Άρθρα-Απόψεις

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να καταδείξει τον διαχρονικό χαρακτήρα των Βατράχων ως μία πολιτική κωμωδία, πρόδρομη των σύγχρονων σατιρικών θεαμάτων, που στόχο έχει να σατιρίσει, να διακωμωδήσει, να διασκεδάσει,

Γίνεται σήμερα πλατειά αποδεκτό ότι οι διαταραχές που περιλαμβάνονται στο φάσμα του Αυτισμού ("Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές") στα διεθνή τρέχοντα συστήματα ταξινόμησης είναι νευροψυχιατρικές καταστάσεις

Του Νίκου Τσούλια Μια παρέα παιδιών, ο Αντρέας, ο Κωστάκης, ο Φάνης, ο Φουντούλης, ο Πάνος, ο Αλέκος, ο Δημητράκης, ο Καλογιάννης κλπ, μόλις θα τελειώσουν το δημοτικό σχολείο θα ξεκινήσουν για «διακοπές» στα Ψηλά Βουνά. Μόνο που η εξόρμησή τους δεν είναι απλώς διακοπές, είναι άσκηση ζωής, είναι αναβαθμός για να κατανοήσουν τη φύση και την οργάνωση μιας μικροκοινωνίας, είναι πεδίο για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τις δυνατότητές τους, για να κοινωνικοποιηθούν. Μαθαίνουν τη δύσκολη και όμορφη ζωή των βοσκών, την τραχύτητα αλλά και την ομορφιά και την … αιωνιότητα των βουνών, τις λαϊκές παραδόσεις αλλά και τις προκαταλήψεις των απλών ανθρώπων, τις τεχνικές και τις επινοήσεις των άγριων ζώων.

B. Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΩΜΩΔΙΑ Όλα τα πιο πάνω στοιχεία προϊδεάζουν τους μαθητές ότι η Παράβαση είναι ένα εντελώς ιδιότυπο δομικό συστατικό της Κωμωδίας, που πρέπει να προσεχθεί. Προχωρώντας εντοπίζουμε κι άλλα στοιχεία, που ορίζουν ακόμη ακριβέστερα και βαθύτερα τη φύση και τον ρόλο της Παράβασης τόσο γενικά στην Κωμωδία όσο και ειδικά στις «Νεφέλες». Β1. Η ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΦΕΛΩΝ ΚΑΙ Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Ξεκινάμε διερευνώντας (α) τα παράπονα που εκφράζει στο όνομα του ποιητή ο χορός στην «κυρίως παράβαση», όσον αφορά στην ιστορία των «Νεφελών» στους δραματικούς αγώνες της Αθήνας και (β) τη σχέση των συγκεκριμένων παραπόνων με την πλοκή του έργου. Θυμίζουμε στους μαθητές ότι διερευνώντας τον όρο «Παράβαση» στο λεξικό εντοπίσαμε, εκτός από τη σημασία «προχωρώ προς μια κατεύθυνση», και τη σημασία «κάνω παρέκβαση, απομακρύνομαι για λίγο από τη φυσιολογική ροή της αφήγησής μου».

Συγκριτική αντιπαράθεση των ποιημάτων «Ο Μιχαλιός» του Κ. Γ. Καρυωτάκη (Ελεγεία και Σάτιρες, 1927, α΄ δημ. 1919) και «Στ’ Όσιου Λουκά το μοναστήρι» του Άγγελου Σικελιανού και σχολιασμός των ιδεολογικών, ηρωικών και κοσμοθεωρητικών απόψεων που προβάλλουν

Του Δημήτρη Χρυσόπουλου, Φιλόλογου - Ιστορικού  Από όλες τις γλωσσικές πράξεις επικοινωνίας, το γράψιμο, η παραγωγή του γραπτού λόγου -σε αντίθεση µε την παραγωγή...