Του Δημήτρη Χρυσόπουλου, Φιλόλογου – Ιστορικού

Στην εποχή μας, χωρίς να αμφισβητούμε την ύπαρξη ειλικρινών ανθρώπινων σχέσεων, παρατηρούμε ότι σε μεγάλο βαθμό οι σχέσεις του ατόμου με τους συνανθρώπους του κλονίστηκαν, έγιναν ψυχρές, ακόμα και απάνθρωπες, ειδικά στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Οι άνθρωποι ζουν σχεδόν σαν ξένοι, οι σχέσεις, επί το πλείστον, είναι τυπικές, συμβατικές, επιφανειακές. Η κρίση αυτή είναι εμφανής σε κάθε χώρο της ανθρώπινης δραστηριότητας και ο περιορισμός που μας επιβλήθηκε για δεύτερη φορά μέσα στο 2020, σίγουρα έχει τροποποιήσει ακόμη περισσότερο τις ανθρώπινες σχέσεις διότι είτε με την απόσταση μεταξύ των ανθρώπων είτε με την απουσία φυσικής επαφής, η κοινωνικότητά μας δοκιμάστηκε και συνεχίζει να δοκιμάζεται…

 

Το 2020 μαζί με τον κορωνοϊό μας έφερε αντιμέτωπους με μία πραγματικότητα τελείως διαφορετική από ό,τι γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Το διαδίκτυο, αυτό το καταπληκτικό εργαλείο, αποτέλεσμα της τεχνολογικής επανάστασης των τελευταίων δεκαετιών, ο καταπληκτικός αυτός δίαυλος επικοινωνίας, που μας προσφέρει ευκαιρίες επικοινωνίας, ψυχαγωγίας και μάθησης, έμελλε να γίνει ταυτόσημο με την καθημερινότητά μας με έναν τρόπο επιτακτικό. Το «lockdown», το κλείσιμο των σχολείων και η εξ αποστάσεως εκπαίδευση για όλο τον όγκο των μαθημάτων, αποτελούν, πλέον, κυρίαρχο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.

 

Η τεχνολογία τα τελευταία χρόνια πασχίζει να κάνει τη ζωή μας όσο πιο εύκολη και ξεκούραστη γίνεται. Ασυνείδητα, έχουμε μάθει να τα περιμένουμε όλα εύκολα στη ζωή μας. Ακόμα και για το πιο απλό πράγμα, χρησιμοποιούμε ένα κομπιουτεράκι ή το κινητό μας. Κι όταν κάτι χαλάσει, συνήθως το πετάμε στα σκουπίδια και το αντικαθιστούμε με κάτι καινούριο… Και μέσα σ’ όλα αυτά, πλέον, έχουμε υποχρεωτική τηλεκπαίδευση για τα παιδιά όλων των βαθμίδων, φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών μέσω διαδικτύου, μαθήματα χορού, μουσικής, υπολογιστών ακόμη και γυμναστικής μέσω ίντερνετ… Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα της εκπαίδευσής μας για το επόμενο -ελπίζουμε μικρό ακόμη- χρονικό διάστημα. Και αν κανείς προσθέσει και τις ώρες που ούτως ή άλλως περνούσαμε και περνάμε στο διαδίκτυο για τη ψυχαγωγία μας, την ενημέρωσή μας, την επικοινωνία με τους φίλους μας, ο χρόνος που τελικά απομένει χωρίς να είμαστε συνδεδεμένοι είναι πολύ λίγος…

 

 

 

Σίγουρα κάποιοι θα μιλήσουν για μια νέα τάξη πραγμάτων στην εκπαίδευση… Όσο απρόσωπο, όμως, κι αν είναι, όσα αρνητικά κι αν έχει η τηλεκπαίδευση, το διαδίκτυο, με τις δυνατότητες που μας παρέχει, μας βοήθησε να διατηρήσουμε σε ένα μεγάλο βαθμό την κοινωνικότητά μας και να κρατήσουμε επαφή με τους συγγενείς μας, τους φίλους μας, τους μαθητές μας την ώρα που όλοι πρέπει να μείνουμε μακριά ο ένας από τον άλλον για να ανακόψουμε την πορεία του ιού. Αποτέλεσε και αποτελεί επίσης σημαντικό εργαλείο στην προσπάθεια ενημέρωσης του κόσμου για θέματα προστασίας της δημόσιας υγείας και μας έδωσε πολλές ευκαιρίες ψυχαγωγίας την ώρα που οι περισσότεροι βρίσκονται κλεισμένοι στα σπίτια τους.

