Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Το εν λόγω θέμα μας αποτελεί ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα της εκπαίδευσης και ο λόγος είναι ουσιώδης και απλός. Η εκπαίδευση εκ της «καταστατικής της πράξης» αποσκοπεί στη μετάδοση των γνώσεων και στη μεταβίβαση της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά παράλληλα επιδιώκει αφενός την προαγωγή ενός ουμανιστικού αξιακού πεδίου και αφετέρου τη διαμόρφωση ολοκληρωμένης προσωπικότητας για κάθε παιδί που σημαίνει – εκτός των άλλων – και τη δυνατότητα των εκπαιδευομένων να σκέπτονται ορθολογικά.

Ας αναλύσουμε αγαπητοί μου όσα κοινωνιολογικώς εκπληκτικά συμβαίνουν στο facebook κατά τη θερινή περίοδο. Και η οργανωτική μας μανία μας επιβάλει να ταξινομήσουμε ίνα μη τρελαθώμεν !

Του Νίκου Τσούλια Φυσικά και δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος για μια οποιαδήποτε ουσιαστική ανάλυση των αποτελεσμάτων του 18ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ. Γιατί δεν υπήρξε – και δεν θα μπορούσε να υπάρξει με βάση την προηγούμενη αδιέξοδη πορεία – ένα σώμα θέσεων και αποφάσεων για τα μικρά και τα μεγάλα ζητήματα της δημόσιας εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών, που είναι και η πεμπτουσία και η αποστολή μιας κορυφαίας συλλογικής έκφρασης.

Του Νίκου Τσούλια Αν η δυνατότητα της ομιλίας είναι το πρώτο βήμα του μικρού παιδιού για να αυτοδιαμορφώσει το «είδωλο του ανθρώπου», το διάβασμα και το γράψιμο είναι το επόμενο άλμα της πνευματικότητάς του με το οποίο προσδιορίζεται οριστικά και αμετάκλητα από τη δυνατότητά του για να κατακτήσει την ανεξαρτησία του πνεύματός του.

Με αφορμή την αναβίωση από τον ΘΟΚ φέτος τον Οκτώβριο της ιστορικής “Σαμίας” του Εύη Γαβριηλίδη, η οποία ανέβηκε για πρώτη φορά το 1993-1994, οι “Λωτοφάγοι” επιθυμούν να μεταφέρουν στο θεατρόφιλο κοινό λίγες βασικές πληροφορίες για τον Μένανδρο και το είδος της κωμωδίας που υπηρέτησε, τη λεγόμενη “Νέα” Κωμωδία.

Η χαμένη ζωή στη Συρία. Η ενοχή του ιμπεριαλισμού. Η δική μας μακαριότητα… Η κόλαση είναι εδώ! Του Νίκου Τσούλια Ποιο είναι από τα λίγα πεδία αναφοράς τα οποία δεν μπορεί να προσεγγίσει η σκέψη του ανθρώπου; Τι είναι αυτό που προκαλεί μέσα από μια μαύρη σκιά το μείζον υπαρξιακό ερώτημα; Ποιος είναι ο απόλυτος φόβος όλων των ανθρώπων, όπου γης και όπου χρόνου; Δεν είναι ο θάνατος;