Σύνδεσμος Φιλολόγων Αργολίδας: “Συνομιλίες με τον Φαβρίκιο. Η αντοχή της σκέψης και του λόγου του Γιώργου Θεοτοκά”
Όλες οι εισηγήσεις του συνεδρίου: https://www.youtube.com/playlist?list…
Τιμώντας την επέτειο των 50 ετών από τον θάνατο του Γιώργου Θεοτοκά, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Αργολίδας συνδιοργάνωσε με τον Δήμο Ναυπλιέων και το Ναυπλιακό Ίδρυμα Ιωάννης Καποδίστριας Συνέδριο στις 22-23 Οκτωβρίου 2016 με τίτλο: “Συνομιλίες με τον Φαβρίκιο. Η αντοχή της σκέψης και του λόγου του Γιώργου Θεοτοκά”. Στο συνέδριο συμμετείχαν επιφανείς Πανεπιστημιακοί και Ειδικοί επιστήμονες.
Ο κ. Ιωάννης Δημητρακάκης είναι Επίκουρος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
- Περίληψη της εισήγησης
Η εισήγηση εξετάζει τη μετατόπιση του τρόπου με τον οποίο ο Κ. Θ. Δημαράς προσέλαβε τις βασικές κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις του Γιώργου Θεοτοκά.
Το 1932 ο Δημαράς απορρίπτει συλλήβδην τις φιλελεύθερες ουμανιστικές αξίες που υπερασπίζεται ο Θεοτοκάς στο βιβλίο του «Εμπρός στο κοινωνικό πρόβλημα», και αντιπροτείνει έναν χριστιανισμό αντινεωτερικό (ο μοντέρνος κόσμος, όπως διαμορφώθηκε από την Αναγέννηση και εξής, επικρίνεται έντονα, ενώ προβάλλεται θετικά ο Μεσαίωνας), αντιουμανιστικό (ο άνθρωπος, εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος, θεωρείται πλάσμα ριζικά αδύναμο και ατελές) και ριζοσπαστικό (ο Δημαράς υποστηρίζει την αναγκαιότητα μιας πνευματικής επανάστασης που θα ανατρέψει τις αξίες του αστικού πολιτισμού). Ο χριστιανισμός αυτού του τύπου απηχεί σαφώς θέσεις του γαλλικού καθολικισμού του μεσοπολέμου, κυρίως του Jacques Maritain.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αναπροσανατολισμός της σκέψης του Δημαρά σε μια κατεύθυνση ανθρωποκεντρική και φιλελεύθερη, θα τον οδηγήσει σταδιακά στην αποδοχή των ιδεών του Θεοτοκά. Σε μια εποχή κατά την οποία η δική του χριστιανική πίστη δεν έχει ακόμα παραχωρήσει τη θέση της στον «αδιαφορισμό», ο Δημαράς, κρίνοντας το «Ταξίδι στη Μέση Ανατολή και στο Άγιον Όρος» (1961), θα αντιμετωπίσει ευνοϊκά και τη στροφή του Θεοτοκά στην Ορθοδοξία, διατυπώνοντας ταυτόχρονα ορισμένες επιφυλάξεις, που εκφράζουν τις πάγιες ενστάσεις του περισσότερο για την Ορθόδοξη Εκκλησία και λιγότερο για τον δυτικό χριστιανισμό (κληρικοκρατία, κοινωνική συντηρητικότητα, σύγχυση του πολιτικού και του θρησκευτικού, κ.ά.).
