Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Το ερώτημα είναι προφανώς το ίδιο με το «γιατί δεν υπάρχουν σήμερα μεγάλοι διανοούμενοι». Και οι ερμηνείες και οι όποιες απαντήσεις μπορούν να δοθούν με την ίδια μέθοδο ανάλυσης˙ απλώς στο χώρο της εκπαίδευσης έχουμε και πρόσθετες / ειδικές αναφορές. Το έλλειμμα στο χώρο της διανόησης και του στοχασμού είναι απόρροια συγκεκριμένων παραγόντων. Το γενικό πολιτισμικό και κοινωνικό περιβάλλον των σημερινής ιστορικότητας χαρακτηρίζεται από παρακμιακές αντιλήψεις και πρακτικές. Οι δυνάμεις της αγοράς έχουν διαμορφώσει ένα προνομιακό γι’ αυτές πεδίο, εκείνο του καταναλωτισμού και της χωρίς όρια συσσώρευσης υλικών αγαθών με ολοένα και μεγαλύτερες ανισότητες εδώ και πολλές δεκαετίες, πεδίο το οποίο ο κόσμος της εργασίας δεν το αμφισβήτησε στο βασικό πυρήνα του αλλά μόνο σε επιμέρους πλευρές του.

Του Νίκου Τσούλια Δεν έχουμε μάθει ποτέ να διαβάζουμε. Μαθαίνουμε να συλλαβίζουμε και να αρθρώνομε το λόγο μας αλλά μέχρι εκεί.

Του Νίκου Τσούλια Ως πρόεδρος της ΟΛΜΕ Ο σύγχρονος πολιτισμός είναι πολιτισμός που χαρακτηρίζεται από την ετερότητα και την πολυμορφία στη συγκρότηση των κοινωνιών. Ήδη στη χώρα μας υπάρχουν περίπου 800.000 αλλοδαποί, ο δε αντίστοιχος μαθητικός πληθυσμός έχει υπερβεί το 10% του συνολικού μαθητικού δυναμικού, με αυξητικές τάσεις. Η πολυπολιτισμικότητα είναι στοιχείο κοινωνικής συνοχής και δημοκρατικής εξέλιξης.

Του Νίκου Τσούλια Τα σημερινά κόμματα – πλην του Κ.Κ.Ε. – αναδύθηκαν μέσα από τα ερείπια της χουντικής προδοσίας και της τουρκικής κατοχής του βόρειου μέρους της Κύπρου, μέσα από τα αποκαΐδια που άφησε η δικτατορία στον τόπο μας. Είχε προηγηθεί η βίαιη καταστολή της δημοκρατίας και η στέρηση της ελευθερίας του ελληνικού λαού από τον ξενόφερτη χούντα των Απριλιανών.

Του Νίκου Τσούλια Μπορείς να νοσταλγήσεις κάτι που δεν ξέρεις; Μπορείς να νοσταλγήσεις το μέλλον σου καταπώς το σχεδιάζεις; Μπορείς να νοσταλγήσεις τα όνειρά σου; Μπορείς να νοσταλγήσεις χαμένες πατρίδες άλλων ανθρώπων; Όχι, νοσταλγία δεν είναι μόνο μια προσωπική «εικόνα» ή μια αφήγηση από το παρελθόν σου. Νοσταλγία είναι κάτι πολύ περισσότερο, κάτι που υπερβαίνει τους προσδιορισμούς των λεξικών και των γλωσσικών συμβάσεων. Νοσταλγία είναι ο απόλυτα προσωπικός – επομένως και ο πιο ανθρώπινος – χώρος μέσα στον οποίο τρέφεται η συνείδησή σου και η σκέψη σου, μέσα στον οποίο επωάζεται η φαντασίωση και η ονειροπόληση, ο χώρος μέσα στον οποίο προσπαθείς να ολοκληρώσεις την ύπαρξή σου και τη ζωή σου.

Του Νίκου Τσούλια Μπορεί ένα κόμμα που χαρακτηρίζεται στο γενικό πεδίο της πολιτικής από δημαγωγία να έχει επιμέρους ορθολογικά πεδία αναφοράς; Σαφώς και δεν μπορεί να αποκλειστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά στην περίπτωση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουμε μια φοβερά λαϊκίστικη θέση στην παιδεία από τις καταβολές του εκείνες του «Συνασπισμού». Πρόκειται για τη νεομυθολογία της «ελεύθερης πρόσβασης» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, θέση που την προβάλλει εδώ και δεκαετίες χωρίς όμως ποτέ να αποσαφηνίσει την ουσία της όλης υπόθεσης.