Παράλληλα με τις εικόνες του… «κρεμασμένου Σόιμπλε» η διαδικτυακή επικαιρότητα βρίθει από μηνύματα που καλούν τους καταναλωτές να κάνουν… εμπάργκο σε γνωστές αλυσίδες γερμανικών συμφερόντων! Μού φαίνεται ότι η αφέλεια του τρόπου που σκεφτόμαστε δεν έχει όρια! Νομίζουμε ότι, αν κόψουμε τα ψώνια, για καμιά βδομάδα, από τα γερμανικά super markets, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε θα έρθουν… γονατιστοί να μάς ζητήσουν συγγνώμη για όσα έχουν κάνει στον ελληνικό λαό… Εναλλακτικά, νομίζουμε ότι, αν ψωνίζουμε μόνο από μη γερμανικές αλυσίδες, ενισχύουμε μόνο την ελληνική οικονομία και ποτέ τη γερμανική…
Είναι δυνατό να πιστεύουμε τέτοια πράγματα; Και εντάξει! Αφού η κοινή γνώμη το επιθυμεί, ας κάνουμε εμπάργκο στα γερμανικά super markets! Το μόνο που θα πετύχουμε είναι να δώσουμε το πρόσχημα σ’ αυτές τις επιχειρήσεις να προχωρήσουν σε απολύσεις εργαζομένων, να στείλουν περισσότερους Έλληνες, φίλους, γνωστούς και συγγενείς μας, στην ανεργία! Εκτός αυτού θα περιορίσουμε και την κατανάλωση των όποιων ελληνικών προϊόντων πωλούνται σ’ αυτές τις αλυσίδες! Διότι πράγματι πωλούνται και ελληνικά προϊόντα στα γερμανικά super markets! Δεν θα πετύχουμε τίποτε άλλο! Η κατανάλωση γερμανικών προϊόντων δεν θα μειωθεί παρά ελάχιστα! Διότι απλούστατα γερμανικά προϊόντα δεν πωλούνται μόνο στα γερμανικά super markets! Γερμανικά προϊόντα πωλούνται και σε όλα τα μεγάλα (δήθεν) «ελληνικά» super markets που δραστηριοποιούνται ως… ανταγωνιστές των γερμανικών! Για να μην πω ότι τα γερμανικά προϊόντα, διαχρονικά, κατείχαν και θα συνεχίσουν να κατέχουν, στο παρόν και στο μέλλον, μια περίοπτη θέση στις προτιμήσεις μας, αφού όλοι μας – λίγο ή πολύ – έχουμε αγοράσει ή σκοπεύουμε να αγοράσουμε κάποια στιγμή ένα γερμανικό αυτοκίνητο ή μια γερμανική τηλεόραση ή ένα γερμανικό ψυγείο ή ένα γερμανικό στεγνωτήριο ή μια γερμανική τοστιέρα ή μια γερμανική ψηφιακή συσκευή…
Επομένως, πρακτική δυνατότητα να σταματήσουμε την κατανάλωση γερμανικών προϊόντων ουσιαστικά δεν υπάρχει! Πρόσφατα διάβαζα ότι μέσα στην καταναλωτικά οργανωμένη και παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας ακόμα και τα περίφημα barcodes, που υπάρχουν πάνω στα προϊόντα, δεν αποτελούν ασφαλές κριτήριο για να γνωρίζουμε τη χώρα προέλευσής τους! Δεν αναφέρομαι καν βέβαια στο γεγονός ότι ο μέσος Έλληνας κάνει τα ψώνια του, όχι μόνο σήμερα αλλά ακόμα και στην εποχή της μεγάλης οικονομικής ευημερίας, με αποκλειστικό κριτήριο τα χρήματα που έχει μέσα στο πορτοφόλι του, οπότε η τιμή ενός προϊόντος είναι πιο σημαντικό κριτήριο από τη χώρα