Είμαστε σκιές ενός άγνωστου κόσμου άπειρων διαστάσεων. Οι Rieman και Lobatzewski προσπάθησαν να ερμηνεύουν τις γεωμετρικές χωροχρονικές καμπυλώσεις αυτού του κόσμου. Η θεωρία των υπερχορδών της φυσικής ομοίως προσπάθησε να ερμηνεύσει την προβολική μας διάσταση στον κόσμο του αισθητού.
Είμαστε σκιές που κινούνται σε τροχιοδρόμους. Και οι σκιές στις ράγιες διασταυρώνονται. Συναντώνται εκεί που οι κλειδοκράτορες ορίζουν. Εμείς τρέχουμε πάνω στις τροχιές και συναντούμε τις σκιές που ορίζουν οι πορείες.
Όταν οι ταχύτητες των συρμών είναι μεγάλες συμβαίνουν εκτροχιασμοί. Οι σκιές συγκρούονται στα πεδία των συναισθηματικών μαχών. Οι πρώτες βοήθειες ανασύρουν τους επιβαίνοντες και οι γερανοί ανασύρουν τα οχήματα.
Οι σκιές που επιβιώνουν επιβιβάζονται σε νέους συρμούς σε άγνωστα ταξίδια. Οι σκιές που καταργούνται σβήνουν από το φως. Τις παραλαμβάνουν τα ΕΚΑΒ του φωτός και τις εκθέτουν σε ανανηπτικές ακτινοβολίες. Εκεί μαθαίνουν για τις πορφυρές συχνότητες της επόμενης διάστασης. Βλέπουν συχνότητες και μήκη κύματος άγνωστα. Βλέπουν για πρώτη φορά το υφάδι από την πάνω πλευρά και αναγνωρίζουν το σχέδιο. Μαθαίνουν γιατί συγκρούστηκαν, γιατί οι τροχιόδρομοι διασταυρώθηκαν. Προσπαθούν να ειδοποιήσουν τους νέους επιβάτες για τις τροχιές των συγκρούσεων, όπως οι οδηγοί στο αντίθετο ρεύμα ανοιγοκλείνουν τα φώτα.
Τα σήματά τους όμως δεν φτάνουν κάτω και οι συγκρούσεις για πάντα συνεχίζονται…
