Advertisement

Όμορφοι «θησαυροί» μαθητών

Του Νίκου Τσούλια       Μπορείς να τους γνωρίζεις σχεδόν τρία χρόνια, να θεωρείς ότι έχεις άρτια εικόνα γι’ αυτούς και να έρχεται μια μόνο «στιγμή» και να σου ανατρέπει θεαματικά την εν λόγω εικόνα.

Ψέματα επί ψεμάτων η πολιτική του Υπουργείου Παιδείας

Του Νίκου Τσούλια Τελειώνει το πρώτο τετράμηνο στη φετινή λειτουργία του λυκείου και ο Υπουργός Παιδείας «αποφάσισε» να κάνει …προσεχώς πάνω από 1.000 διορισμούς εκπαιδευτικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση για να καλύψει τα κενά. Τόσο καιρό ισχυριζόταν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και καμωνόταν τον αποτελεσματικό. Μπορεί άραγε να απαντήσει ο …προοδευτικός υπουργός αν υπάρχει περίπτωση να καλυφθεί η ύλη όταν χάνεται η μισή διδακτική χρονιά και το πώς θα δώσουν εξετάσεις οι χιλιάδες των μαθητών / μαθητριών για την πρόσβασή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ή μήπως επαφίεται η όλη διαδικασία αποκλειστικά στα φροντιστήρια; Αναρωτιέται άραγε ο ιδεολόγος υπουργός αν έχει ξαναγίνει τέτοια διάλυση των σχολείων σε προηγούμενα χρόνια;

Μια συνάντηση που μπορεί να μη γίνει…

Του Νίκου Τσούλια Δεν μπορούσε να αφηγηθεί πουθενά αυτό που του συνέβαινε. Και ήταν τόσο σημαντικό, ό,τι πιο όμορφο μπορούσε να ονειρευτεί σ’ αυτή την ηλικία. Αλλά ήταν τόσο αντιφατικό με την πραγματικότητα, που δεν τολμούσε να το εξιστορήσει πουθενά ούτε καν υπαινικτικά. Και όμως δεν μπορούσε να το βαστήξει μέσα του. Ήθελε να ξαλαφρώσει. Όχι, δεν είχε κάνει κανένα έγκλημα. Δεν είχε καμιά ενοχή για τίποτα. Αντίθετα, ήταν συνεπαρμένος από το πιο ωραίο όνειρο που τον είχε επισκεφτεί στη ζωή του, στην απόλυτα προσωπική του πραγματικότητα. Ένιωθε ότι ήταν τόσο τυχερός που συναντούσε την απόλυτη ομορφιά…

Με τι ακριβώς ασχολείται το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ;

Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών (ΠΕΚ) Το ερώτημά μας δεν είναι ρητορικό αλλά και ούτε παραταξιακής αντίληψης – άλλωστε σε τέτοιους δύσκολους καιρούς μια τέτοια αντίληψη θα ήταν καρικατούρα. Είναι ερώτημα απόλυτα ουσιαστικό. Αφορά όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά και την εκπαίδευση, και γενικότερα τα κοινωνικά κινήματα και το συνδικαλισμό, το πεδίο της κοινωνίας και της πολιτικής.

Συνομιλίες Κωνσταντίνων

Βρισκόμαστε στο αέναο γίγνεσθαι. Επισκέπτομαι τον παππού Κωνσταντίνο, που ποτέ δεν γνώρισα. Ρωτώ καταρχήν πως μένει το μουστάκι στριφτό και μου απαντά με σάλιο το οποίο έχει συγκολλητική ουσία από μόνο του, - όπα λέω να η επιστημογνωμοσύνη – τον ρωτάω λοιπόν πόσο σχολείο πήγε, μου απαντά έξη χρόνια. Παππού γιατί δεν ζούμε για πάντα ;

Παίζοντας με το μέλλον

Από μικρός σκεπτόμουνα ζωηρά τις επόμενες στιγμές απ’ αυτές που ζούσα. Και ήταν τόσο έντονη αυτή η φαντασίωσή μου