Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Δεν έχω γεννηθεί ούτε και έχω ζήσει στην Αμμόχωστο ή στην Κερύνεια. Δεν έχω πάει ποτέ ούτε στη μια πόλη ούτε στην άλλη. Αλλά τις νοσταλγώ και τις δύο σαν να είναι οι δικές μου ιδιαίτερες πατρίδες. Τις έχω πλάσει στην ονειροφαντασία μου σαν δύο κοσμήματα της Μεσογείου και του ελληνισμού.

Του Νίκου Τσούλια Βαριά τραυματισμένη βγαίνει η Τουρκία από την απόπειρα του πρόσφατου στρατιωτικού πραξικοπήματος προσθέτοντας περισσότερη ανασφάλεια και αβεβαιότητα σε μια περιοχή του Κόσμου έντονα ταραγμένη. Και δεν έχει καμιά σημασία το ποιος βγαίνει κερδισμένος στη μάχη της εξουσίας στο εσωτερικό της Τουρκίας, αρκεί να δούμε το περιεχόμενο και το αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

Του Νίκου Τσούλια Στη χώρα μας η απαίτηση για εκπαίδευση της νέας γενιάς είναι πρώτιστη κοινωνική προτεραιότητα εδώ και πολλές δεκαετίες. Η ελληνική οικογένεια θεωρεί την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση στα παιδιά της ως το πρώτο των πρώτων καθηκόντων της και κάνει αιματηρές θυσίες για να επιτύχει αυτό το στόχο της. Αλλά δεν έχουμε κατακτήσει ως λαός μια σημαντική βεβαιότητα ότι «τα πιο σημαντικά γεγονότα της ύπαρξής μας και του εαυτού μας συμβαίνουν με το έργο της παιδείας» (H. Elzer) και όχι μόνο με τις γνώσεις της θεσμικής εκπαίδευσης.

Του Νίκου Τσούλια Αλλά ας έλθουμε επ’ ολίγον στο μη «φυσικό μέρος» της ζωής μας. Τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε ο θάνατος; Η ιστορία, ο πολιτισμός, η κοινωνία δεν θα μπορούσαν να προχωρήσουν και να εξελιχθούν αλλά αντίθετα θα στόμωναν. Γιατί, πώς θα άλλαζαν οι κοινωνικοί ρόλοι μας αλλά και οι πιο απλές προσωπικές και οικογενειακές λειτουργίες μας, αν οι γενιές δεν έρχονταν και δεν παρέρχονταν;

Του Νίκου Τσούλια Κλίνω ολοένα και περισσότερο, ευρισκόμενος σε κατάσταση προσωρινότητας, προς μια συναίνεση με το Όλον, εκεί όπου υπάρχει εντεινόμενη αλληλοδιείσδυση και σύντηξη μεταξύ ζωής και θανάτου. U. Baer, Η σοφία του Ρίλκε

Του Νίκου Τσούλια Τα τελευταία χρόνια, που διαμορφώθηκε αριστερή πλειοψηφία στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, υπάρχει ένα σοβαρό και συγκυριακά δομικό πρόβλημα, η αδυναμία λήψης αποφάσεων και η συνακόλουθη στόμωση στη δράση της ΟΛΜΕ. Το πρόβλημα έγινε οξύτερο στην περίοδο της σημερινής «αριστερής» κυβέρνησης για λόγους που θα αναλυθούν στη συνέχεια.