Λωτοφάγοι

Συνεχίζουμε την ανθολογία νεοελληνικών ποιημάτων με θεματολογία παρμένη από το αρχαίο δράμα (δείτε εδώ την πρώτη ανάρτηση) με τέσσερα ποιήματα (στην πραγματικότητα, δύο ποιήματα και δύο ποιητικούς μονολόγους), πουεστιάζουν στον Αγαμέμνονα και τον Οίκο των Ατρειδών. Ο κύκλος των Ατρειδών περιλαμβάνει άλλες δύο αναρτήσεις (μία για τον Ορέστη και μία για τις γυναίκες του Οίκου), οι οποίες θα δημοσιευθούν τις κατοπινές μέρες. Οδυσσέας Ελύτης, “Αγαμέμνων” Γιάννης Ρίτσος, “Το νεκρό σπίτι” (απόσπασμα) Γιάννης Ρίτσος, “Αγαμέμνων” (απόσπασμα) Κυριάκος Χαραλαμπίδης, “Αγαμέμνων”

Στο αρχείο pdf, το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε από δω, έχετε τη δυνατότητα να διαβάσετε εκτενείς περιλήψεις των πιο κάτω αξιόλογων εργασιών για τον “Αγαμέμνονα” του Αισχύλου.

Ξημέρωσε ο γερο-βρακάς, ξημέρωσε η ψυχή του, ξημέρωσε κι η βράκα του κι ανέβη στο κατάρτι να γίνει φλόκος μόρτικος, μετζάνα και μαΐστρα να φέρει μια ώρα αρχύτερα καράβια αγαπημένα που επεθυμούσε κι άργησαν που λαχταρούσε κι ήρθαν. Ακόνισε ο γερο-βρακάς τα στομωμένα νιάτα, τα σκουριασμένα γράσαρε γόνα μην τον ντροπιάσουν κι ασβέστωσε τα σωθικά, να μπει ο γαμπρός του ο ήλιος. Σκέλεθρος τράγος, θάμα, και μανάρεψε ξερό χωράφι, χέρσο, κι εκαρπίστη. Πάνω από τις κακιές ουλές το πέπλο της Παρθένας, λάδι απ’ τα κιούπια τα ιερά, χάδι της Προφητείας:

Ως θέατρο οι «Επτά επί Θήβας» παρουσιάζουν αρκετά τεχνοτροπικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν την πρώιμη τραγωδία: δύο μόνο ομιλούντες ηθοποιοί (αντί των τριών, που καθιερώνονται αργότερα), ενισχυμένο χορικό στοιχείο, μη αξιοποίηση του σκηνικού οικοδομήματος, εντυπωσιακά σκηνικά ταμπλώ στατικότητα στη δράση και έμφαση στην πλαστική δύναμη του λόγου παρά στην έντονη και περιπετειώδη πλοκή

Οι θεματικές ποιητικές ανθολογίες αποτελούν πλέον παράδοση των “Λωτοφάγων”, την οποία αγκαλιάσατε και αγαπήσατε. Με τη σημερινή ανάρτηση εγκαινιάζουμε σειρά έξι αναρτήσεων, οι οποίες θα σταχυολογούν αξιόλογα ελληνικά ποιήματα με κεντρικό θέμα το αρχαίο θέατρο ή/και τους μεγάλους του μύθους. Αρχής γενομένης από σήμερα, θα δημοσιεύεται στους “Λωτοφάγους” μία σχετική ανάρτηση ανά δύο μέρες. Ελπίζουμε ότι οι αναρτήσεις αυτές θα διευκολύνουν τους αναγνώστες που εποθυμούν εύκολα και γρήγορα να διαπιστώσουν τη διείσδυση του αρχαίου ελληνικού δράματος στη σύγχρονη ελληνική ποιητική παραγωγή. Εξυπακούεται ότι η ανθολόγηση είναι δειγματοληπτική· επ᾽ ουδενί δεν είναι εξαντλητική.Εισηγήσεις για εμπλουτισμό της συλλογής Είναι πάντοτε ευπρόσδεκτες!

ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΤΙΒΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Κάθε θεατρικό (και γενικά λογοτεχνικό έργο) κινείται στη βάση μιας σειράς από μεγαθέματα και άλλα μοτίβα, τα οποία στη θεατρική σκηνή αποτυπώνονται με όργανο τόσο τον λόγο όσο και την οπτική διάσταση της παράστασης. Με τον όρο θέμα εννοούμε την κεντρική ιδέα (ή μια σειρά από τέτοιες ιδέες), που συνέχει και διέπει ένα ολόκληρο λογοτεχνικό έργο («έρωτας», «πόλεμος», «σύγκρουση των δύο φύλων» κλπ). Το θέμα είναι ο βασικός άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η προβληματική του έργου.