Του Δημήτρη Χρυσόπουλου, Φιλόλογου – Ιστορικού

 Κι όμως, τελικά, τα δύσκολα για κάθε άνθρωπο, αν φυσικά δεν υπάρχει κάτι μη αναστρέψιμο, έρχονται να μας δώσουν κάθε φορά ένα μεγάλο μάθημα στη ζωή μας… Τρέχουμε καθημερινά γεμάτοι άγχος να προλάβουμε τα πάντα, να κερδίσουμε ένα μεγαλύτερο μεροκάματο, να καλύψουμε τις υποχρεώσεις μας και ξεχνάμε να θυμηθούμε ότι το πολυτιμότερο πράγμα σ’ αυτή την εφήμερη ζωή μας, είναι η υγεία μας… Δυστυχώς, όμως, τις περισσότερες φορές αλλάζει ο εσωτερικός μας κόσμος και μπαίνουμε σε μια νέα ρότα μόνο όταν κλονιστεί η υγεία μας… Κι αν η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, τότε είναι σαν να μας δίνει ο Θεός μια δεύτερη ευκαιρία…

Μια δεύτερη ευκαιρία που είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρει να έχει και ο μικρός Παναγιώτης – Ραφαήλ, καθώς απ’ άκρη σε άκρη σε όλο τον Βόλο έχει «φουντώσει» το κύμα αγάπης προς τον μόλις 18 μηνών μικρό ήρωα, που δίνει μάχη για τη ζωή του. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό και συνάμα ελπιδοφόρο το γεγονός ότι βλέπεις ακόμη και μικρά παιδιά (δίχως να θέλω να υπερβάλλω) να θέλουν να δώσουν, αυτά τα λίγα χρήματα που πήραν ως χαρτζιλίκι από τους γονείς τους, ώστε να σώσουν μία παιδική ψυχή που γνώρισε τα δύσκολα ήδη από τους πρώτους μήνες της ζωής της…

Μετά την καμπάνια ανθρωπιάς που ξεκίνησε ο ΤΑΧΥΡΟΜΟΣ από την περασμένη Παρασκευή με το κοινωνικό μήνυμα που προβάλλει συνεχώς και τις αλλεπάλληλες δημοσιεύσεις των χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης η ανταπόκριση του κόσμου είναι πραγματικά μεγάλη και ταυτόχρονα συγκινητική. Δεκάδες κουμπαράδες έχουν στηθεί σε επιχειρήσεις της πόλης και ακόμη περισσότεροι επιχειρηματίες έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να βάλουν επίσης κουμπαράδες για την ενίσχυση του αγώνα για τη ζωή, που δίνει το μόλις 18 μηνών αγοράκι.

Αυτές, λοιπόν, είναι οι στιγμές που καταλαβαίνεις το μεγαλείο του ανθρώπου, που πραγματικά όταν αποφασίζει να λειτουργήσει με το συναίσθημα και την αρετή της αλληλεγγύης είναι ικανός να κάνει θαύματα, την ίδια ώρα που το κράτος παρακολουθεί δίχως να αποφασίζει να συμβάλλει και να δώσει τη λύση σε ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα… Είναι πραγματικά λυπηρό, όμως, την ώρα που όλα αυτά τα χρόνια η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος οργιάζει, να μην μπορούν οι ιθύνοντες να αποφασίσουν να αυξήσουν τις πιθανότητες για ζωή ενός αγοριού μόλις 18 μηνών! Το παράδειγμα της Κύπρου, άλλωστε, όταν και σε κάποιο αντίστοιχο περιστατικό χορηγήθηκε η ίδια θεραπεία και ήδη ο αντίστοιχος με τον δικό μας μικρός ήρωας παρουσιάζει εντυπωσιακή βελτίωση, δεν είναι αρκετό, ώστε να συγκινηθούν οι αρμόδιοι του υπουργείου Υγείας. Σε ένα κράτος δικαίου, που πάνω από όλα είναι ο άνθρωπος, είναι απαράδεκτο να λέμε ότι δεν αξίζει να ασχοληθούμε με τον έναν για να γλιτώσουμε χρήματα για κάτι άλλο για τους πολλούς. Μιλάμε για 3 εκατ. ευρώ για την έστω και -αβέβαιη- σωτηρία ενός ανθρώπου, όταν δίνουμε ως κράτος με ευκολία πολλά παραπάνω εκατομμύρια για να επιχορηγήσουμε -για παράδειγμα- ταινίες. Επιτέλους, ας μπει ένα τέλος στην κρατική αναλγησία…

