Advertisement

Το Σχολείο του οράματός μας: ναι στην έκφραση των μαθητών!

Του Νίκου Τσούλια Φρονώ ότι το σχολείο του μέλλοντος μεταξύ άλλων θα έχει και το εξής στοιχείο: θα είναι περισσότερο προσαρμοσμένο στις ανάγκες και στις τάσεις των μαθητών και δεν θα τους «καλεί» απλά και μόνο να προσαρμοστούν στις δικές του οριοθετήσεις, όπως γίνεται σήμερα. Θα είναι ένα θεσμός που θα καλλιεργεί και θα προάγει – εκτός των σημερινών βασικών λειτουργιών του – τηναυτοέκφραση των εκπαιδευόμενων.

Η ύβρις του φασισμού!

Του Νίκου Τσούλια Όχι, για τη Χούντα των συνταγματαρχών δεν ένιωσα ενοχή γιατί ήμουνα μικρός και δεν αισθανόμουνα ευθύνες για τη μαύρη δικτατορία που σκέπασε την Ελλάδα και οδήγησε τον τόπο μας σε οπισθοδρόμηση και την Κύπρο στη μεγάλη τραγωδία που ακόμα την υφίσταται. Ένιωσα όμως θλίψη που ο γενέθλιος τόπος της Δημοκρατίας και πρωτίστως του ελεύθερου πνεύματος που καθοδηγεί το δυτικό πολιτισμό βρέθηκε στα σκοτάδια, που η φοβερή πολιτιστική ανθοφορία της δεκαετίας του 1960 ανεστάλη, που βιώσαμε τα μαθητικά μας χρόνια στην ερήμωση της παιδείας και της μόρφωσης.

«Θέλω να γίνω ένα βιβλίο»!

Του Νίκου Τσούλια Η είδηση είναι επαναστατική. Μπορούμε να αποθηκεύουμε ένα μέρος της σκέψης μας σε «σκληρό δίσκο» και έτσι ένα μέρος του εαυτού μας να είναι αθάνατο… Αλλά γιατί οι Νέες Τεχνολογίες και η Πληροφορική εμφανίζονται να σχεδιάζουν για πρώτη φορά μια μορφή πνευματικής μας αθανασίας εγγράφοντας ψηφιακά τη μνήμη μας; Το βιβλίο δεν είναι εδώ και αιώνες το σύμβολο του πνεύματος και των γραμμάτων;

Να βρούμε τη ζωντάνια του σχολείου

Του Νίκου Τσούλια Ισχυρίζομαι ότι εκείνο που κυρίως λείπει και που είναι καθοριστικό για την καλύτερη δυνατή προοπτική του σχολείου είναι η ζωντάνια, η ενεργοποίηση της ουσίας της παιδαγωγικής σχέσης. Δεν είναι καμιά ανακάλυψη. Είναι περισσότερο μια παιδαγωγική πεποίθηση και μια εδραία πίστη.

Διδασκαλία και βαθμολογία στο λύκειο του λαϊκισμού

Του Νίκου Τσούλια Η διδασκαλία πάντα έχει στο πλευρό της την αξιολόγηση και τη βαθμολόγηση των μαθητών. Γιατί η βαθμολογία είναι το πιο ισχυρό κριτήριο για να επαναξιολογηθεί και κυρίως για να επαναπροσδιοριστεί η ίδια η διδασκαλία με βάση τη διαπιστωμένη μαθησιακή πορεία των μαθητών. Και η αξιολόγηση των μαθητών και η εν συνεχεία επαναξιολόγηση της διδασκαλίας πρέπει να είναι συνεχείς τόσο για να κρατάνε σε «επαγρύπνηση» τους μαθητές όσο και για να παρέχει στον εκπαιδευτικό τη δυνατότητα να κρίνει και να επανασχεδιάζει όποτε κρίνεται αναγκαίο το όλο έργο του.

Και τώρα τι κάνουμε;

Του Νίκου Τσούλια Οι μεγάλες κοινωνικές κινητοποιήσεις αυτής της περιόδου καταδεικνύουν για μια ακόμα φορά αφενός τη θέληση του ελληνικού λαού να μην δεχτεί μια περαιτέρω συρρίκνωση των δικαιωμάτων του και αφετέρου το αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της πρακτικής των δανειστών. Δυστυχώς παρακολουθούμε μια πολιτική «επαναλαμβανόμενων κυμάτων» μείωσης του εισοδήματος των Ελλήνων και όξυνσης της οικονομικής ύφεσης της χώρας.