίο με δοκίμια. Οι ξένες εκδόσεις του έργου του, που έχουν μεταφραστεί σε σαράντα διαφορετικές γλώσσες ανέρχονται σε 320. Πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1990.
Ενημερωθείτε για όλα τα Πολιτιστικά Θέματα
