Κριτική θεώρηση

· Μείωσαν περισσότερο τους μισθούς των εκπαιδευτικών μέσω της αύξησης των εισφορών (Νόμος Κατρούγκαλου) · Μειώνουν το αφορολόγητο, με αποτέλεσμα την οικονομική επιβάρυνση περίπου κατά ένα μηνιαίο μισθό τον χρόνο, για τους εκπαιδευτικούς

Του Νίκου Τσούλια Η αριστερά είναι συνδεδεμένη με τους κοινωνικούς αγώνες για πρόοδο και λαϊκές κατακτήσεις. Αυτό σε γενική θεώρηση σημαίνει ότι είναι μια δύναμη κοινωνικής ανέλιξης και προόδου. Ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία της λειτουργίας της αριστεράς στο χώρο της εκπαίδευσης που δεν συνάδουν με αυτή τη γενική της δράση. Και όχι μόνο αυτό αλλά, κατά τη γνώμη μου, είναι στοιχεία ανορθολογισμού και πολιτικής υστέρησης.

Του Νίκου Τσούλια Το σχολείο μπροστά στην απειλή του φασισμού και του ρατσισμού δεν μπορεί να «σφυρίζει αδιάφορα», δεν μπορεί να καμώνεται ότι δεν το ενδιαφέρει η όλη υπόθεση. Όταν απειλούνται τα συστατικά στοιχεία του πολιτισμού και της ζωής, όταν αμαυρώνεται το ίδιο το πρόσωπο του ανθρώπου από την άβυσσο του μαζικού θανάτου του φασισμού, το σχολείο οφείλει να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα και της αγωγής.

Του Νίκου Τσούλια Ίσως η μεγαλύτερη αντιπαράθεση της ανθρωπότητας στη σημερινή συγκυρία να είναι εκείνη μεταξύ παγκοσμιοποίησης και ισλαμισμού. Να εξηγηθώ κατ’ αρχήν γιατί πρόκειται για έννοιες διαφορετικού επιπέδου. Με τον όρο παγκοσμιοποίηση αναφέρομαι σε εκείνο την έκφραση του Δυτικού πολιτισμού που εκφράζει τη σύγχρονη ιμπεριαλιστική τάση του καπιταλισμού.

Του Νίκου Τσούλια Στην παραδοσιακή της μορφή η επικοινωνιακή πολιτική του Υπουργείου Παιδείας αποσκοπούσε στην προβολή του πραγματικού και πρωτίστως του υποτιθέμενου κυβερνητικού έργου. Στη συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ., που χαρακτηρίζεται πριν από κάθε άλλο πολιτικό στοιχείο από το λαϊκισμό (και ο οποίος ερμηνεύεται απόλυτα ως το συνεκτικό στοιχείο μεταξύ ενός αντισυστημικού αριστερού και ενός ακροδεξιού κόμματος με αγαστή σύμπνοια χωρίς κανένα πρόβλημα στη συνεργασία τους), η επικοινωνιακή πολιτική δεν είναι το μέσον προβολής της πολιτικής αλλά η ουσία της!

Του Νίκου Τσούλια Πρόκειται για ένα από τα μείζονα ερωτήματα της φιλοσοφίας και της επιστήμης. Ουσιαστικά, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η όλη προσπάθεια του ανθρώπου και της κοινωνίας κατατείνει στο να μετασχηματίσει τον κόσμο, και ως απαραίτητη συνθήκη γι’ αυτό τον μετασχηματισμό είναι η πλήρης γνώση του, η βαθιά επίγνωση της πραγματικότητας.