Του Δημήτρη Χρυσόπουλου, Φιλόλογου – Ιστορικού

  

Το να φαντάζεσαι ότι συμβαίνουν κάποια πράγματα, με το να τα βλέπεις κατάματα σίγουρα έχει μεγάλη διαφορά… Οι περισσότεροι, θεωρώ, ότι πιστεύουμε πως ένα μέρος της μαθητιώσας εφηβικής νεολαίας καπνίζει, πίνει αλκοόλ, κάνει ακόμη και χρήση ουσιών σε κάποιες περιπτώσεις… Το πίστευε και μη ερεύνα, δυστυχώς, στην προκειμένη περίπτωση δεν ισχύει όμως… Και τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να ερευνήσουμε ακόμη περισσότερο διότι σύμφωνα με έρευνα του ΚΕΘΕΑ ΠΙΛΟΤΟΣ το 3% των μαθητών γυμνασίων της Μαγνησίας είναι χρήστες ναρκωτικών ουσιών, που προμηθεύονται εντός των σχολικών χώρων μάλιστα…

Αρχικά, λοιπόν, πρέπει να αναφερθεί ότι η συγκεκριμένη έρευνα έγινε έναν χρόνο πριν μαθητής του Βόλου λιποθυμήσει στις σχολικές τουαλέτες μετά από χρήση ουσίας μέσα στο σχολείο. Το περιστατικό, μάλιστα, που είχε αποκαλύψει ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, είχε καταγραφεί τον περασμένο Σεπτέμβριο και προκάλεσε συναγερμό στην εκπαιδευτική και όχι μόνο κοινότητα. Όπως αποτυπώνεται μάλιστα στην έρευνα, μολονότι υπάρχει πτωτική τάση στο ποσοστό των μαθητών που καπνίζουν, ο κίνδυνος εμπλοκής των εφήβων σε επικίνδυνες, παραβατικές συμπεριφορές ή και στη δοκιμή και χρήση ουσιών και αλκοόλ αυξάνεται.

Στην έρευνα συμμετείχαν 13 γυμνάσια, από τη Μαγνησία και σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, το 3% των μαθητών ανέφερε ότι κάνει χρήση ουσιών και αναφέρουν ως ουσία έναρξης χρήσης, αλλά και ως κύρια ουσία χρήσης την κάνναβη με ηλικία έναρξης της χρήσης τα 13 έτη. Αναντίρρητα, λοιπόν, το πρόβλημα της χρήσης ναρκωτικών ουσιών από τους μαθητές μέσα στα σχολεία είναι πραγματικό. Μέχρι τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, πρόβλημα χρήσης ναρκωτικών ουσιών από τους μαθητές, υπήρχε συνήθως σε συγκεκριμένα ημερήσια σχολεία που λειτουργούν σε πολύ δύσκολες κοινωνικά αστικές περιοχές, κυρίως, όμως, στα Εσπερινά, στα οποία φοιτούσαν ενήλικες. Υπήρχε κυρίως χρήση και σπάνια εμπόριο, ενώ οι μαθητές – χρήστες δεν επιχειρούσαν με μεγάλη συχνότητα τη μεταλαμπάδευση της «συνήθειάς» τους αυτής σε άλλους συμμαθητές τους…

Το πρόβλημα της διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών ουσιών στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από έφηβους και ενήλικες μαθητές είναι υπαρκτό, με την ανησυχητική είδηση της μείωσης προς τα κάτω του ηλικιακού ορίου των μαθητών που κάνουν χρήση, έστω και περιστασιακά ή ακόμη και από περιέργεια.

Τα ναρκωτικά, όμως, δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που καταγράφεται στην έρευνα αφού τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι ένας στους δέκα μαθητές καταναλώνει αλκοόλ από μία μέχρι δύο φορές τον μήνα. Παράλληλα το 10% των μαθητών δήλωσε ότι έχει δοκιμάσει ή κάπνιζε αλλά σταμάτησε, το 3% περίπου δήλωσε περιστασιακό κάπνισμα μέσα στον μήνα και άλλο ένα 3% καθημερινή χρήση τσιγάρου. Επιπρόσθετα, μερικά ακόμη στοιχεία που σίγουρα μας ανησυχούν ιδιαιτέρως είναι η συνεχής χρήση των κινητών τηλεφώνων και η ελεύθερη -σχεδόν- πρόσβαση στο διαδίκτυο, η ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια -σε βαθμό εξάρτησης-, καθώς και η συμμετοχή των παιδιών σε τυχερά παιχνίδια.

