Τρόποι ανάπτυξης παραγράφου: Θεωρία

Σχετικά με τους τρόπους ανάπτυξης των παραγράφων, χρήσιμες είναι οι πληροφορίες που δίνονται στο σχολικό βιβλίο Έκφραση-Έκθεση. Γενικό Λύκειο. Τεύχος Γ΄, στην ενότητα «Γράφω: 3. Αναπτύσσω το θέμα κατά παράγραφο» του παραρτήματος «Διαβάζω και γράφω»: 

Αναπτύσσω το θέμα κατά παράγραφο 

Οι πιο συνηθισμένοι τρόποι ανάπτυξης είναι: (1) με παραδείγματα, (2) με σύγκριση και αντίθεση, (3) με αιτιολόγηση, (4) με ορισμό, (5) με διαίρεση, (6) με αίτια και αποτελέσματα, (7) με αναλογία. 


Με ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ


 

Ανάπτυξη με παραδείγματα: Αν το περιεχόμενο της θεματικής περιόδου χρειάζεται διευκρίνιση, τότε η παράγραφος μπορεί να αναπτυχθεί με παραδείγματα ή με επεξηγήσεις (βλ. και ενότητα “Είδηση”, Β΄ Λυκείου). Στη θεματική πρόταση π.χ. “Με την αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών αλλάζουν και οι αντιλήψεις μας”, ως παραδείγματα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις αντιλήψεις των ανθρώπων για το θεσμό της δουλείας ή για τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία κ.ά., ανάλογα με την προτίμησή μας. 


Με ΣΥΓΚΡΙΣΗ-ΑΝΤΙΘΕΣΗ


Σύγκριση και αντίθεση: Η θεματική περίοδος μπορεί να μας παρακινεί να επισημάνουμε τις ομοιότητες και τις διαφορές ανάμεσα σε πρόσωπα, πράγματα και ιδέες. Στην περίπτωση αυτή αναπτύσσεται με σύγκριση και αντίθεση (βλ. και ενότητα Βιογραφικά είδη, Β΄ Λυκείου): Π.χ., “Το δοκίμιο ενώ έχει αρκετά στοιχεία κοινά με τα λογοτεχνικά και μη λογοτεχνικά κείμενα, δεν ταυτίζεται με κανένα. Το κοινό που έχει με τη λογοτεχνία είναι… Η διαφορά του αφορά κυρίως… Από την άλλη το δοκίμιο έχει ομοιότητες αλλά και διαφορές με τα μη λογοτεχνικά είδη…”


Με ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ


 

Αιτιολόγηση: Αν η θεματική περίοδος είναι διατυπωμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να μας παρακινήσει να ρωτήσουμε το “γιατί”, η μέθοδος ανάπτυξης θα πρέπει να είναι ασφαλώς η αιτιολόγηση (βλ. και ενότητα “Γλώσσα και γλωσσικές ποικιλίες”, Α’ Λυκείου): Π.χ., “Θα ήταν επικίνδυνο σφάλμα να στηριχτούμε σήμερα πάνω στην άποψη ότι ο πυρηνικός πόλεμος μπορεί να αποφευχθεί ή να προληφθεί με το πυρηνικό αδιέξοδο ή με την ισορροπία του τρόμου. Πρώτο, γιατί η τεχνολογία μπορεί να καταστρέψει αυτήν την ισορροπία. Έπειτα η ισορροπία γίνεται όλο και πιο ασταθής… Τέλος…” 


Με ΟΡΙΣΜΟ


 

Ορισμός: Στην περίπτωση που το περιεχόμενο της θεματικής περιόδου υποβάλλει στον αναγνώστη την πιθανή ερώτηση “Τι είναι;” ή “Τι εννοεί με αυτό;” η παράγραφος πρέπει να αναπτυχθεί με ορισμό (βλ. και ενότητα “Κριτική-Παρουσίαση”, Β΄ Λυκείου): Π.χ., “Πολιτισμός είναι το σύνολο των επιτευγμάτων του ανθρώπου. Όλα τα αγαθά που έχουν σχέση με την τεχνική, την… είναι προϊόντα του πολιτισμού. Σ’ αυτά πρέπει να προστεθούν τα “ιδεώδη” που διαμορφώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, ο… καθώς και τα… που πραγματοποιήθηκαν στους επιμέρους τομείς προόδου”. 


