Λωτοφάγοι

Σε τρία διαφορετικά χωρία της Εκάβης γίνεται αναφορά στην αιτία που κρατά τους Αχαιούς καθηλωμένους στη Θράκη, ένα είδος ενδιάμεσου σταθμού μεταξύ Τρωάδας και Ελλάδας. Στις δύο από τις τρεις αυτές περιπτώσεις γίνεται ρητή νύξηστους ανέμους που για κάποιο λόγο σταμάτησαν να φυσούν. Και μόνο το χρονικό σημείο στο οποίο τοποθετούνται οι αναφορές αυτές (η πρώτη στην αρχή της παράστασης, στ. 35-9· η δεύτερη λίγο μετά τη μέση, στ. 898-901· και η τρίτη στο κλείσιμο, στ. 1289-91) δείχνουν πόσο στρατηγικής σημασίας είναι η λεπτομέρεια αυτή για την κατανόηση του έργου. Η διερμήνευση του μοτίβου των ανέμων συνδέεται με ό,τι ο Αμερικανός μελετητής Charles Segal αποκάλεσε «το πρόβλημα των θεών» στην τραγωδία αυτή, δηλαδή κατά πόσον υπάρχει θεϊκή βουλή και οικονομία στην εξέλιξη των πραγμάτων ή, αντίθετα, αν οι θεοί λάμπουν διά της απουσίας τους και τα γεγονότα εκτυλίσσονται με αποκλειστική κινητήρια δύναμη τα πάθη και τις φιλοδοξίες των ανθρώπων (εκτενής περίληψη της εργασίας του Segal δίδεταιεδώ).

Προς διευκόλυνση των νεοεισερχομένων φοιτητών στο Πανεπιστήμιό μας, αλλά και του ευρύτερου κοινού που ενδιαφέρεται για την ανοικτή και εξ αποστάσεως εκπαίδευση, παραθέτουμε τέσσερα σύντομα εκπαιδευτικά βίντεο, στα οποία επεξηγούνται οι βασικές δομές του Πανεπιστημίου, οι αρχές και η φιλοσοφία της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ενηλίκων, αλλά και παρέχονται λεπτομερείς οδηγίες για τον χειρισμό της γραπτής εργασίας.

Κατά την ακαδημαϊκή χρονιά 2015-16, στο πλαίσιο της Θεματικής Ενότητας ΕΛΛ 411: Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο Ι (Τραγωδία) του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου (Πρόγραμμα “Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό”) η συνάδελφός μου Κατερίνα Μικελλίδου και εγώ θέσαμε στους φοιτητές το πιο κάτω ερώτημα: Screenshot at Dec 15 11-19-00 Ακολουθεί η δειγματική απάντηση που συντάξαμε σε συνεργασία με την Κατερίνα, στην οποία ανήκει το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου. Η απάντηση αναρτάται σε δύο μέρη: το πρώτο πραγματεύεται τους χαρακτήρες του Πολυνείκη και του Ετεοκλή, το δεύτερο του Κρέοντα και του Μενοικέα.

Κρέων Στις Φοίνισσες, ο Κρέων μπορεί να μην έχει τα σκληρά γνωρίσματα του Κρέοντα της Αντιγόνης, αλλά σίγουρα δεν διαθέτει ούτε την ηθική σοφία ούτε το μεγαλείο ψυχής που απαιτούνται για να τοποθετήσει πάνω από τις προσωπικές του επιδιώξεις το δημόσιο συμφέρον.

Σήμερα, παραμονή της επετείου του μεγάλου ξεσηκωμού της ΕΟΚΑ εναντίον του Άγγλου κατακτητή (1η Απριλίου 1955), αναρτάται στους “Λωτοφάγους” το πρώτο από δύο επιπλέον μέρη της ποιητικής ανθολογίας προς τιμήν του Γρηγόρη Αυξεντίου (το πρώτο μέρος δημοσιεύθηκε ανήμερα της θυσίας του ήρωα, στις 3 Μαρτίου). Στο πρόσωπο του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ βεβαίως τιμώνται όλοι όσοι αγωνίστηκαν — είτε στα πεδία των μαχών είτε με άλλο τρόπο — για την Ελευθερία.

ΠΡΙΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΤΕ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Για τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου: (1) Εισαγωγικά Για τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου: (2) δρᾶμα Ἄρεως μεστόν Για τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου: (3) Θεοί και άνθρωποι Για τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου: (4) Οίκος και Πόλις Για τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου: (5) Οι “Επτά” ως θέατρο Ορισμένοι μελετητές θεωρούν ότι η τραγωδία «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου δομείται στη βάση της αντίθεσης ανάμεσα στον υστερικό χορό των νεαρών κοριτσιών από τη μια, που κυριεύεται από πανικό και θέτει σε κίνδυνο την άμυνα της πόλης, και τον ψύχραιμο, αποφασιστικό Ετεοκλή από την άλλη, που κρατά γερά στα χέρια του το δοιάκι του καραβιού της πολιτείας. Ισχύει το πιο πάνω; Αν ναι, σε ποιο βαθμό;