Τα προβλήματα πολλά, τα ευχολόγια επίσης, οι ευθύνες, όμως, που βαραίνουν όλη την κοινωνία μας είναι αμέτρητες… Γι’ αυτό και είναι επιτακτική η ανάγκη να δημιουργηθεί ένα σχολείο το οποίο θα διαμορφώνει αντιστάσεις στους μαθητές, καθώς οι όποιες «περιφράξεις» δεν θα λύσουν το πρόβλημα, αφού εκτός σχολείου δεν θα υπάρχουν. Σε μια πρώτη φάση, λοιπόν, οι εκπαιδευτικοί σίγουρα αποτελούμε έναν κρίσιμο παράγοντα στην αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων. Τα πράγματα θα γίνουν πολύ καλύτερα αν όλοι οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν να αντιμετωπίζουν τέτοια λεπτά ζητήματα σε επίπεδο πρόληψης και αναγνώρισης καταστάσεων. Η επιμόρφωση ή τα βιωματικά εργαστήρια, θα μπορέσουν να καλύψουν το κενό στο πώς οι εκπαιδευτικοί μπορούν να διαχειριστούν τις καταστάσεις αυτές, ποια είναι τα προειδοποιητικά σημάδια και παράλληλα να δικτυωθούν, ώστε μέσω της συνεργασίας, να διαδοθούν οι καλές πρακτικές και ιδέες.

Επιπλέον, αν κάποιοι έφηβοι ή προέφηβοι χρησιμοποιούν όντως ναρκωτικές ουσίες, το πιθανότερο είναι να το αρνηθούν στους γονείς τους. Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι ως τη στιγμή που οι γονείς θα υποπτευθούν ότι τα παιδιά τους μπορεί να κάνουν χρήση, αυτή θα έχει γίνει ήδη μια εδραιωμένη συνήθεια! Οι περισσότεροι γονείς θέλουν να κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και το τσιγάρο – δεν ξέρουν όμως πώς να το κάνουν. Κι αυτό μπορεί να λυθεί κυρίως με την ανοιχτή συζήτηση μέσα στην οικογένεια… Οι γονείς οφείλουν να συζητούν με τα παιδιά τους από μικρή ηλικία, σχετικά με ζητήματα που άπτονται του προβλήματος των ναρκωτικών και όχι μόνο. Η έγκαιρη «εγκατάσταση» επικοινωνίας με το παιδί, κάνει πολύ ευκολότερη την ενασχόληση με προβλήματα κοινωνικής παθογένειας που μπορεί να προκύψουν αργότερα.

Και η ίδια η πολιτεία όμως δεν μπορεί να παραμένει άλλο αμέτοχη και να κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Οφείλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των ναρκωτικών σε εθνικό επίπεδο ξεκινώντας με τον εντοπισμό των αληθινών αιτιών που οδηγούν τα άτομα και ιδίως τους νέους στη λήψη ναρκωτικών, και όχι των φαινομενικών… Αυτό είναι το μόνο εύκολο… Και παράλληλα να αναλάβει επιτέλους πρωτοβουλίες ώστε τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας, ιδιαίτερα στους νέους, να μειωθούν σε τέτοιο που βαθμό που να μπορέσουμε ξανά να αισιοδοξούμε για το μέλλον.

Συμπερασματικά τα στοιχεία της έρευνας είναι ανησυχητικά. Το να τα βάζουμε, όμως, με τα παιδιά, το σχολείο, τους εκπαιδευτικούς, τις οικογένειες των παιδιών και την «κακιά» στιγμή είναι το μόνο εύκολο… Θέληση και πράξεις χρειάζονται απ’ όλους μας για να μειωθεί αποφασιστικά η συνάντηση των πιο ευάλωτων μελών της κοινωνίας μας με όσα τους φθείρουν και τους στερούν ένα καλύτερο μέλλον!

 

 

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.