Πανελλαδικές 2019: Διερωτήσεις

Γράφει ο Δρ Πολύβιος Ν. Πρόδρομος, Καθηγητής Νεοελληνικών

 

 

Η εξέταση της Γλώσσας, στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις,  προοικονόμησε τι θα συμβεί. Η χαρακτηριστική φράση του Χέγκελ «απέραντο σφαγείο», που υπήρχε στο απόσπασμα του Norberto Bobbio που δόθηκε στους εξεταζόμενους, και με την οποία αναφερόταν στην Ιστορία ως ένα ατελείωτο πεδίο σφαγών/αιματοκυλίσματος, ανταποκρίνεται ακριβώς στο τι περίμενε τους μαθητές στις φετινές Πανελλαδικές. Οι θεματοθέτες φαίνεται πως  δεν είχαν επαφή με τη σχολική τάξη. Ήθελαν την καταξίωσή τους για το πόσο καλοί επιστήμονες είναι, μέσα από τα θέματα που έβαλαν στα παιδιά;  Προσπάθησα να καταλάβω το σκεπτικό τους, αλλά μάταια. Και όταν είδα τις απαντήσεις της ΚΕΕ στην Έκθεση και τα όσα ζητούσαν από τα παιδιά για να πάρουν το «άριστα», εξεπλάγην. Στη δε Ιστορία, η απάντηση της ΚΕΕ σε άσκηση σωστό-λάθος «οποιαδήποτε απάντηση γίνεται δεκτή» με ξεπέρασε! Πώς αλλιώς, αν όχι προχειρότητα, να την χαρακτηρίσω;

Και να’ταν μόνο αυτό; Τα Μαθηματικά και η Φυσική ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων από τους συναδέλφους που διδάσκουν το μάθημα στην τάξη. Πίστεψα, ο αφελής, πως η επόμενη επιτροπή της Χημείας, δεν θα συναγωνιζόταν τις προηγούμενες στη δυσκολία των θεμάτων. Διαψεύστηκα όμως πανηγυρικά όταν τα παιδιά έβγαιναν κλαίγοντας από το μάθημα της Χημείας. Να υποθέσω πως οι επιτροπές θεμάτων  βάζοντας δύσκολα, δυσεπίλυτα, θέματα σκέφθηκαν πως  θα αναβάθμιζαν το θεσμό των Πανελλαδικών εξετάσεων; Ήθελαν να δείξουν πως η εκπαίδευση που παρέχεται στο μέσο ελληνικό σχολείο είναι τέτοιου επιπέδου, ώστε να δικαιολογεί τόσο σκληρά θέματα; Με ποιο σκεπτικό ακύρωσαν την προσπάθεια και τον αγώνα χιλιάδων παιδιών και χιλιάδων οικογενειών, οι οποίες καταξοδεύτηκαν και είχαν επενδύσει όνειρα μεγάλα στις σπουδές των παιδιών τους, γιατί δεν έχουν-  στην πραγματικότητα δεν έχουν- κάτι άλλο καλύτερο να τους προσφέρουν, πέρα από τη δυνατότητα να σπουδάσουν; Κανένας θεματοθέτης δεν σκέφτηκε ότι δεν διαγωνίζονται μόνο τα μεγάλα, καλά Αθηναϊκά  σχολεία, αλλά και τα σχολεία της επαρχίας στα οποία ενδεχομένως οι συνάδελφοι καθηγητές  να τοποθετήθηκαν τον Νοέμβριο, αν όχι τον Δεκέμβριο, και ότι τα παιδιά αυτά δεν είχαν την δυνατότητα παράλληλης φροντιστηριακής στήριξης και ότι δεν έπαιζαν με  ίσους όρους με τα παιδιά των μεγάλων πόλεων; Αυτό δεν ανήκει στη λογική της «εργαλειοποίησης»;

Κάποια παιδιά τα καταδίκασαν να μην προχωρήσουν στις σπουδές τους και να παραμείνουν χωρίς εφόδια, στο φτωχό χωριό τους, στη μικρή πόλη τους, στο ακριτικό νησί τους, εφόδια τα οποία θα τα βοηθούσαν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Κι εντάξει οι θεματοθέτες, είπαμε πως μάλλον δεν είχαν καμία επαφή με τη σχολική τάξη.  Ο λύτης; Ο άνθρωπος εκείνος, ο συνάδελφος εκείνος, πώς έδωσε το πράσινο φως για να δοθούν τα θέματα στα παιδιά; Έκρινε ότι οι διαγωνιζόμενοι θα είχαν  την ταχύτητα και την άνεση χρόνου για να λύσουν τα θέματα και να απαντήσουν στις ερωτήσεις και ότι, εν τέλει, επαρκούσε το τρίωρο για να λυθούν ακόμα και από τους πολύ καλά διαβασμένους; Πολύ θα ήθελα, πραγματικά, να γράφαμε εμείς, οι καθηγητές, τα θέματα στα οποία διαγωνίστηκαν φέτος τα παιδιά. Και μετά να βλέπαμε τις βαθμολογίες.  Για να μαζευτούν και λίγο κάποιοι οι οποίοι, επειδή βαθμολογούν, πήραν εξουσία, έγιναν σοφοί και  περιγελούν τους μαθητές για τα γραφόμενά τους. 

Και τώρα παιδί μου, οι δυό μας:  Σήκωσε το κεφάλι, κράτα την αξιοπρέπειά σου και προχώρησε, ακόμα κι αν τα πράγματα δεν έρθουν όπως τα υπολόγιζες.  Γνωρίζω καλά πως κουράστηκες, ξενύχτησες διαβάζοντας και περιμένεις να ανταμειφθείς για τους κόπους σου. Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σου περιορίσει τα όνειρα σου. Η ζωή ανοίγεται μπροστά σου και χρειάζεται θάρρος! Διεκδίκησε τη ζωή στα καλύτερά της. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου!

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.