Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Άραγε μπορεί να υπάρξει άλλο σύμβολο πέραν εκείνου της εικόνας του βιβλίου για να απεικονίσει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την πνευματική παρακαταθήκη του ανθρώπου στη μικρή γωνιά της Γης μας;

Του Νίκου Τσούλια Αν θέλαμε να ιεραρχήσουμε την πρώτη των πρώτων θρησκευτική αντίφαση στο Δυτικό πολιτισμό, θεωρώ ότι θα καταλήγαμε στο ερώτημα που έχει τεθεί στον τίτλο του άρθρου. Στο ζήτημα αν έχει έλθει ή όχι ο Μεσσίας έχουμε μάλιστα και μια μορφή πρωτοφανούς παραδοξότητας.

Του Νίκου Τσούλια Είχε απέναντί του το πιο δύσκολο ακροατήριο. Παιδιά γυμνασίου που διαρκώς παιδιαρίζουν και έχουν το μυαλό τους στο πότε θα τελειώσει η όλη ιστορία του σχολικού τύπου εκκλησιασμού και έφηβοι λυκείου που άλλοι έχουν βαρύνει από το βάρος των πανελλαδικών εξετάσεων και άλλοι βιώνουν τα προεόρτια των δύσκολων τάξεων που θα ακολουθήσουν και όλος αυτός ο ανατέλλων κόσμος δύσκολα δέχεται τη θρησκευτική εκδοχή της ζωής.

Του Νίκου Τσούλια Δεν ήμουνα σίγουρος ότι θα ήταν το τελευταίο μου μάθημα. Δεν ήξερα πότε θα μου έλθει το χαρτί της επίσημης αποδοχής της παραίτησής μου. Υπολόγιζα ότι θα είναι μέσα στις Χριστουγεννιάτικες Γιορτές. Το προσδιόρισα από μόνος μου ότι θα είναι αυτό το κύκνειο άσμα μου.

Του Νίκου Τσούλια «Να μη φοβόμαστε την αξιολόγηση», δήλωσε ο Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου και αναρωτηθήκαμε πολλοί σε ποιους ακριβώς απευθύνεται. Γενικά στους εκπαιδευτικούς, στο κόμμα του και στις όποιες οργανώσεις του, στους οπαδούς του κόμματός του ή σ’ όλη την κοινωνία; Προφανώς ο Υπουργός ως κάτοικος αυτής της χώρας όλα τα προηγούμενα χρόνια πρέπει να ξέρει ότι δεν υπήρχε ούτε και η πιο μικρή οργάνωση του κόμματός του που δεν εξαπόλυε κάθε τόσο και λιγάκι μύδρους κατά της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος. Πέραν της συνδικαλιστικής παράταξης, του «Συνασπισμού» παλιότερα και του «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» μεταγενέστερα, των εκπαιδευτικών και των τριών βαθμίδων της εκπαίδευσης, κάθε Σύλλογος Γονέων που ήταν φιλικά προσκείμενος προς το κόμμα του κ. Γαβρόγλου σε κάθε απόπειρα του Υπουργείου Παιδείας πρωτοστατούσε στην πλήρη απόρριψη του όποιου σχετικού Νομοσχεδίου ερχόταν προς ψήφιση.

Του Νίκου Τσούλια Είμαστε εδώ και επτά χρόνια στη μαύρη σκιά της κρίσης και των μνημονίων και κανένα φως δεν αχνοφαίνεται στον ορίζοντα. Το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο βαθύ. Η αισιοδοξία και η ελπίδα αρχίζουν κι αυτές να ξεθωριάζουν. Περάσαμε από την οργή και την αγανάκτηση απευθείας στην απελπισία και στην κατάθλιψη, χωρίς να βρούμε κανένα ξέφωτο του ορθολογισμού και της ουσιαστικής πολιτικής, της αυθεντικής αγωνίας και του πραγματικού αγώνα.