Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Ποτέ δεν κατάλαβα πως ξεκίνησε αυτή η σχέση, αυτό το πάθος. Ποτέ δεν ένιωσα την απαρχή του. Γεννήθηκε αδιόρατα. Ίσως από τη δυνατότητά μου να διαβάζω πριν ακόμα πάω στο σχολείο, εκείνα τα χρόνια ήταν σχεδόν αδύνατο. Η μεγαλύτερη αδελφή μου με είχε μυήσει.

Του Νίκου Τσούλια Έπαιρνα το βιβλίο κοντά όταν πήγαινα να μαζέψω τα ζώα, προς το τέλος της ημέρας μέχρι να πέσει ο ήλιος καταλάγιαζαν και τα ζώα εκείνες τις στιγμές και διάβαζα περπατώντας, λέγοντας απ’ έξω την ιστορία, γράφοντας τη μαθηματική εξίσωση στην άκρη του δρόμου με ένα ξύλο, έβγαινε η απόδειξη πιο εύκολα απ’ ό,τι στο μυαλό, περίμεναν και οι άλλοι μαθητές στο σχολείο πριν χτυπήσει το κουδούνι για να διασταυρώσουν το δικό τους αποτέλεσμα.

Του Νίκου Τσούλια (ως προέδρου της ΟΛΜΕ) Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», 9.11.2000

Του Νίκου Τσούλια, (Ως προέδρου της ΟΛΜΕ) Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα, “ΤΑ ΝΕΑ”, 15.7.1998 Θεμελιακό ζήτημα του σχολείου είναι η σχέση του με το βιβλίο. Συνήθως θεωρούμε (και εμείς οι εκπαιδευτικοί…) πως αυτή η σχέση είναι από μόνη της ισχυρή και ότι αυτή η σχέση γίνεται μια ζωντανή λειτουργία μεταξύ παιδιού και βιβλίου σχεδόν με έναν αυτόματο τρόπο.

Του Νίκου Τσούλια Να ήμουν και εγώ εκεί… τη στιγμή της ιστορίας όταν οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι ανέτρεψαν την ανορθολογική εξήγηση της φύσης και οδήγησαν την ανθρώπινη σκέψη στην απομάγευση του Κόσμου, στα ερμηνευτικά σχήματα των “αιτίων”, στην προαγωγή της λογικής ως καθοριστικού εργαλείου αυτογνωσίας και ετερογνωσίας και αλλάζει η ιστορία του ανθρώπου…

Του Νίκου Τσούλια Πόσο θλιβεροί είναι όμως οι άνθρωποι χωρίς άλλο σκοπό στη ζωή τους παρά να κάνουν παιδιά χωρίς να ξέρουν γιατί και για τι.