Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Είναι εντυπωσιακό γεγονός της ευκολίας με την οποία οι κάθε λογής εκφράσεις της νέας τεχνολογίας κερδίζουν το παιδικό μυαλό. Η λαχτάρα σχεδόν όλων των παιδιών είναι να προσηλωθούν στα όλο και πιο νέα τεχνολογικά ευρήματα του ψηφιόκοσμου, αντικαθιστώντας την παλιότερη σφοδρή επιθυμία των παιδιών να βγουν στην αλάνα της γειτονιάς για να παίξουν τα ομαδικά παιχνίδια ξεσηκώνοντας τη γειτονιά.

Του Νίκου Τσούλια Αγαπητοί φίλοι και φίλες Είναι υποχρέωσή μου να ξεκινήσω την εισήγησή μου με αναφορά στην ψυχή αυτής της Συνδιάσκεψης της ΠΕΚ, στην ενδότερη ουσία αυτής της συλλογικής πράξης μας, η οποία έχει ήδη σε σημαντικό βαθμό πραγματοποιηθεί.

Του Νίκου Τσούλια Κατά την – προφανώς υποκειμενική – γνώμη μου δεν πρέπει να προκύψει μια ίδια ΟΛΜΕ από το 18ο Συνέδριο με την αντίστοιχη του 17ου Συνεδρίου, η οποία όχι μόνο δεν πρόσφερε τίποτα στην υπόθεση της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών σε συνθήκες σκληρής μνημονιακής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής αλλά παράλληλα έπληξε και την ιδέα και την αξία του συνδικαλισμού και της συλλογικότητας.

Του Νίκου Τσούλια Δεν νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, για τη φυσιογνωμία της ΟΛΜΕ με παραταξιακό συσχετισμό που περιλαμβάνει μόνο τη ΔΑΚΕ και τις αριστερές παρατάξεις του κινήματός μας. Δεν χρειάζεται κάποιος εμβριθής θεωρητικός στοχασμός περί του ζητήματός μας, αρκεί να αφήσουμε τα γεγονότα να μιλήσουν.

Του Νίκου Τσούλια Δεν υπάρχει εκπαιδευτικός ο οποίος στην προσωπική σταδιοδρομία δεν θα έχει σύγκρουση με κάποιο μαθητή του ή με κάποια μαθήτριά του. Ακόμα και οι επαναλαμβανόμενες παρατηρήσεις του σε κάποιον / κάποια αποτελεί μορφή σύγκρουσης, έστω και υπόγειας ή και ανεκδήλωτης.

Του Νίκου Τσούλια Τα λάθη είναι τόσο δεδομένα όσο και η ίδια η ζωή μας. Μπορεί να επηρεάζουν την πορεία της ζωής μας όσο και οι σωστές επιλογές μας. Συχνά αποτελούν υπόστρωμα για περαιτέρω λάθη ή και πεδίο δικαιολογίας για περισσότερα λάθη. Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα λάθη μας.