Με ΔΙΑΙΡΕΣΗ


 

Διαίρεση: Αν η θεματική περίοδος είναι διατυπωμένη έτσι που να αποκαλύπτει τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται ένα αντικείμενο ή μια ιδέα, η πιο πρόσφορη μέθοδος για την ανάπτυξή της είναι η διαίρεση – το κομμάτιασμα του όλου στα μέρη του (βλ. και ενότητα “Κριτική-Παρουσίαση”, Β΄ Λυκείου). Π.χ., “Τον πολιτισμό τον διαιρούμε συνήθως σε τεχνικό και πνευματικό. Ο τεχνικός πολιτισμός περιλαμβάνει… Στην έννοια του πνευματικού πολιτισμού μπορούμε να περιλάβουμε…” 


Με ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ


 

Αίτια και αποτελέσματα: Αν σε μια θεματική πρόταση διατυπώνεται η αιτία ή οι αιτίες που οδηγούν σε ένα αποτέλεσμα ή σε αποτελέσματα, τότε η ανάπτυξη πρέπει να γίνει με τη μέθοδο των αιτίων και αποτελεσμάτων: Π.χ., “Η κατάργηση της σύγχρονης δουλείας οφείλεται στις ίδιες αιτίες που προκάλεσαν και την κατάργηση της αρχαίας δουλείας. Η πρώτη αιτία ήταν… Η δεύτερη ήταν πως οι ίδιοι οι δούλοι…” 


Με ΑΝΑΛΟΓΙΑ


 

Αναλογία: Αν τέλος η θεματική περίοδος είναι διατυπωμένη ως παρομοίωση ή μεταφορά, πρέπει να αναπτυχθεί με αναλογία, δηλαδή με μια εκτεταμένη παρομοίωση (βλ. και ενότητα Περιγραφή, Α΄ Λυκείου): Π.χ., “Το εμπόδιο στη γραπτή επικοινωνία μπορεί να υπερνικηθεί με το καλό γράψιμο και το σωστό διάβασμα. Μπορεί ο συγγραφέας να μας προσφέρει ένα καλοδομημένο και σαφές κείμενο, για να επικοινωνήσει άμεσα μαζί μας, αλλά μόνη της η προσπάθεια αυτή δεν αρκεί, πρέπει κι εμείς να κάνουμε το άλλο μισό του δρόμου. Ως αναγνώστες πρέπει να σκάβουμε τη σήραγγα της επικοινωνίας από τη δική μας πλευρά”. 


Με ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕΘΟΔΩΝ


 

Συνδυασμός μεθόδων: Στην πράξη βέβαια σπάνια συναντούμε μονάχα έναν τρόπο ανάπτυξης. Συνήθως χρησιμοποιούμε συνδυασμό από δύο ή και περισσότερους τρόπους. Όταν, π.χ., χρησιμοποιούμε τη μέθοδο του ορισμού, μπορεί να χρειαστεί συγχρόνως να δικαιολογήσουμε μια κρίση μας, να διευκρινίσουμε μια έννοια με ένα παράδειγμα κτλ. Δες, π.χ., ποιοι τρόποι χρησιμοποιούνται στο παρακάτω απόσπασμα: “Η γνώση ήτανε, και είναι πάντα, για το κάθε λογής κατεστημένο ένα δίλημμα, κάτι που γεννάει αντιδράσεις αντιφατικές και διφορούμενες. Από τη μια μεριά, το ξάπλωμα των γνώσεων και γενικότερα η πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπων φαίνεται αναγκαία για την οικονομική διαδικασία, τόσο στη φάση της παραγωγής όσο και στη φάση της κατανάλωσης. Ο καλός τεχνίτης, ο καλός επαγγελματίες, ο καλός διευθυντής, ο καλός εφευρέτης χρειάζονται μόρφωση, κι ο μορφωμένος άνθρωπος έχει πρόσθετες ανάγκες να ικανοποιήσει. Από την άλλη όμως μεριά, ο μορφωμένος άνθρωπος δε γίνεται μόνο καλό στέλεχος στην παραγωγή και καλός πελάτης στην κατανάλωση· αλλά μέσα του ξυπνούν ερωτηματικά και προβληματισμοί, αναζητήσεις και αμφιβολίες για την οικονομική διαδικασία και για την ίδια τη δομή της κοινωνίας, που μπορούν να υποσκάψουν τα θεμέλια του κατεστημένου και να αποβούν μοιραία για την ύπαρξή του” (Γ. Κουμάντος, “Οι κονσέρβες της σοφίας”). 

 

https://www.vivliopoleiopataki.gr/product/611895/vivlia-ekpaideush-ellhnikh-ekpaideush-geniko-lukeio/Neoellhnikh-Glossa-_-Logotexnia-G΄-GEL-Krithria-aksiologhshs/

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.