Μόνιμες Στήλες

Στο βίντεο που ακολουθεί, το οποίο έχει διάρκεια περίπου 160 λεπτά, καταγράφεται απόσπασμα από την 3η Ομαδική Συμβουλευτική Συνάντηση (ΟΣΣ) της Θεματικής Ενότητας ΕΛΠ 31: Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου (Πρόγραμμα «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό». Βασικό αντικείμενο της 3ης ΟΣΣ ήταν η εισαγωγή στον Ευριπίδη και ειδικά στην τραγωδία Εκάβη. Οι Ομαδικές Συμβουλευτικές Συναντήσεις αποτελούν βασικό κομμάτι της εκπαιδευτικής μεθοδολογίας στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου (ΑΠΚΥ). Πρόκειται για συναντήσεις τετράωρης διάρκειας, που διεξάγονται περίπου κάθε 7 εβδομάδες και τοποθετούνται στις αρχές κάθε υποενότητας του μαθήματος. Στις συναντήσεις αυτές διδάσκοντες και διδασκόμενοι έχουν την ευκαιρία να έλθουν ενώπιος ενωπίω και να συζητήσουν βασικά στοιχεία της διδακτέας ύλης, την οποία οι φοιτητές θα πρέπει να προσπελάσουν στις εβδομάδες που ακολουθούν.

Σκηνοθετώντας με ευρηματικότητα και δαιμόνια ειρωνεία το λαμπρό Μεσοπάτωμα της Μελίνας Παπαγεωργίου, η Μαγδαλένα Ζήρα και το θεατρικό της σχήμα (Φανταστικό Θέατρο) τιμούν ένα ακόμη έργο που επαξίως διακρίθηκεστη διοργάνωση Play του ΘΟΚ και του Κυπριακού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Το έργο ανεβαίνει στον θεατρικό χώρο Space στην οδό Κωστή Παλαμά 12, Λευκωσία. Ίσως να ήταν απλώς ευτυχής συγκυρία που ο χώρος προσιδίαζε τόσο ιδεωδώς στις ανάγκες της παράστασης. Αλλά στην τέχνη σπανίως προκύπτουν συμπτώσεις τόσο αγαθές: το Space, κατά τα άλλα ένα παλιό εμπορικό κατάστημα, φθηνή κατασκευή της δεκαετίας του ᾽70, μεταμορφώνεται στα χαρισματικά χέρια και την οξεία ματιά της σκηνοθέτιδας, αλλά και της Έλενας Κατσούρη, που φιλοτέχνησε τα σκηνικά και τα κοστούμια, της Καρολίνας Σπύρου, που ρύθμισε τον χαμηλό, ατμοσφαιρικό φωτισμό, και της Ελεονώρας Ρούσου, που επιμελήθηκε την υποβλητική μουσική.

Στο αρχείο pdf, που αναρτάται εδώ, θα βρείτε εκτεταμένες ελληνόγλωσσες περιλήψεις των πιο κάτω εργασιών: Segal, C. 1990. “Violence and the other: Greek, Female, and the Barbarian in Euripides’ Hecuba”, Transactions of the American Philological Association120: 109-131. Segal, C. 1990. “Golden Armor and Servile Robes: Heroism and Metamorphosis in Hecuba of Euripides”, The American Journal of Philology 3: 304-317. Segal, C. 1989. “The problem of the gods in Euripides’ Hecuba”, Materiali e discussioni per l’analisi dei testi classici 22: 9-21. Reckford, K. J. 1991. “Pity and terror in Euripides’ Hecuba”, Arion 2: 24–43. Conacher, J. 1961. “Euripides’ Hecuba”, The American Journal of Philology82.1: 1–26. Meridor, R. 1978. “Hecuba’s Revenge: Some Observations on Euripides’ Hecuba”, The American Journal of Philology 99: 28-35. Stanton, G. R. 1995. “Aristocratic obligation in Euripides’ Hekabe”,Mnemosyne 48.1: 111–33.

1. «ΕΚΑΒΗ» ΚΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΗ Η Εκάβη του Ευριπίδη είναι έργο στο οποίο η ρητορική καταδικάζεται επανειλημμένα από τα χείλη της ίδιας της πρωταγωνίστριας. Ιδού τα δύο χαρακτηριστικότερα αποσπάσματα. Και τα δύο προέρχονται από ρήσεις της Εκάβης, που έχουν ως αποδέκτη τον Αγαμέμνονα:

Από το ακαδημαϊκό έτος 2015-16 το πρόγραμμα «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό» του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου αναδιαρθρώνεται και εμπλουτίζεται. Στο κείμενο που ακολουθεί κωδικοποιούμε τις απαντήσεις μας σε συνήθη ερωτήματα που υποβάλλουν υφιστάμενοι φοιτητές και νέοι ενδιαφερόμενοι, τους οποίους και ευχαριστούμε. Τι αλλάζει; Οι βασικές αλλαγές που επέρχονται είναι δύο. Πρώτον, το πρόγραμμα δομείται πλέον στη βάση των ακαδημαϊκών εξαμήνων (χειμερινό: Σεπτέμβριος-Ιανουάριος· εαρινό: Φεβρουάριος-Μάιος). Δεύτερον, στο πρόγραμμα πλέον προσφέρονται κατευθύνσεις ειδίκευσης: Φιλολογία, Ιστορία-Αρχαιολογία, Γενική Κατεύθυνση. Την κατανομή των Θεματικών Ενοτήτων στα οκτώ εξάμηνα και τις τρεις κατευθύνσεις μπορείτε να τις δείτε εδώ. Πλήρεις περιγραφές των καινούριων Θεματικών Ενοτήτων μπορείτε να βρείτε εδώ.

Tο μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας ήταν ανέκαθεν στο επίκεντρο των διαφόρων αντιπαραθέσεων περί την παιδεία. Το μάθημα καταργήθηκε στο Γυμνάσιο το 1981, για να επανέλθει το 1992, επί κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου (στην Ελλάδα) και Γιώργου Βασιλείου (στην Κύπρο). Δυστυχώς, παρά τις μεγάλες προσδοκίες, η επιτυχία του εγχειρήματος ήταν αμφίβολη, κυρίως επειδή η μέθοδος της γλωσσικής διδασκαλίας ουδέποτε εκσυγχρονίστηκε και προσαρμόστηκε στην εξέλιξη της επιστήμης. Ἐτσι, προϊόντος του χρόνου, η πανθομολογούμενη ανάγκη μεταρρύθμισης και εκμοντερνισμού του μαθήματος μετατρεπόταν σιγά-σιγά σε πιεστικό αίτημα, καθώς η δημοτικότητά του τόσο ανάμεσα στους μαθητές όσο και ανάμεσα στους καθηγητές μειωνόταν συνεχώς, ενώ και τα μαθησιακά αποτελέσματα δεν ανταποκρίνονταν ποσώς στις προσδοκίες (δείτε π.χ. εδώ). Αντιστοίχως, πλήθαιναν και οι φωνές που ζητούσαν την οριστική κατάργηση του μαθήματος (δείτε εδώ και εδώ).