Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Το πιο σημαντικό είναι αυτό που δεν συνέβη, ο διάλογος! Οι εκλογικές διεργασίες που οδηγούν προς το 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ εμπεριέχουν ουσιαστικά τη μορφή και το «περιεχόμενο» του συνδικαλισμού μας για την επόμενη διετία 2017-2019.

Του Νίκου Τσούλια Δεν γνωρίζω αν έχει γίνει κάποια συστηματική έρευνα για το ερώτημα που θέτω στο παρόν κείμενο. Πρέπει όμως να θέσω δύο εισαγωγικές παρατηρήσεις. α) Δεν υπάρχει η έννοια ενός πολιτισμού, αλλά πολλών ειδών πολιτισμοί, διαφορετικοί μεταξύ τους. β) Δεν τίθεται αξιολογική ιεράρχηση μεταξύ των πολιτισμών, θέμα ανώτερου και κατώτερου πολιτισμού, σύμφωνα με τις ριζοσπαστικές θεωρίες του Κλ. Λ. Στρως. Ωστόσο, μπορούμε να μιλάμε για τη σπουδαιότητα ενός πολιτισμού, ανεξάρτητα από την κουβέντα περί ανωτερότητας και κατωτερότητας.

Του Νίκου Τσούλια        Αποκαλύφθηκε πλήρως η ακραία δημαγωγία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και στους διορισμούς των εκπαιδευτικών. Στο τέλος της από κοινού με τους ακροδεξιούς...

Του Νίκου Τσούλια       Η εικόνα του είναι μια πρόκληση, ένα κάλεσμα για στοχασμό, μια αφορμή για φιλοσόφηση. Με την απλή θέα του βρίσκεσαι ήδη...

Του Νίκου Τσούλια        Ναι, μελαγχολούμε και γκρινιάζουμε μαθητές και εκπαιδευτικοί με την φθινοπωρινή επιστροφή μας στο σχολείο. Και είναι ανθρώπινο. Το καλοκαίρι μας μαγεύει...

Του Νίκου Τσούλια Μια κυβέρνηση της αριστεράς – αν μπορεί να θεωρηθεί αριστερή μια άκρως νεοφιλελεύθερη και απόλυτα μνημονιακή πολιτική της αγαστής συνεργασίας του μέγα δημαγωγού Α. Τσίπρα και του ακροδεξιού πατριδηκάπηλου Π. Καμμένου – θέτει την ταφόπετρα στο ασφαλιστικό και στο συνταξιοδοτικό σύστημα, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί με κοινωνικούς αγώνες πολλών δεκαετιών. Μια εξουσιολάγνα κυβερνητική σύμπραξη – με πρόσχημα ότι δεν ευθύνεται για την όλη κατάσταση – προχωρά σε εκθεμελίωση όχι απλά και μόνο των οικονομικών δεικτών του σύνταξης και της ασφάλισης, αλλά πάει ακόμα πιο πέρα και ανατρέπει τα δημόσια θεσμικά χαρακτηριστικά τους.