Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Θεωρώ ότι η δημαγωγία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας στο θέμα αυτό αποσκοπεί μόνο στην εξαπάτηση. Αν όμως θελήσει κάποιος να παρακολουθήσει τη σχετική κάθε φορά επιχειρηματολογία, εύκολα θα συμπεράνει ότι διατρέχεται και από άφθονη δόση ανοησίας.

Του Νίκου Τσούλια Αναφέρομαι στη δασκάλα, γιατί εκτιμώ ότι μάλλον αυτή (και όχι ο δάσκαλος) διδάσκει και διαπαιδαγωγεί τα παιδιά του Δημοτικού των μικρών ηλικιών και πιο ειδικά τα «πρωτάκια». Τούτου δοθέντος, έστω εξ ορισμού για να παραμείνει ο τίτλος του άρθρου, εκτιμώ πως αυτή η «συνάντηση» του παιδιού με το σχολείο (και πιο συγκεκριμένα με τη δασκάλα) είναι ένα διαρκές γεγονός που επικαθορίζει σημαντικά την εκπαιδευτική αλλά και την πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου.

Του Νίκου Τσούλια Ένα σταθερό και διαχρονικό και εν μέρει διακομματικό νήμα διατρέχει την πολιτική των Υπουργών Παιδείας, που έχει πεισματικά τα ίδια αρνητικά χαρακτηριστικά σαν να πηγάζουν από τον ίδιο το θεσμό της εκπαίδευσης.

Οι επιπτώσεις του νόμου Κατρούγκαλου στους εκπαιδευτικούς είναι δραματικές οδηγώντας τους να παραμένουν στην υπηρεσία μέχρι τα 67 χρόνια με ό,τι αυτό συνεπάγεται για...

Του Νίκου Τσούλια Η εποχή στην οποία αναφερόμαστε είναι εποχή φτώχειας και μάλλον τύποις κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είναι εποχή κομματικού κράτους και ιδεολογικού ελέγχου των πολιτών, με κάποια μικρή διακοπή – αφορά τη δεκαετία του 1960 - και είναι μια περίοδος αρκετά δύσκολη για τη χώρα μας. Παρ’ όλα αυτά στην ίδια περίοδο έχουμε μια πολιτισμική και κοινωνική αναγέννηση, η οποία οδηγεί τη χώρα μας σε μια προοπτική προόδου.

Του Νίκου Τσούλια Ο μαθητόκοσμος πάντα ήταν και θα είναι ένας χαοτικός κόσμος, πολυσύνθετος και απρόβλεπτος, αναθεωρητικός και δημιουργικός. Και βέβαια εκ του γεγονότος και μόνο ότι εδώ είναι η «προβολή του μέλλοντος» μπορεί να θεωρηθεί ως ο απόλυτα προνομιακός χώρος για να κατανοηθούν καλύτερα κάποια από τα σκιρτήματα της κοινωνίας και της ζωής.