 

Στην αντίπερα όχθη, αποτελεί κοινό τόπο η άποψη πως τώρα πρέπει να είμαστε ακόμα πιο προσεκτικοί στη χρήση του διαδικτύου διότι λόγω των πολλών ωρών ενασχόλησης παραμονεύει ο κίνδυνος του εθισμού, της παραπληροφόρησης και λόγω της μεγάλης ανάγκης μας για επικοινωνία ο κίνδυνος της επαφής -ειδικά για τα παιδιά- με αγνώστους. Η τεχνολογία κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη και δίνει πολλές δυνατότητες που πολλές φορές είναι αναγκαίες και πολύ βοηθητικές. Όμως, πρέπει να υπάρχει κι ένα μέτρο. Υπάρχει η χρήση, υπάρχει και η κατάχρηση. Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα. Το πώς χειριζόμαστε μια κατάσταση εξαρτάται από εμάς.

 

Όταν επιτέλους τελειώσει όλο αυτό που ζούμε τώρα δύο τινά θα έχουν συμβεί: είτε οι περισσότεροι θα βγούμε από την πανδημία του κορωνοϊού περισσότερο εξαρτημένοι από τις ψηφιακές τεχνολογίες και αντίστοιχα από το ίντερνετ, είτε θα εκτιμήσουμε πραγματικά την φυσική επικοινωνία και θα σταματήσουμε να είμαστε συνεχώς με ένα κινητό στο χέρι σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας.

 

Κλείνοντας, σκόπιμο κρίνεται να αναφερθεί ότι τόσο το διαδίκτυο όσο και οι νέες τεχνολογίες μας βοηθούν σε μέγιστο βαθμό όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση. Εφόσον, όμως, αυτή ομαλοποιηθεί, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια πρέπει να επαναλειτουργήσουν κανονικά διότι αρκετά έχει υποβαθμιστεί η εκπαιδευτική διαδικασία εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Όπως όλα δείχνουν, οι επιστήμονες είναι αρκετά επιφυλακτικοί για το άνοιγμα όλων των σχολικών μονάδων ανεξαρτήτου βαθμίδας, κάτι που αφορά και τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και κατά συνέπεια άπαντες περιμένουμε την εξέλιξη των πραγμάτων και συνάμα την ενημέρωση της κυβέρνησης για το τι μέλλει γενέσθαι.

 

 Τα σχολεία πρέπει πάντοτε να λειτουργούν μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον, πόσο μάλλον τώρα που ο κορωνοϊός καλπάζει… Γι’ αυτό και πρέπει επιτέλους σαν χώρα να ορίσουμε προτεραιότητες και να μη θεωρούμε ότι οι δαπάνες για καλύτερη εκπαίδευση είναι περιττό έξοδο… Όλοι ελπίζουμε ότι η υγειονομική κρίση θα λήξει το 2021, δυστυχώς, όμως, οι επιπτώσεις στην οικονομία και την εκπαίδευση θα μας ακολουθούν για πολλά ακόμη χρόνια διότι  το διαδίκτυο δεν είναι πανάκεια…

 

 

 

Προηγούμενο άρθρο7ο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο ΙΑΚΕ
Επόμενο άρθροΤριτοβάθμια: Αποτελέσματα μετεγγραφών/μετακινήσεων 2020– 2021
Ο Δημήτρης Χρυσόπουλος κατάγεται από το Βόλο και είναι πτυχιούχος Φιλόλογος - Ιστορικός του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Από το 2008 αναλαμβάνει ιδιαίτερα φιλολογικά μαθήματα σε μαθητές Δημοτικού - Γυμνασίου - Λυκείου - ΕΠΑΛ. Είναι ιδιοκτήτης του Φροντιστηρίου Μέσης Εκπαίδευσης «Ώρα Μελέτης». Παράλληλα συνεργάζεται ως αρθρογράφος με την καθημερινή εφημερίδα της Μαγνησίας «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» και την ιστοσελίδα www.filologikos-istotopos.gr. Επιπρόσθετα βοηθάει τους φοιτητές στη συγγραφή των εργασιών τους οι οποίες άπτονται ιστορικού, κοινωνικού, φιλοσοφικού και παιδαγωγικού χαρακτήρα.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.