Άρθρα-Απόψεις

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Στην παρούσα μελέτη μας θα εξεταστεί το ζήτημα της διαφοροδιάγνωσης της δυσλεξίας. Ενίοτε, η αξιολόγηση του παιδιού με βάση τη διάγνωση επιφέρει αναστάτωση και σύγχυση

Διαφοροποιημένη διδασκαλία στη ΔΕΠ-Υ

Σήμερα στη χώρα συμβαίνει κάτι εξαιρετικό, που δεν είναι οι εκλογές της ΝΔ. Οι δήμαρχοι Αθηνών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης (ίσως και μερικοί ακόμα αν δεν απατώμαι) από σήμερα και για τις επόμενες ημέρες, σε συνεργασία με το mega, θα συλλέγουν τρόφιμα και ρούχα για τους πιο "αδύναμους". Πρόκειται ξεκάθαρα για μία πράξη αλληλεγγύης αξιέπαινη. Μόνο που στα κράτη παροχών η αλήθεια μπορεί ενίοτε να είναι δυσεύρετη. Λέει η παροιμία: "δώσε σε κάποιον ένα ψάρι και θα ζήσει μια μέρα, μάθε του να ψαρεύει και θα ζήσει μια ζωή".

“Νόμιζε δέ τήν μέν Πατρίδα οἶκον, τούς δέ πολίτας ἑταίρους» (Ξενοφών, 430-355, “Ἱέρων», 11) «Η Πατρίδα, κύριε, θέλει βαθύ, βαθύτατο όργωμα, όχι ψαλτική» (Ρένος Αποστολίδης, 1924-2004) «Φιλῶ τέκν᾽, ἀλλά Πατρίδ᾽ἐμήν μᾶλλον φιλῶ» (Ευριπίδης 480-406, Fragment 51) «Θνῄσκε ὑπέρ Πατρίδος» (Περίανδρος, Κυψέλου ο Κορίνθιος, 668­‑584) «Οὐδέν ἆρ ἦν φίλτερον ἄλλο Πάτρης» (Θέογνις ο Μεγαρεύς, 570‑480, Ελεγείαι Α´, 788) «Ὡς οὐδέν γλύκιον ἧς Πατρίδος οὐδέ τοκήων γίγνεται, εἴ περ καί τις ἀπόπροθι πίονα οἶκον γαίῃ ἐν ἀλλοδαπῇ ναίει ἀπάνευθε τοκήων» (Όμηρος, «Οδύσσεια» ι, 34‑36)

Εδώ και πολύ καιρό έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι πιο βαρετά ανούσιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που δε διαθέτουν χιούμορ! Λατρεύω το χιούμορ άρα και όσους το διαθέτουν! Θεωρώ ότι αποτελεί το πιο ζωτικό στοιχείο. Αν, μάλιστα, μου ζητούσαν να επιλέγω ανθρώπους για συναναστροφή αποκλειστικά με ένα κριτήριο, ελάχιστα θα δυσκολευόμουν. Χιούμορ! Αυτό και μόνο. Κι αν κανείς αναρωτιέται «αν είναι αρκετό», θα απαντούσα, χωρίς δυσκολία και πάλι: «Ναι». Είναι αρκετό και είναι το πιο ασφαλές κριτήριο για σωστή επιλογή, αφού περικλείει όλα τα συστατικά ενός ενδιαφέροντος ατόμου και δε χρειάζεται ιδιαίτερος κόπος για την απόδειξή του.

Είναι μεγάλη η χαρά μου που έφτασε πλέον το πλήρωμα του χρόνου να εισαχθεί στην κυπριακή Μέση Εκπαίδευση και συγκεκριμένα στην Γ᾽ Γυμνασίου από τη σχολική χρονιά 2013-14 η διδασκαλία των “Νεφελών” του Αριστοφάνη, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης μεταρρύθμισης του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών. Στην Ελλάδα διδάσκονται εδώ και μερικά χρόνια οι Όρνιθες. Εξόσων όμως γνωρίζω, πρόκειται για την πρώτη απόπειρα στην ιστορία της κυπριακής μέσης εκπαίδευσης να διδαχθεί συστηματικά η Παλαιά Κωμωδία στο Γυμνάσιο και μάλιστα με εκπαιδευτικό υλικό που ετοίμασε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου (ΥΑΠ). ΤΙ ΤΗ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ; Οι Νεφέλες, αν και έργο ιδιότυπο, περιλαμβάνουν αρκετά τυπικά στοιχεία της Παλαιάς Κωμωδίας, ώστε οι μαθητές να κατανοήσουν την ουσία αυτού του θεατρικού είδους, χωρίς το οποίο οι γνώσεις τους για το αρχαίο ελληνικό θέατρο θα παρέμεναν ημιτελείς και χωλές!