Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Είσαι η παρέα μας χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια και για τη Γη μας εκατομμύρια και εκατομμύρια χρόνια. Είσαι το «άστρο της νύχτας» – ακόμα και αν ξέρουμε ότι ξένο φως καθρεφτίζεις – και μαζί με το «άστρο της ημέρας», τον ήλιο, είσαστε μαζί μας στην ατέλειωτη μοναξιά μας, στη χαοτική απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Είσαι η γειτονιά μας και η συντροφιά μας˙ μόνο εσένα μπορούμε να κοιτάμε «κατάματα» και να παρατηρούμε ξανά και ξανά και να ρεμβάζουμε μαζί με όλες τις φαντασιώσεις μας και τις ονειροπολήσεις μας. Τον ήλιο ποτέ δεν τολμούμε να τον αντικρίσουμε παρά μόνο όταν είναι αδύνατος κοντά στον ορίζοντα.

Του Νίκου Τσούλια Από την εποχή που άρχισε η λειτουργία του Φράγματος του Πηνειού τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα – αν και έχει περάσει μισός αιώνας – η όλη συζήτηση αφορά το ένα μέρος του Φράγματος, αυτό που ευνοήθηκε, το πεδινό μέρος της βόρειας Ηλείας. Φυσιολογική εξέλιξη είναι η όλη ιστορία, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, αφού εκείνο που πάντα ενδιαφέρει είναι ο σκοπός ενός έργου ή μιας ενέργειας…

Του Νίκου Τσούλια Η πρόσφατη κοινή πρωτοβουλία του Υπουργού Παιδείας κ. Ν. Φίλη και του Δημάρχου της Αθήνας κ. Γ. Καμίνη αποτελεί την επιτομή μιας ελπιδοφόρου πολιτικής και ιδεολογικής συμπεριφοράς, που προάγει τα βαθύτερα νοήματα της παιδείας και της αγωγής. Ναι, η εκπαίδευση των προσφυγόπουλων αποτελεί πρώτιστη επιλογή για μια δημοκρατική πολιτεία. Εδώ οφείλουμε να αναδείξουμε τον βαθύτερο πυρήνα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, που εστιάζει στην προαγωγή της αλληλεγγύης στους πιο κατατρεγμένους ανθρώπους των χαλεπών εποχών μας.

Του Νίκου Τσούλια Υπάρχει μια βεβαιότητα, κοινά αποδεκτή. Για να επιλύσεις ή για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα θα πρέπει πρώτα πρώτα να το κατανοήσεις καλά και να συνειδητοποιήσεις με τον πιο απόλυτο τρόπο όλες τις πτυχές του χωρίς ψευδαισθήσεις και προκαταλήψεις, χωρίς ωραιοποιήσεις και φαντασιώσεις. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο στα μεγάλα προβλήματα. Και αφορά και τη σημερινή μείζονα και σύνθετη κρίση της χώρας μας.

Του Νίκου Τσούλια Ποιο είναι το φυλακτό που το έχουμε κρυμμένο στην καρδιά μας; Ποιο είναι το μόνιμο καταφύγιο της σκέψης μας που μας συνοδεύει σ’ όλη την πορεία της ζωής μας; Ποιο είναι το απάγκιο του εαυτού μας που μας προφυλάσσει στις τόσες και τόσες δυσκολίες μας; Ποιος είναι ο εσωτερικός μας ουρανός που φωτίζει διαρκώς το μεγάλο όνειρο του μέλλοντός μας και την πάντα κραταιά νοσταλγία για τους προσωπικούς χαμένους παραδείσους μας;

Του Νίκου Τσούλια Οι εκτεταμένες και βαθιές ανακατατάξεις στη διεθνή σκηνή λόγω των μεταβολών στην οικονομία, στον πολιτισμό και στην τεχνολογία και πρωτίστως το σκηνικό της παγκοσμιοποίησης – της νέας μεταβιομηχανικής εποχής / κυριαρχίας του καπιταλιστικού συστήματος – διαμορφώνουν νέα δεδομένα για όλα τα έθνη – κράτη. Όταν μάλιστα ένα κράτος, όπως η Τουρκία, είχαν και έχουν εθνική πολιτική περιφερειακής δύναμης, τότε το σχετικό θέμα παίρνει ευρύτερες διαστάσεις.