προέλευσης… Άρα προς τι όλος αυτός ο ντόρος; Αν η συγκεκριμένη «παρότρυνση» δεν είναι «κατασκευασμένη» από τους ανταγωνιστές των γερμανικών αλυσίδων, που στοχεύουν στην εμπορική εκμετάλλευση της αφέλειας και της συναισθηματικής φόρτισης του καταναλωτικού κοινού, μήπως, εν τέλει, έχει δημιουργηθεί από ανθρώπους που έχουν δώσει… μια και δυο περιουσίες σ’ αυτές τις αλυσίδες και σήμερα νιώθουν την ανάγκη να εκφράσουν τη μεταμέλειά τους υπό τη μορφή μιας… «εκδικητικής εκτόνωσης»;
Από προσωπική εμπειρία, στα Praktiker και τα Media Market δεν έχω μπει ποτέ στη ζωή μου! Τέτοια καταστήματα δεν υπάρχουν στο Ρέθυμνο! Μόνο στα Lidl έχω πάει 5-6 φορές την τελευταία δεκαετία, από τότε δηλαδή που λειτουργούν καταστήματα της συγκεκριμένης αλυσίδας στο Ρέθυμνο, προκειμένου να αγοράσω κάτι που δεν μπορώ να βρω κάπου αλλού! Προσωπικά πάντα διατηρούσα και διατηρώ τη συνειδητή επιλογή να ψωνίζω από τοπικά και συνοικιακά super και mini markets, ώστε να στηρίζω την τοπική και, όσο μπορώ, την ελληνική αγορά! Άρα, εγώ προσωπικά δεν έχω καμία «κάψα» να κάνω εμπάργκο στις γερμανικές αλυσίδες, διότι, ούτως ή άλλως, αυτό το «εμπάργκο» το εφαρμόζω εδώ και πολλά χρόνια! Και αναρωτιέμαι: αυτός που γουστάρει εμπάργκο στις γερμανικές αλυσίδες, μήπως είναι τελικά αυτός ο επί χρόνια τακτικός πελάτης των Γερμανών ο οποίος μόλις σήμερα, κάπως αργά και όψιμα, ανακαλύπτει το λάθος του και επιχειρεί, ταυτόχρονα, να το «παίξει» και ολίγον… «Ελληνάρας»; Και βέβαια όχι μόνο το θυμήθηκε κάπως αργά, αλλά το εκφράζει και με τόσο αφελή τρόπο…
Για άλλη μια φορά, ο τρόπος που αντιδρούμε απέναντι στην πολιτική και οικονομική πραγματικότητα της επικαιρότητας εμπεριέχει ισχυρές δόσεις παραλογισμού, μισαλλοδοξίας και εκδικητικής υστερίας! Αναζητούμε αυτόν τον… «κακό» που ευθύνεται για την κατάστασή μας και, όταν δεν τον βρίσκουμε, τόν… φαντασιωνόμαστε ή τόν… κατασκευάζουμε! Ποτέ βέβαια δεν τοποθετούμε και τον εαυτό μας μέσα στο κάδρο των ευθυνών! Πάντα μάς φταίει κάποιος άλλος… Η οικονομική και πολιτική κρίση φαίνεται πως δεν αφήνει περιθώρια για νηφάλια σκέψη και ψυχραιμία! Ο εκφασισμός της κοινωνίας μας εξελίσσεται με αργά και σταθερά βήματα από τη στιγμή που ο μέσος πολίτης δεν προβληματίζεται πλέον για το πώς θα μπορέσει να σταθεί και να επιβιώσει μέσα σ’ έναν δύσκολο και απαιτητικό κόσμο, αλλά δυστυχώς προβληματίζεται περισσότερο για το πού και πώς θα βρει… εξιλαστήρια θύματα να εκτονώσει την οργή που νιώθει εξαιτίας μιας δυσάρεστης πραγματικότητας, για την οποία ίσως φέρει και ο ίδιος ένα μερίδιο ευθύνης χωρίς να το αναγνωρίζει…
