Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Η Παιδαγωγική σ’ όλους τους καιρούς και σ’ όλους τους τόπους θεωρεί ως μία απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργική μάθηση στο σχολείο την καλή γνώση μαθητών εκ μέρους των εκπαιδευτικών. Αναφερόμαστε σε γνώση τόσο του μαθησιακού κάθε φορά πεδίου των μαθητών, όσο και του ιδιαίτερου πνευματικού και συναισθηματικού τους κόσμου.

Του Νίκου Τσούλια[i] Ο θεσμός των αιρετών εκπαιδευτικών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια (Υ.Σ.) αποτελεί – κατά τη γνώμη μου – μια σημαντική κατάκτηση για το συνδικαλιστικό κίνημα και πιο πολύ για το γενικό εργασιακό στάτους των εκπαιδευτικών αλλά και για την ορθολογική λειτουργία της δημόσιας εκπαίδευσης. Έχει κάνει μακρά πλέον διαδρομή και έχει δώσει θετικά δείγματα γραφής για τα μείζονα ζητήματα της τήρησης της νομιμότητας και της διαφάνειας, της δικαιοσύνης και της ισονομίας στον κλάδο μας.

Του Νίκου Τσούλια Μαζί με τον πόλεμο και τη φτώχεια είναι οι μεγάλες πληγές της ανθρωπότητας, συναποτελούν τη σκιά βαρβαρότητας του σύγχρονου πολιτισμού (του κατ’ ευφημισμό πολιτισμού), συγκροτούν το σκοτεινό μέρος του πλανήτη μας που διαρκώς γίνεται και πιο μεγάλο. Ο αναλφαβητισμός είναι η άμεση προσβολή του προσώπου του ανθρώπου από κάθε λογής σύστημα εξουσίας που διατηρεί και αναπαράγει γενικότερα τις ανισότητες στην εκπαίδευση.

Του Νίκου Τσούλια Σχεδόν όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα αντιμετωπίζουν εδώ και αρκετά χρόνια ένα θεμελιακό πρόβλημα, την κρίση νομιμοποίησης του σχολείου. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική συνθετότητα των τελευταίων δεκαετιών έχει επιφέρει πολύπλοκα ερωτήματα στους οργανωμένους θεσμούς της μόρφωσης. Το σχολείο αμφισβητείται. Και αμφισβητείται σε μια εποχή όπου η γνώση αλλάζει καταστατική θέση, παίρνοντας καίριες συντεταγμένες στο σκηνικό της μεταβιομηχανικής περιόδου. Άλλοτε επικρίνεται για τον επιλεκτικό του ρόλο και άλλοτε για τη μαζικοποίηση. Άλλοτε για την προσκόλλησή του στις παραδοσιακές αξίες και άλλοτε για επικίνδυνους νεοτερισμούς. Ωστόσο όλη αυτή η κρισιολογία της κρίσης του σχολείου αποφεύγει να διευκρινίσει αν η κοινωνία έχει ξεκαθαρίσει τις προτεραιότητες και τους στόχους της (ως προς την εκπαίδευση) στις εποχές των μεγάλων μεταβολών και των γενικευμένων αβεβαιοτήτων.

Του Νίκου Τσούλια Οι συζητήσεις στη Βουλή προσφέρονται πάντα για συνολικότερη και πιο σφαιρική προσέγγιση των ζητημάτων της εκπαίδευσης, αφού τόσο η αντιπαράθεση των πολιτικών θέσεων όσο και η ποικιλόμορφη κριτική αναδεικνύουν και πολλές συχνά αθέατες όψεις των πολιτικών που έχουν τα κόμματα.

Η Γιορτή της σχολικής αίθουσας Του Νίκου Τσούλια Κάθε μέρα και γιορτή, κάθε ώρα και ξεχωριστή γιορτή˙ θείο δώρο για λίγους. Είναι η τελετουργία της σχολικής αίθουσας. Ας αφαιρέσουμε νοητικά την παγιωμένη εδώ και αιώνες σχολική πραγματικότητα. Ας θεωρήσουμε ότι δεν υπάρχει η σταθερή εικόνα της σχολικής αίθουσας και ας φανταστούμε το πώς υπήρξε η καταστατική της πράξη.