Ουδείς, όμως, δεν πρέπει να λησμονεί ότι στη θέση του Παναγιώτη – Ραφαήλ που αναζητά το δικαίωμα στη ζωή, κάλλιστα μπορεί αύριο (φυσικά και δεν το εύχομαι για κανέναν) να βρεθεί ο καθένας μας… Η ζωή έχει ένα μαγικό τρόπο να επιστρέφει αργά ή γρήγορα συμπεριφορές… Ό,τι πράξεις, θα εισπράξεις που λέει και η παροιμία…

Και επειδή μπορεί να υπάρχει κάποιος που να έχει διαβάσει μέχρι εδώ το άρθρο δίχως να έχει καταλάβει που ακριβώς αναφέρομαι, σκόπιμο στο σημείο αυτό κρίνεται να επισημανθεί ότι ο Παναγιώτης – Ραφαήλ διαγνώστηκε με νωτιαία μυϊκή ατροφία τύπου 1, σπάνια, εκφυλιστική νόσο, που προσβάλλει όλο το μυϊκό σύστημα του ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας κατάποσης και αναπνοής. Η μόνη ελπίδα του είναι μια γονιδιακή θεραπεία, που γίνεται στην Αμερική, για την οποία όμως απαιτείται χρηματικό ποσό 3 εκατ. ευρώ. Το Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο, όμως, έχει απορρίψει το αίτημα της οικογένειας για χρηματοδότηση του εμβολίου και η οικογένεια αποφάσισε να ανοίξει ερανικούς λογαριασμούς για να δώσει στο παιδί της την ευκαιρία στη ζωή. Προς το παρόν οι καταθέσεις αγγίζουν το 1,5 εκατ. ευρώ την ώρα που η προσπάθεια συνεχίζεται και είμαι σίγουρος τελικά ότι θα κατορθώσει να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα υπηρετώντας τα πανανθρώπινα ιδεώδη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ευαισθησίας, που οφείλουν να χαρακτηρίζουν κάθε άνθρωπο!

Οι Έλληνες, διαχρονικά, έχουν αποδείξει την ευαισθησία, την αλληλεγγύη και την έμπρακτη συμπαράστασή τους σε όσους έχουν ανάγκη και βρίσκονται αντιμέτωποι με τόσο δύσκολες καταστάσεις. Το δικαίωμα στη ζωή και στην ελπίδα είναι αδιαπραγμάτευτο για όλους μας. Ειδικά μάλιστα, όταν πρόκειται για ένα παιδί, η ευαισθησία μας είναι ακόμα μεγαλύτερη… Ας σταθούμε, λοιπόν, άπαντες στο πλευρό αυτής της οικογένειας με την ευχή να κερδίσει τη μάχη που δίνει. Ο Παναγιώτης Ραφαήλ είναι και δικό μας παιδί και όλοι μαζί με τον τρόπο αυτό γινόμαστε οι δικοί του ήρωες…

Προηγούμενο άρθροΔιάλεξη του καθηγητή Λ. Πλάτωνα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου
Επόμενο άρθροΑυτά είναι παιδιά ή εμείς μωροί;
Ο Δημήτρης Χρυσόπουλος κατάγεται από το Βόλο και είναι πτυχιούχος Φιλόλογος - Ιστορικός του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Από το 2008 αναλαμβάνει ιδιαίτερα φιλολογικά μαθήματα σε μαθητές Δημοτικού - Γυμνασίου - Λυκείου - ΕΠΑΛ. Είναι ιδιοκτήτης του Φροντιστηρίου Μέσης Εκπαίδευσης «Ώρα Μελέτης». Παράλληλα συνεργάζεται ως αρθρογράφος με την καθημερινή εφημερίδα της Μαγνησίας «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» και την ιστοσελίδα www.filologikos-istotopos.gr. Επιπρόσθετα βοηθάει τους φοιτητές στη συγγραφή των εργασιών τους οι οποίες άπτονται ιστορικού, κοινωνικού, φιλοσοφικού και παιδαγωγικού χαρακτήρα.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.