Ο ερωτευμένος υπόσχεται στην αγαπημένη του αιώνια πίστη.
Η ερωτευμένη υπόσχεται αιώνιο έρωτα και υποταγή αγάπης.
Οι καιροί περνούν και η φθορά καταστρέφει τους λόγους και τα συμβόλαια αγάπης.
‘Όμως που πηγαίνουν οι υποσχέσεις; Χάνονται άραγε στο σύμπαν;
Η ενέργεια των λόγων δεν χάνεται, τα λόγια κρυσταλλώνονται στον αιθέρα, γίνονται μοριακές συνθέσεις αρωματικών ενώσεων, αφυδατώνονται από τη σκληρή πραγματικότητα και κονιορτοποιούνται στην τριβή των ανέμων της πεζής καθημερινότητας.
Μετά στροβιλίζονται από τους ανέμους του χρόνου, σηκώνονται στη θύελλα των πειρασμών, ανεβαίνουν με τα θερμά ανοδικά ρεύματα και ξεπερνούν τα σύννεφα της τροπόσφαιρας των γήινων αισθημάτων.
Ανεβαίνουν στη σφαίρα των θεών, οι οποίοι αποφασίζουν ξανά για τη μοίρα τους.
Τα ξαναρίχνουν με τα καθοδικά ψυχρά ρεύματα, τα ραίνουν σε ανύποπτους περαστικούς των ατραπών, δημιουργούν μπόρες χαμηλών βαρομετρικών, ραντίζουν με τον ερωτικό κονιορτό και πάλι σε χρόνο απρόσμενο, ατελεύτητο.
Η ερωτική σκόνη κάνει τον κύκλο της σαν το νερό, επικονιάζει με τη γύρη της και πάλι τις υποσχέσεις, προκαλεί τις μεγαλοστομίες αιώνιας πίστης, γονιμοποιεί τους φθόγγους του είμαι για σένα.
Οι ερωτικοί ημίθεοι σαρώνουν με τα σάρωθρα τον κονιορτό και στις μέρες ανεμοθύελλας τον σκορπούν πάλι στους ανύποπτους μετενσαρκωτές της έλξης μέσα σε ένα ατέρμονο κύκλο δημιουργίας και καταστροφής
