Αταξινόμητα

Όπως έχουμε πει πολλάκις, από αυτήν εδώ τη στήλη, η περίοδος που διανύουμε είναι η χειρότερη, που έχει γνωρίσει ο ελληνισμός στην ιστορία του. Οι...

Συνεχίζοντας το διαδικτυακό καλοκαιρινό μας ταξίδι, ανά την Ελλάδα, επέλεξα ως προορισμό γι’ αυτή την εβδομάδα, ένα νησί, που ναι μεν διακρίνεται για την αδιαμφισβήτητη ομορφιά του, αλλά συνάμα δε στερείται του πλούσιου ιστορικού και πολιτιστικού υποβάθρου, όπως καθετί ελληνικό. Η γνώση εξάλλου, ιδίως επί των ημερών μας, αποτελεί ασπίδα σε κάθε δεινό, που φαντάζει ανίκητο στα μάτια των αδαών. Γνωρίζοντας την ιστορία και τον πολιτισμό, όσων παραμένουν ελληνικά, γνωρίζουμε καλύτερα την ταυτότητά μας και κατά συνέπεια όλο μας το «είναι». Εύκολο να απαρνιόμαστε την ίδια μας τη μάνα (=Ελλάδα), δύσκολο όμως να την αγαπάμε, με το μεγαλείο της ανιδιοτέλειας, στις δύσκολες αυτές στιγμές. Αν εξάλλου, άπαντες ακολουθούσαμε το δρόμο της αδιαφορίας και της ισοπέδωσης των πάντων, δε θα υπήρχαν αρχές, αξίες και ιδανικά, για τα οποία, έστω και μια μικρή μειοψηφία αγωνίζεται ακόμα. Ευκαιρία είναι λοιπόν, μέσω αυτού του διαδικτυακού μας ταξιδιού, να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε περισσότερο το ίδιο μας το «είναι», για να είμαστε ικανοί να αγαπήσουμε και το «είναι» των άλλων.

Υπάρχουν άνθρωποι, που απαξιώνουν κάθε στρατηγική και κάθε απόπειρα επιφανειακού εντυπωσιασμού, καθώς επενδύουν στη δύναμη της αλήθειας τους. Υπάρχουν ψυχές, που μένουν ανεξίτηλες,

Μέχρι πρότινος, η φιλανθρωπία ήταν ένα «ψυχικό», που έκαναν οι περισσότεροι «για το καλό», μόνο κατά τη διάρκεια των εορταστικών ημερών. Βέβαια, τα οικονομικά δεδομένα μιας χώρας, ουδέποτε επηρεάζουν τους «φύσει» μίζερους ανθρώπους,

Η προστάτιδα της θεάς Αθηνάς, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα πολιτισμού και διανόησης στον ευρωπαϊκό χώρο - κατά τη Χρυσή Εποχή (500 – 300 π.Χ.)

Στο σύγχρονο παιχνίδι του κάλπικου ανταγωνισμού, της μίζερης καχυποψίας και της ωμής ανθρωποφαγίας,