Advertisement
Ξενοφῶντος Κύρου Ἀνάβασις 3.2.11-13

Αδίδακτο κείμενο: Λυσίου, Κατά Ἀγοράτου 37 – 38

Λυσίου, Κατά Ἀγοράτου 37 – 38
Ξενοφῶντος Κύρου Ἀνάβασις 3.2.11-13

Αδίδακτο κείμενο: Ξενοφῶντος, Ἑλληνικά 6, 3, 4 – 5

Ξενοφῶντος, Ἑλληνικά 6, 3, 4 – 5
Ξενοφῶντος Κύρου Ἀνάβασις 3.2.11-13

Αδίδακτο κείμενο: Λυσίου κατά Αγοράτου (5-7)

Λυσίου κατά Ἀγοράτου (5-7)
Ξενοφῶντος Κύρου Ἀνάβασις 3.2.11-13

Αδίδακτο κείμενο: Αἰσχίνου “Κατά Κτησιφῶντος” 123 – 124

Αἰσχίνη "Κατά Κτησιφῶντος" 123 – 124

Πλάτωνος, Φαίδρος 274.e.1- 275.b.1

Ο αιγύπτιος βασιλιάς Θαμούς αμφισβητεί τα πλεονεκτήματα της γραφής. Στο δεύτερο τμήμα του διαλόγου το θέμα που εξετάζεται πλέον είναι η φύση της γνήσιας ρητορικής (για το θέμα του πρώτου μέρους βλ. ΠΛ Φαιδρ 243e–247c). Ο Σωκράτης απέδειξε ότι μόνον η διαλεκτική, που εξασφαλίζει την αλήθεια, είναι το μέσο για να μετατραπεί η ρητορική από άγονη ενασχόληση σε γνήσια τέχνη. Στη συνέχεια πέρασε στον καθορισμό της σχέσης προφορικού και γραπτού λόγου.

Ξενοφῶντος, Ἑλληνικά VI, 2, 5-8

Κατεβάστε το αρχείο: Ξενοφῶντος, Ἑλληνικά VI, 2, 5-8