Βρισκόμαστε στα 440 π.Χ. στα Άβδηρα της Θράκης. Ο Δημόκριτος καλείται από τον εύπορο πατέρα του να αποφασίσει ποιο μέρος της περιουσίας του τον ενδιαφέρει για να κληρονομήσει. Ενώ λοιπόν τα αδέλφια του προτίμησαν ακίνητη περιουσία, αυτός προτιμάει να πάρει 100 τάλαντα..
Με τα χρήματα αυτά θα μπορέσει να κάνει πραγματικότητα, το να ταξιδέψει στον κόσμο και να γνωρίσει τη φιλοσοφία, τις επιστήμες, τα πολιτικά συστήματα από όλους τους πέριξ γνωστούς πολιτισμούς.
Ταξιδεύει λοιπόν στην Αίγυπτο, Περσία, Βαβυλώνα, Ινδία, Αιθιοπία.Στην Ελλάδα γνωρίζει τη φιλοσοφία του Θαλή, του Αναξίμανδρου, του Αναξιμένη και του Ηρακλείτου. Στην Αθήνα έρχεται σε επαφή με τη φιλοσοφία του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αντισθένη, του Αρίστιππου και του Αναξαγόρα.
Όταν σε μεγάλη ηλικία γύρισε οριστικά στα Άβδηρα κατηγορήθηκε, ότι αδίκως σπατάλησε την πατρική περιουσία των 100 ταλάντων καθότι δεν την επένδυσε σε γη και ακίνητα.
Παρά το ότι άφησε πλούτο συγγραμμάτων κοσμολογία, αστρονομία, βιολογία, γεωλογία, γεωγραφία, λογική, ηθική, αισθητική, ιστορία, κατηγορήθηκε γιατί δεν ασχολήθηκε με τη μελέτη της πολιτικής καθώς και για τα κοινά. Πιθανότατα, όπως και ο Ηράκλειτος να απεχθανόταν τη φαυλοκρατία των πολιτικών.
Αντίθετα, είχε τόσο μεγάλο πάθος για τη φυσική γνώση και ερμηνεία, που αυτοτυφλώθηκε, κοιτώντας μέσα σε χάλκινη ασπίδα για πολλή ώρα, η οποία ανακλούσε τον Ήλιο!!
Το εκπληκτικό είναι, ότι κατέληγε σε σοφά συμπεράσματα όσον αφορά στη σύνθεση της ύλης, Απλά και μόνο με το στοχασμό.
Ονομάστηκε Γελασίνος (γελαστός), επειδή αντιμετώπιζε τη ζωή πάντα με αισιοδοξία, γαλήνη και καρτερία. Κατά μια εκδοχή ονομάστηκε έτσι, επειδή περιγελούσε τις καθημερινές θλίψεις και ελπίδες που απασχολούσαν τους άλλους ανθρώπους τις οποίες έβρισκε ανάξιες λόγου μπροστά στο μεγαλείο της φυσικής ερμηνείας του κόσμου.
Το πρόσωπο του Δημόκριτου είχε μία ιδιαιτερότητα εκ γεννετής: Είχε μόνιμα ζωγραφισμένο ένα γέλιο σαν καρικατούρα!!!
